باشماخ
نسخهٔ تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۴ توسط Boroujerdi (بحث | مشارکتها)
دهان بند
باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران بعد از ازدواج از آن استفاده می کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می پوشاند. باشماخ زیر لاچاک اصلی در پشت گردن محکم می شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می کشیدند.[۱][۲] این دهان بند برای صحبت نکردن عروس با دیگران استفاده میشد.[۲] ظاهرا عروس میبایست نیازهای خود را فقط از طریق بچه ای نابالغ به گوش دیگران میرساند.
- ↑ https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ محمدی سیف، معصومه (1398). جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین. تهران: اندیشه احسان.
نویسنده: حکمت بروجردی