زینت امین
زینت امین از زنان مشروطه‌خواه و از بنیانگذاران انجمن مخدرات وطن بود.
زندگی‌نامه
زینت امین دختر سید عبدالله اتابیکی[۲] از مشروطه‌خواهان بود. وی از بنیانگذاران انجمن مخدرات وطن، آموزگار (؟) مدرسه دخترانه شاه آباد و شاعر بود. پس از اولتیماتوم دولت روسیه در پاییز 1289 (29 نوامبر سال 1911) به دولت ایران در مورد مشورت مجلس ایران با دو دولت روس و انگلیس پیش از اتخاذ هر تصمیمی، و تهدید به حمله نظامی به پایتخت در صورت انجام عملی خلاف اولتیماتوم، هزاران زن در تظاهرات اعتراض‌آمیز از مجلس خواستند در مقابل این تهدید بایستد.[۳] در این گردهمایی هزاران زن بر روی چادر، کفن سفید پوشیده بودند. روی این کفن جمله یا مرگ یا استقلال نوشته شده بود.[۴] سخنرانی زینت امین در گردهمایی اعتراض‌آمیز زنان مقابل مجلس شورای ملی برای اولین بار صدای آزادی‌خواهی زن ایرانی را از یک تظاهرات علنی به گوش جهانیان رساند.[۳]
خبرنگار نشریه تایمز در همان روز گزارشی به این شرح مخابره کرد:
«تظاهرات زنان ایرانی، در برابر مجلس و نیز تحریم کالاهای خارجی به وسیله آنها مرحله جدیدی در جنبش زنان ایران به شمار می‌آید. در یک گردهمایی که در مدرسه سپهسالار (شهید مطهری) برگزار شد زنان سخنور که از بلاغت بسیار برخوردار بودند، خطاب به مردم سخن گفتند و یکی از زنان اعلام کرد که گرچه اسلام زنان را از شرکت در جنگ بازداشته است، اما با اینهمه، ایشان در جهاد شرکت خواهند کرد.»[۳]
زینت امین در آن روز بر سکویی ایستاده و شعری درباره وطن‌پرستی و دفاع از آب و خاک را که خود سروده بود برای جمعیت تظاهرکننده خواند. سپس سیصد زن که در زیر لباس‌های خود اسلحه حمل می‌کردند به نمایندگی از تظاهرکنندگان برای ملاقات با رییس وقت مجلس شورای ملی به مجلس رفتند. قدرت نفوذ کلام زینت امین در آن روز سبب شد شرکت‌کنندگان در تظاهرات آمادگی خود را برای فروش زیورآلات خود اعلام کرده تا از عواید حاصل از فروش آن بابت پرداخت قسمتی از بدهی دولت ایران به دولت تزاری روسیه پرداخت گردد و این گونه از گسترش نفوذ روسیه در دستگاه حاکم ایران پیشگیری شود. در همین گردهمایی‌ها زنان اعلام کردند تمام اجناس و کالاهای خارجی را تحریم می‌کنند. آنها کالسکه و تنها خط آهن تهران - ری (حرم حضرت عبدالعظیم حسنی) را که نمادی از کالای غربی بود تحریم کردند. این امر سبب شد که چهار روز پس از اولتیماتوم روسیه، همه وسایل نقلیه آن روز خالی ماند.[۳]
منابع
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1348). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج2. تهران: ابن سینا. ص16.
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1348). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج2. تهران: ابن سینا. ص13.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. صص62-63.
- ↑ حجازی، بنفشه (1388). تاریخ خانم‌ها: بررسی جایگاه زن ایرانی در عصر قاجار. تهران: قصیده سرا. ص324.
نویسنده: سمیه سادات هاشمی