بهیندخت دارائی
بهیندخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات
در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مههین دخت متولد شد.
خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر بوده اند. جد پدری اش به عبدالله میرزا دارا می رسید که حاکم زنجان و یازدهمین پسر فتحعلی شاه قاجار و ستوده ی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی و طرف مکاتبه ی او بود. زندگینامه ی وی نمونه هایی از اشعارش را رضاقلی هدایت در مجمع الفصحا، زیر نام دارای قاجار آورده است. پدرش، امیرخسرو دارایی داستان های جاودانه ی کلیله و دمنه را به رشته ی نظم کشید و آن را شکرستان نام نهاد.
امیرخسرو دارایی طبق شجره نامه ای که از خاندان دارایی ها باقی است سه بار ازدواج کرده است.
همسر دوم وی طلعت ملکوتی خلخالی بود و چهار دختر و یک پسر هم از او داشته به نام های مهیندخت و بهیندخت که خواهرانی همزاد بودند. پروین و آزاده و شهریار دارایی.
او دو ازدواج ناموفق داشت. از همسر نخست دو دختر به نام های سوسن و شهلا به دنیا آورد و همسر دوم او سرهنگ محمد فرخزاد، پدر شاعر معاصر، فروغ فرخزاد بود که آن نیز دیری نپایید.
فعالیتهای فرهنگی
بهیندخت از سال 1346 به تدریس در مدرسه عالی دختران ایران و آموزش و پرورش مشغول بود تا اینکه پس از سی سال تدریس و تحقیق در 81 سالگی درگذشت.
بهیندخت دارائی مدرس ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان بوده است. وی در سال 1371 از رشت به زنجان آمد و دروسی را برای دانشجویان ادبیات تدریس می کرد.
آثار
در سال 1372 کتابی از وی به نام پیام های پرورشی در شاهنامه با تلاش سعیدرضا بیات و با حمایت های محسن توفیقی و به سرمایه دانشگاه منتشر شد. از دیگر کتاب های وی سه کتاب داستان به نام های حرمان، یک روح در سه قالب و دهگان ایران و از کارهای پژوهشی وی، اشتقاق و املا در فارسی (1350)، دستور نگارش فارسی (1353)، آیین نامه نگاری در فارسی امروزی (1353) و تصحیح تاریخ الحکمای قفطی (1371) که رساله دکتری اش بود و به سال 1345 و در دانشگاه تهران از آن دفاع کرد و در سال 1347 آن را به چاپ رسانید.
مفاخر
بهین دارایی بخاطر کتاب املا و اشتقاق در زبان فارسی بالاترین جایزه‌ی ادبی سال را دریافت کرد.[۱]
وی در سال 1386 درگذشت.