میمنت میرصادقی

میمنت ذوالقدر (میرصادقی) (زاده 1316) در استهبان فارس، شاعر معاصر است.

زندگینامه

میمنت ذوالقدر (میرصادقی) در 1316 در استهبان فارس متولد شد. از چهارده‌سالگی سرودن شعر را آغاز کرد؛ ذوق ادبی‌اش تحت تأثیر محیط ادبی و فرهنگی خانواده و شهر شیراز بالید و پرورش یافت. در ۱۳۳۳ همراه با خانواده به تهران رفت و در ۱۳۳۵ دیپلم ادبی گرفت و در همان سال در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی مشغول به تحصیل شد. در ۱۳۳۹ با جمال میرصادقی ،نویسنده پر اثر ایرانی، ازدواج کرد. در ۱۳۵۲ در رشته کتابداری فوق لیسانس گرفت و سال‌ها در کتابخانه دانشگاه تربیت معلم خدمت کرد. میمنت در آغاز در قالب کلاسیک شعر می‌سرود، از دهه چهل به شعر نیمایی روی آورد و به جرگه شاعران «مکتب سخن» پیوست. در همان سال‌های آغازین شاعری، اشعارش در مجلات ادبی، جُنگ‌ها و تذکره‌های شاعران و مجله سخن منتشر می‌شد. تاکنون ۴ دفتر شعر از او منتشر شده است. مجموعه اشعار میمنت میرصادقی به همت نشر آگه در زمستان ۱۴۰۱ منتشر شده است.

تحصیلات

میمنت ذوالقدر (میرصادقی) دوره ابتدایی را در سال 1323 در دبستان وصال گذراند. او در سال 1329 وارد دبیرستان مهر آئین شیراز شد و دوره دبیرستان را تا کلاس دهم در این دبیرستان گذراند. او در سال 1333 به تهران رفت و دو سال باقی مانده را در دبیرستان انوشیروان دادگر سپری کرد و در سال 1335 دیپلم ادبی گرفت. میمنت میرصادقی در سال 1335 به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران راه یافت و به تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی مشغول شد. میمنت میرصادقی با وجود داشتن دو فرزند کوچک به تحصیلش ادامه داد و در سال 1351 در رشته کتابداری از دانشگاه تهران فوق لیسانس گرفت.

فعالیت های ادبی

استعداد شاعری میمنت میرصادقی از نوجوانی نمایان شد و از چهارده سالگی شعر گفتن را آغاز کرد و از تشویق ها و راهنمایی های پدر بهره یافت. اشعار او که عمدتاً در قالب شعر کلاسیک بود، در برخی از مجلات ادبی آن زمان به چاپ رسید. او نخست آناهیت و سپس آزاده تخلص می کرد. او با دو تن از شاعران مطرح دیدار کرد. در بهار 1335 دیدار با محمدحسین شهریار در تبریز و در 25 خرداد همان سال، دیدار با نیما یوشیج در تهران. این دیدارها نقاط عطفی در زندگی ادبی شاعر جوان بود. اشعار او از دهه چهل به شعر نو نیمایی متمایل شد و به جمع شاعران مکتب سخن پیوست. در سال 1353 کتابشناسی شعر نو در ایران را منتشر کرد و نخستین کتاب شعر او، بیداری جویباران در مرداد 1347 منتشر شد. دومین دفتر شعرش، با عنوان آب ها و آینه ها در سال 1356 منتشر شد. او پس از بازنشستگی علاوه بر چاپ دو دفتر شعر دیگر، به پژوهش های ادبی نیز روی آورد.

فعلیتهای شغلی

میمنت میرصادقی در دوره دانشجویی در دبستان به آموزگاری می پرداخت و پس از آن نیز مدتی کوتاه در دبیرستان به تدریس ادبیات فارسی مشغول شد. سپس خود را به دانشسرای عالی (دانشگاه تربیت معلم) منتقل کرد و به عنوان کتابدار به کار پرداخت. او در سال 1358 زودتر از موقع خود را بازنشسته کرد.

مضامین

نخستین دفتر شعر میمنت میرصادقی بیداری جویباران، تجربه های نوجوانی و جوانی اوست. فراز و فرود و افت و خیزهای این کتاب 72 صفحه ای آنقدر زیاد نیستند که ذهنیت خواننده را بیاشوبند و برای درک مفهوم متن وادارش کنند بنشیند و برای خودش کلی صغرا و کبرا ببافد و یا به کتاب های تحلیلی و تئوری های ترجمه شده آویزان شود. این دفتر شعر از همان نخستین کلمات تکلیفش را با خودش و مخاطبش معلوم می کند. نشان می دهد که شاعر جوان آن سال ها نه چندان خوشبینانه کوشیده است در دنیای استعاره و کنایه نفس بکشد. برای نسلی که در آن روزگار مجبور بود شب را نه در معنای واقعی اش و خاک را نه در ویژگی طبیعی اش به نماد کلمات ممنوع تبدیل کند، درک بندبند این اشعار کار ساده ای بود و تأویل پذیری متن بسیار ساده تر می نمود.البته میمنت میرصادقی که در این کتاب لقب آزاده را هم برای خود برگزیده بود و در آخرین دفتر شعرش ذوالقدر.مجموعه با آب ها و آینه ها دومین دفتر شعر منتشر شده میمنت میرصادقی دارای 40 قطعه است که با نه سال فاصله زمانی پس از نخستین دفتر او منتشر شد، یعنی در سال 1356. رنگ ها و تصویرهای تازه ای در متن زندگی شاعر نقش می بندند و مضامینی تازه تر که در اوزانی نیمایی و اغلب ساده نشسته اند. غیر از دو شعر کودکانه پایان کتاب که به نظر می رسند نخستین تجربه های میمنت در حوزه شعر کودک و نوجوان است، تمام متن کتاب سرشار است از شعرهایی برآمده از فضای زندگی فردی و اجتماعی: بیم و امید/ زندگی و مرگ/ روشنایی و تاریکی... و کوتاه سخن، سنگینی اندیشه و احساسی معلق که گاه زاییده چالش های درونی است و گاه زاییده فضای اجتماعی زندگی.در 65 شعر فرا روی ما به ناگزیر همان گزاره های همیشگی، آمیزه ای از طبیعت گرایی، دلخوری های گذرا در لحظه های زندگی و شور و اشتیاق ماندن و رفتن، سکوت و فریاد و...دفتر جان های آفتابی با 7 سروده کوتاه تمام می شود. زیر خونسردترین برف جهان چهارمین دفتر شعر میمنت میرصادقی است. 81 سروده کتاب حکایت از سال های 1370 و 1380 دارند و حال و هوای مهاجرت. شناسنامه اصل و رسمی شاعری است که آگاهی و شفافیت را به صادقانه ترین شکل ممکن در سروده هایش نشان می دهد.

منابع

**** در حال تکمیل