ملکه طالقانی

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ملکه طالقانی (1305-1389) نماینده دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی از تهران بود.[۱]

پرونده:ملکه طالقانی ۱.jpg
ملکه طالقانی، عکس پرسنلی از سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
گواهی موقت پایان دکتری ملکه طالقانی؛ آرشیو ملی ایران
گواهی موقت پایان تحصیلات دکتری ملکه طالقانی، عکس از سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران


زندگینامه

ملکه طالقانی فرزند محمدرضا در تاریخ 1305 به دنیا آمد.[۲] وی فارغ التحصیل دکتری زبان و ادبیات فارسی است.[۱] طالقانی در اردیبهشت 1389 درگذشت.[۲]


فعالیتهای شغلی و اجتماعی

ملکه طالقانی پس از اخذ دانشنامه دکتری، به استخدام آموزش و پرورش درآمد[۲] و تدریس را از دبیرستان انوشیروان دادگر به عنوان دبیر عربی شروع کرد.[۳] وی سمت هایی چون عضو شورای عالی آموزش و پرورش و عضو شورای عالی ورزش مدارس کشور را احراز نمود. همچنین مدرس دانشسرای عالی بود.[۲] به علاوه خانواده طالقانی خانه شخصی خود را که باغ بزرگی هم داشت، تبدیل به مؤسسه فرهنگی از کودکستان تا پانسیون شبانه روزی کرد.[۳]

از دیگر سمت های ملکه طالقانی می توان به مدیریت مؤسسه فرهنگی جام جم، عضویت در هیئت مدیره انجمن اولیاء و مربیان و معاونت جمعیت زنان دانشگاهی ایران اشاره کرد.[۲] همچنین چندین مقاله در ماهنامه آموزش و پرورش [۳] از وی موجود است.


آثار

  1. «زن در ایران باستان» (بی تا). تهران، به کوشش ملکه طالقانی، فرخ رو پارسای و هما آهی [۴]
  2. «اخلاق و اجتماع در شاهنامه فردوسی»[۵]


فعالیتهای سیاسی

ملکه طالقانی در سال 1346 در انتخابات مجلس مؤسسان سوم از سوی مردم تهران به نمایندگی برگزیده شد و در این مجلس برای تعیین فرح پهلوی به مقام نایب السلطنه ایران رأی مثبت داد. وی همچنین در سال 1350 به عنوان نماینده مردم تهران در دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی (1350 تا 1354) انتخاب شد. وی در مجلس عضو کمیسیون های آموزش و پرورش و علوم و آموزش عالی بود. طالقانی پس از پایان دوره بیست و سوم مجلس، در 29 بهمن 1354 به سمت معاون پارلمانی وزارت آموزش و پرورش منصوب شد.[۲]


منابع

  1. زندگینامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی) (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع رسانی زنان.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانون گذاری ایران (1285-1395ش). تهران: کویر، صص192-193.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران، ص150.


نگارخانه