زهرا نژادبهرام

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
زهرا نژادبهرام، عضو شورای شهر تهران

زهرا نژادبهرام (زاده ۲۵ اسفند ۱۳۴۲) فرزند جمشید نژادبهرام و مهین قره‌چمنی، سیاستمدار، فعال حقوق زنان، مؤلف و اولین زنی است که سمت معاونت فرمانداری را در جمهوری اسلامی ایران در کارنامه خود دارد.

معرفی

زهرا نژادبهرام نخستین زن معاون فرماندار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران است. او بیشتر به دلیل عضویت در شورای اسلامی پنجم شهر تهران و عضویت چهارساله در هیئت رئیسه شورای شهر معروف است. زهرا نژادبهرام دارای دو فرزند است.


سوابق تحصیلی

نژادبهرام کارشناسی، کارشناسی ارشد و اولین دکترای خود را در رشته علوم سیاسی گرفته است و دومین دکترای خود را در رشته علوم ارتباطات کسب کرده است.


سوابق اجرایی

زهرا نژادبهرام از جمله زنانی بود که در جریان انقلاب و جنگ نقش فعالی داشته است. او فعالیت‌های اجرایی خود را از تدریس و حوزه رسانه آغاز نموده و در سال ۱۳۸۰ به عنوان اولین زن معاون فرماندار برگزیده می‌شود. او همچنین مشاور امور بانوان فرمانداری و مدیر کل دفتر اجتماعی و انتخابات را در بیلان کاری خود دارد. نژادبهرام در اجلاس ۴۷ کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد به عنوان نماینده ایران حضور داشته است. او همچنین در سال ۲۰۰۶ به منظور شرکت در نشست اسلامی زنان منطقه خاورميانه راهی استانبول شد.

نژادبهرام از سال ۱۳۸۴ دو فصلنامه فرهنگی و اجتماعی تشکل (در حوزه شهری) را پی‌ریزی نمود و از آن زمان تا کنون مدیر مسئول آن می‌باشد. او در طی دوران فعالیت‌های دولتی‌اش، اهتمام به فعالیت‌های مدنی و اجتماعی به ویژه در حوزه زنان داشته است. عضو مؤسس جمعیت مدیران زن پیشرو، مؤسسه خیریه مهر طه و انجمن روزنامه‌نگاران زن ایران از جمله فعالیت‌های مدنی اوست. نژادبهرام مدرس کارگاه‌های آموزشی بسیاری در حوزه زنان بوده است.

او در آستانه برگزاری پنجمین دوره شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۶ با قرار گرفتن در لیست امید وارد شورای شهر تهران شد و در طول عمر شورای پنجم در سمت عضو هیئت رئیسه شورا باقی ماند. او عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شد و از سال ۱۳۹۶ ریاست کمیته شهرسازی را به عهده گرفت. اهم فعالیت‌های کمیته شهرسازی، طرح حمایت از حقوق معلولان، زیست‌شبانه، تعیین نواحی نوآوری، پیگیری حق شهرک کوثر و ... بوده است. او همچنین نماینده شورای پنجم در کمیسیون ماده ۱۰۰، ستاد مناسب‌سازی معابر و ماده ۶۴ بوده است.

نژادبهرام از بدو ورود به شورا بافت فرسوده، فضاهای بی‌دفاع شهری، مناسب‌سازی و مسائل زنان در شهر را به طور مستمر پیگیری کرد. کمپین آرزوهای تهران از جمله طرح‌های او به منظور افزایش مشارکت شهروندان در اداره امور شهر و افزایش شادی و نشاط اجتماعی بود. او با هدف افزونی کیفیت زندگی زنان در شهر برای نخستین بار در منطقه پیگیر و ارائه دهنده «سند ارتقاء جایگاه و امنیت زنان در شهر» شد.[۱]


آثار علمی و تألیفات

زهرا نژاد بهرام مؤلف و مترجم چندین کتاب، مقاله، طرح پژوهشی است. او در سمینارها، همایش‌های ملی و بین‌المللی در سمت‌هایی چون دبیرعلمی و داور شرکت داشته است.

کتاب

  1. موانع مشاركت سياسی زنان در ايران (1388). تهران: رسانش[۱]
  2. شبکه‌های اجتماعی: کانون نوآوری (1391). تهران: تبلور[۲]
  3. بافت‌گردی (1399). تهران: مشق شب[۳]
  4. گنجینه تجارب شهر تهران مستندسازی تجارب مدیران شهر: درس آموخته‌های زهرا نژادبهرام (1400). تهران: مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران[۴]

ترجمه

زهرا نژادبهرام و دیگران (1398). مدیریت رسانه. تهران: مشق شب[۵]

پروژه

مطالعه تطبیقی مشارکت اقتصادی زنان در سه کشور ایران، ترکیه و مالزی (1390). اتاق بازرگانی، صنایع و معادن تهران[۶]

مقاله علمی ـ پژوهشی

مجموعه مقالات زهرا نژاد بهرام در سایت نورمگز موجود است.[۷] در زیر به بخشی از آنها اشاره می‌کنیم:

  1. قدرت نرم کانون اصلی روایت استراتژیک در قدرت دیپلماسی (بررسی سه روایت در مورد ایران) (1400). پژوهشنامه علوم سیاسی، سال شانزدهم، شماره 2.
  2. دیپلماسی توییتری ایران در سال خروج آمریکا از برجام، یک گام به پیش (1400). نشریه رسانه و فرهنگ، سال یازدهم، شماره 1.
  3. تبیین مفهوم «قدرت شهر» و اثرات آن در فرایند توسعه شهر تهران. نشریه معماری و شهرسازی آرمان شهر، پیاپی 33.
  4. ارتقای ارزش سکونت، راهبرد اصلی بازآفرینی و معاصرسازی بافت‌های فرسوده و تاریخی (1399). فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، پیاپی 32.
  5. نگاهی به نقش قدرت در موسیقی زیرزمینی ایران (1389). فصلنامه مطالعات توسعه اجتماعی ایران، سال دوم، شماره 3.

وی همچنین مقاله‌ای در کتاب A study of the situation of women in the 21 century به زبان انگلیسی دارد.


منابع

  1. یادداشت‌های زهرا نژادبهرام


پیوند به بیرون

  1. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
  2. پایگاه مجلات تخصصی نور


تدوین: حکمت بروجردی