مستوره افشار
مستوره افشار (1259-1324) فرزند مجدالسلطنه افشار رییس انجمن «جمعیت نسوان وطنخواه» پس از محترم اسکندری بود.
زندگی‌نامه
مستوره افشار اورمی مستوره افشار اورمی دختر مجدالسلطنه افشار اورمی والی آذربایجان بود. مادرش نیز از خانواده والی آذربایجان امامقلی میرزا ملک قاسمی بوده است. برادر مستوره افشار پروفسور جلال افشار اورمی پدر علم حشره شناسی ایران، خواهرش توران افشار از نامداران علم و ادب ایران و دو خواهر دیگر مستوره افشار، آلچا و هایده نیز از اعضای فعال انجمن نسوان وطنخواه بودند.
مستوره افشار از همان دوران کودکی جدای از زبان مادری خود ترکی آذربایجانی، زبانهای فرانسه، روس، انگلیسی و فارسی را نیز فرا گرفت. او دوران نوجوانی را در تفلیس و جوانی را در استانبول سپری کرد. در بازگشت به ایران و دستگیری پدر توسط قوای انگلیس مستوره به همراه خانواده اش به سبب تبعید پدر به تهران، بالاجبار در پایتخت سکونت می گزینند. مستوره به همراه خواهرش توران افشار ضمن پیگیری حقوق مسلمانان اورمیه در فاجعه جیللوق و تلاش برای برگرداندن کتابخانه و اموال به غارت رفته پدرشان توسط قوای روس به فعالیت های اجتماعی و احقاق حقوق زنان نیز روی می آورد.
مستوره افشار اورمی به کمک محترم اسکندری انجمن نسوان وطن خواه را در سال ۱۳۰۱شمسی تشکیل می دهد. پس از مرگ محترم اسکندری در سال ۱۳۰۳ شمسی، مستوره افشار به ریاست جمعیت دفاع از حقوق زنان برگزیده می شود.در سال 1259 به دنیا آمد. پدرش مجدالسلطنه افشار از مردان روشنفکر ارومیه و مادرش دختر امامقلی میرزا ملک قاسمی شخص مقتدر و مهین‌پرست آذربایجان بود.[۲] مستوره در کودکی با زبان و ادبیات فارسی و سپس زبان روسی، ترکی و فرانسه آشنا شده و آنها را آموخت.[۳] او در بزرگسالی به عضویت «جمعیت نسوان وطنخواه» درآمد[۴] و پس از محترم اسکندری به ریاست آن انجمن منصوب شد. وی از سخنرانان کنگره نسوان شرق بود که در سال 1311 در تهران برگزار شد.
تشکیل کلاس‌های سواد آموزی مخصوص زنان، نگارش مقاله در نشریات مختلف با موضوع حقوق زنان، تشکیل جلسات سخنرانی با موضوع زنان از مهمترین فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مستوره افشار به شمار می‌رود.[۵]
مستوره افشار در سال 1325 درگذشت.[۱]
منابع
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا. ص53.
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا. صص49-50.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص73.
- ↑ ساناساریان، الیز (1384). جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷). ترجمه نوشین احمدی خراسانی. تهران: اختران. ص73.
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. ص108.
پیوند به بیرون
نگارخانه
سنگ مقبره مستوره افشار، کتابخانه هاروارد
