غالیه

از دانشنامه الکترونیکی زنان
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۲ توسط Boroujerdi (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

غالیه یکی از اقلام آرایش هفت قلم است و به موادی اطلاق میشده که برای خوشبو کردن بدن و موها مورد استفاده قرار میگرفته است.

ترکیب غالیه عبارت است از مشک و عود هندی و بان. و اگر غالیه محض خواهند به بان فایق بسند کنند.

از جمله انواع غالیه، غالیه زرد مستعمل نساء و غالیه سیاه است.

صفت غالیه زرد مستعمل نساء: اوقیه (ای) زعفران مطحون طری، با سه درم عود هندی قوی منخول به حریر، با سه درم سکّ مسک صینی مسحوق و منخول، و چهار مثقال مشک نیکو، و دو مثقال و نیم عنبر یا مند قوی به بان بگذارند و فرو گیرند تا سرد شود. آنگاه مشک و زعفران و عود طرح و عجن کنند. بعد از آن مشک و بان طرح کنند و بردارند.

و غالیه بر سه نوع است: اول یک جزو مشک و عنبر و بان بود، و سه جزو ازین افاویه. دوم سه ازین افاویه باشد و یک مشک، و یک و نیم عنبر، و یکی سکّ. سوم آنک پنج ازین افاویه باشد، و یکی مشک، و دو سکّ، و دو عود، و ربع عنبر، و این از همه غالیه ها فایق ترست.


صفت غالیه آخر للنساء خفیف المؤنه

ترکیبات آن شامل سنبل، عود و قرنفل است.[۱]

منبع

  1. کاشانی، عبدالله‌ (1386). عرایس‌الجواهر و نفایس‌الاطایب. به کوشش ایرج افشار. تهران: المعی. صص288-292