غالیه

غالیه یکی از اقلام آرایش هفت قلم است و به ماده خوشبوکننده ای اطلاق میشده که برای خوشبو کردن بدن و موها مورد استفاده قرار میگرفته است.

ترکیبات

غالیه بر اساس نوع و مقدار موادی که از آنها ساخته میشده دارای انواع مختلفی بوده است.

دو نوع غالیه وجود داشته است: یکی زرد و دیگری سیاه. غالیه را از مخلوط کردن مشک و عود هندی و بان ( دانه های روغنی درختی به همین نام که بسیار خوشبوست و از آن ماده ای معصر به نام روغن بان گرفته میشود)درست میکرده اند. اما غالیه غلیظ از بان خالص تهیه میشده است.

از جمله انواع غالیه، زنان غالیه زرد استفاده میکردند و غالیه سیاه بیشتر مورد استفاده مردان بوده است.

غالیه زرد از امتزاج زعفران ساییده شده، عود هندی قوی که از الک بسیار ریز گذرانده شده، مقداری مشک جینی مسحوق و منخول، و چهار مثقال مشک اعلا، و دو مثقال و نیم عنبر یا مند (نوع خاصی از عنبر که سیاه و گران است) قوی به بان بگذارند و بگذارند تا سرد شود. آنگاه مشک و زعفران و عود طرح و عجن کنند. بعد از آن مشک و بان طرح کنند و بردارند.

و غالیه بر سه نوع است: اول یک جزء مشک و عنبر و بان بود، و سه جزء ازین افاویه. دوم سه ازین افاویه باشد و یک مشک، و یک و نیم عنبر، و یکی سکّ. سوم آنک پنج ازین افاویه باشد، و یکی مشک، و دو سکّ، و دو عود، و ربع عنبر، و این از همه غالیه ها موثر تر است. صفت غالیه آخر للنساء خفیف المؤنه ترکیبات آن شامل سنبل، عود و قرنفل است.