کانون بانوان
تاریخچه
کانون بانوان در سال ۱۳۱۴ به دستور مستقیم رضا شاه، زیر نظر علی اصغر حکمت - وزیر معارف - و با دعوت از عده ای از زنان فرهنگی در محل دارالمعلمات تأسیس شد. این نخستین انجمن صنفی زنان بود که از طرف دولت پشتیبانی می شد. ریاست عالیه این کانون به عهده شمس پهلوی بود.[۱] اساسنامه کانون بانوان که در 22 اردیبهشت 1314 ش. تنظیم شد به شرح ذیل بود:
- تربیت فکری و اخلاقی بانوان و تعلیم خانه داری و پرورش طفل مطابق قواعد علمی به وسیله خطابه ها و نشریات و کلاسهای اکابر و غیره.
- تشویق به ورزشهای متناسب برای تربیت جسمانی با رعایت اصول صحی
- ایجاد مؤسسات خیریه برای امداد به مادران بی بضاعت و اطفال بی سرپرست
- ترغیب به سادگی در زندگی و استعمال امتعه وطنی
- این کانون بر طبق ماده 587 قانون تجارت مصوب 1311 شخصیت حقوقی دارد و رئیس آن نماینده کانون خواهد بود.[۱]
اولین رییس کانون بانوان «هاجر تربیت» بود. وی با ایجاد مجالس سخنرانی، اجرای نمایش، کلوپهای ورزشی، کتابخانه و کلاسهای اکابر به توسعه فعالیتهای زنان پرداخت.
این کانون در شهرهای مختلف بیش از 50 شعبه داشت.[۲] یکی از اهدافی که این کانون آن را دنبال می کرد «کشف حجاب» بود.[۲] بنابراين، با وجود عدم تأکيد صريح در اساسنامه کانون، هدف از ايجاد آن در اين مرحله، زمينه‌سازی کشف حجاب يا چادربرداری بود.
اهداف
اهداف و مراحل عملکرد کانون بانوان از آغاز تا ماههاي بعد، در دو مرحله قابل ارزيابی است:
1.کانون بانوان از 22 ارديبهشت 1314 تا عملی شدن رسمی کشف حجاب، به صورت مؤسسه‌ای سياسی، اجتماعی و فرهنگی عمل می کرد در اين دوره، رياست کانون به عهده هاجر تربيت بود،اگر چه در اساسنامه به غير سياسی بودن کانون اشاره شده است.[۱] در این مرحله ، اقدامات کانون بانوان در کنار امور ديگر، کاملا در خدمت اجرای کشف حجاب بود.
اجرای کشف حجاب و انجام تشريفات مورد نظر با حضور رضا شاه و خانواده اش در تاریخ 17 دی ماه 1314 در دانشسرای مقدماتی انجام شد. وزيران، فرهنگيان و ديگر مقاماتی که از طرف وزارت فرهنگ دعوت شده بودند، همراه با همسرانشان در دانشسرا حضور يافتند. زنان عضو کانون بانوان و زنان معلم نيز در دو صف جداگانه ايستادند.
از 17 دي ماه 1314 به بعد تمامی اقدامات دستگاههای حکومتی، از وزارت معارف گرفته تا شهربانی، به تقويت کشف حجاب معطوف بود و کانون بانوان به جهت نقش اساسي خود، بيشترين سهم را در اين زمينه با ترتيب مجالس سخنرانی و جشنهای متعدد در تهران و شهرهای مختلف بر عهده داشت.
2.از 1315 به بعد با رياست «صدیقه دولت آبادی» به مؤسسه‌ای تربيتی ـ فرهنگی تبديل شده و در قالب انجمنهای ادبی، انجمن تشويق به سادگی، ورزش و انجمن خيريه به فعالیت خود ادامه داد.[۱]
اقدامات
اقدامات کانون بانوان پس از ریاست دولت آبادی به شرح ذیل است:
- از سال 1316 مطب مجانی برای کمک به بيماران بی بضاعت تأسيس شد.
- تأسیس دبستان برای دوشيزگان و بانوانی که به دليل سن بالا نمی توانستند در مدارس دولتی وزارت فرهنگ درس بخوانند. این مدرسه از سال 1318 داوطلب امتحانات نهائی داشت. سن دانش‌آموزان اين دبستان از 18 تا 24 سال بود. از سال 1323 کلاس مخصوصی برای دخترانی که سن آنها از 9 سال بيشتر بود، داير شد.
- در سال 1317 کانون بانوان هنرستان خیاطی و کارهای دستی راه اندازی کرد. اين هنرستان سه دوره مقدماتی، متوسطه و عالی خياطی داشت و تا پايان سال تحصيلی 1324 در مجموع نود و پنج نفر از اين هنرستان فارغ التحصیل شده و گواهی نامه دريافت کردند.
- از ديگر مؤسسات کانون بانوان، کلاس موسيقي بود. فارغ‌التحصيلان آن در جشنهای هفده دی به هنرنمايی مي‌پرداختند.
- کانون بانوان در سال تحصيلی 24-1323 مؤسسه ديگری به نام «تربيت مادر» راه اندازی کرده که در دوره يکساله دروس روابط خانوادگی، آشپزی، شيرينی پزی، آداب معاشرت، صرفه‌جويی، نظم و ترتيب، وظيفه مادر نسبت به اطفال و رفتار مادر با فرزند جوان، شناختن روحيه مرد، رفتار بانوان با شوهر، بهداشت خانواده، بهداشت کودکان، روابط يک فرد با جامعه و تأثير وجود يک فرد در اجتماع، تزئينات منزل و پرورش سليقه و برش و خياطي در آنجا تدریس می شد. در سالها بعد دروسی نظیر تأثير يک فرد در جامعه از ديدگاه تاريخ و تفسير اشعار و نصايح بزرگان در موضوع اهميت مادر و جامعه (ادبيات)، به برنامه آموزشی اضافه شد. استفاده از الگوهای غربی در تعلیم روابط خانوادگی و حتی در دروس خوراک پزی و خیاطی از نکات قابل توجه این مؤسسه است.[۳]
بخشی ديگر از اقدامات کانون بانوان، مربوط به امور اجتماعی و رسيدگی به مشکلات زنان بود. از جمله تهیه لباس عيد برای فقيرترين دختران دبستانها، تقسيم کمکهای مردمی میان مستمندان قزوين و بازرسی نمایندگان آن کانون در امور خواربار و نانوائی‌ها. بخشی ديگر از مکاتبات با کانون بانوان، مربوط به دادخواهی زنانی است که از تعديات مردان به حقوقشان شکايت داشتند.
با گسترش حرکتهای مختلف زنان، در سال 1338 شورای عالی زنان به رياست اشرف پهلوی تشکيل و همه گروههای زنان، ازجمله کانون بانوان منحل اعلام شد.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ فتحی، مریم (1383) . کانون بانوان با رویکردی به ریشه های تاریخی حرکتهای زنان در ایران. تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ آرشیو ملی ایران، سند شماره109004/1359 ص3-4، گزارش ارسالی به وزارت خارجه در سال 1314 شمسی (سند شماره 2).
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران.