محبوبه دانش آشتیانی
محبوبه دانش آشتیانی (1340 ـ 1357) از شهدای دوران پیروزی انقلاب اسلامی ایران است.
زندگی‌نامه
محبوبه دانش آشتیانی در 2 بهمن سال 1340 در تهران به دنیا آمد. پدرش غلامرضا دانش آشتیانی، روحانی بود که پس از انقلاب اسلامی نماینده مردم تفرش و آشتیان در مجلس شورای اسلامی شد و در حادثه انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ به همراه [۱] همسر محبوبه، حسن اجاره‌دار، به شهادت رسید.[۲]
تحصیلات
محبوبه دوره ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه رفاه که تنها مدرسه مذهبی دخترانه در تهران در آن زمان بود تحصیل کرد. او پس از تعطیلی مدرسه رفاه، مقطع دبیرستان را در مدرسه هشترودی گذراند[۱] و همیشه دانشآموز ممتاز بود. محبوبه همزمان با آموزش در مدرسه، به مطالعات دینی علاقه داشت و قرآن، نهج‌البلاغه، صحیفه سجادیه[۲] و تفسیر قرآن را مطالعه می‌کرد.[۳] همچنین آثار مرتضی مطهری و علی شریعتی را می‌خواند.[۲]
فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی
محبوبه به طور مستمر در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و با پخش اعلامیه و نوشتن شعار بر روی دیوار سهم خود را در انقلاب اسلامی ادا می‌کرد. [۴]او همچنین کتابخانه‌ای را در منطقه ای پایین‌تر از خیابان سیروس اداره می‌کرد و برای بچه‌های محروم جنوب شهر کتاب می‌برد. به علاوه یک برنامه مطالعاتی به آنها داده بود، برایشان داستان‌های اسلامی تعریف می‌کرد و به این ترتیب، یک حرکت اجتماعی را در میان کودکان و نوجوانان آغاز کرده بود.[۵]
شهادت
محبوبه با آغاز نهضت اسلامی مردم علیه حکومت شاهنشاهی پهلوی به جمع انقلابیون پیوست. او در حادثه جمعه سیاه در روز 17 شهریور سال 1357 در میدان شهدا (ژاله سابق) در حالی که دانش‌آموزی 17 ساله بود با گلوله یکی از مأموران شاه به شهادت رسید.
شهید محبوبه دانش آشتیانی در سال 1393 از سوی سازمان بسیج مستضعفین به عنوان شهید شاخص سال در بسیج دانش‌آموزی معرفی شد.[۶]
بعدها در منطقه قیطریه یعنی محله‌ای که خانه پدری محبوبه دانش در آن قرار داشت[۳] کوچه‌ای به نام وی نامگذاری شد.
منابع
- ↑ مختارپور، مریم (1386). شهید محبوبه دانش در قامت یک دوست: با کارهای روبنایی میانه‌ای نداشت... . شاهد یاران. شماره 27. ص27.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ویسی‌زاده، جمیله (1386). شهید محبوبه دانش در قامت یک دوست: تحلیل‌هایش عمیق و بدیع بودند... . شاهد یاران. شماره 27. ص26.
- ↑ بزرگی، معصومه (1386). شهید محبوبه دانش در قامت یک دوست: به شکل طبیعی مدیر می‌شد... . شاهد یاران. شماره 27. ص21.
پیوند به بیرون
نویسنده: حکمت بروجردی