میمنت میرصادقی
میمنت ذوالقدر (میرصادقی) (زاده 1316) در استهبان فارس، شاعر معاصر است.
زندگی‌نامه
میمنت ذوالقدر (میرصادقی) در 1316 در استهبان فارس متولد شد. از چهارده‌سالگی سرودن شعر را آغاز کرد؛ ذوق ادبی‌اش تحت تأثیر محیط ادبی و فرهنگی خانواده و شهر شیراز بالید و پرورش یافت. در ۱۳۳۳ همراه با خانواده به تهران رفت و در ۱۳۳۵ دیپلم ادبی گرفت و در همان سال در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی مشغول به تحصیل شد. در ۱۳۳۹ با جمال میرصادقی، نویسنده پراثر ایرانی، ازدواج کرد. در ۱۳۵۲ در رشته کتابداری فوق لیسانس گرفت و سال‌ها در کتابخانه دانشگاه تربیت معلم خدمت کرد. میمنت در آغاز در قالب کلاسیک شعر می‌سرود، از دهه چهل به شعر نیمایی روی آورد و به جرگه شاعران مکتب سخن پیوست. در همان سال‌های آغازین شاعری، اشعارش در مجلات ادبی، جُنگ‌ها و تذکره‌های شاعران و مجله سخن منتشر می‌شد. تاکنون ۴ دفتر شعر از او منتشر شده است. مجموعه اشعار میمنت میرصادقی به همت نشر آگه در زمستان ۱۴۰۱ منتشر شده است.
تحصیلات
میمنت ذوالقدر (میرصادقی) دوره ابتدایی را در سال 1323 در دبستان وصال گذراند. او در سال 1329 وارد دبیرستان مهرآئین شیراز شد و دوره دبیرستان را تا کلاس دهم در این دبیرستان گذراند. او در سال 1333 به تهران رفت و دو سال باقی‌مانده را در دبیرستان انوشیروان دادگر سپری کرد و در سال 1335 دیپلم ادبی گرفت. میمنت میرصادقی در سال 1335 به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران راه یافت و به تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی مشغول شد. میمنت میرصادقی با وجود داشتن دو فرزند کوچک به تحصیلش ادامه داد و در سال 1351 در رشته کتابداری از دانشگاه تهران فوق لیسانس گرفت.
فعالیت‌های ادبی
استعداد شاعری میمنت میرصادقی از نوجوانی نمایان شد و از چهارده سالگی شعر گفتن را آغاز کرد و از تشویق‌ها و راهنمایی‌های پدر بهره یافت. اشعار او که عمدتاً در قالب شعر کلاسیک بود، در برخی از مجلات ادبی آن زمان به چاپ رسید. او نخست آناهیت و سپس آزاده تخلص می‌کرد. او با دو تن از شاعران مطرح دیدار کرد. در بهار 1335 دیدار با محمدحسین شهریار در تبریز و در 25 خرداد همان سال، دیدار با نیما یوشیج در تهران. این دیدارها نقاط عطفی در زندگی ادبی شاعر جوان بود. اشعار او از دهه چهل به شعر نو نیمایی متمایل شد و به جمع شاعران مکتب سخن پیوست. در سال 1353 کتابشناسی شعر نو در ایران را منتشر کرد و نخستین کتاب شعر او، بیداری جویباران در مرداد 1347 منتشر شد. دومین دفتر شعرش، با عنوان آب‌ها و آینه‌ها در سال 1356 منتشر شد. او پس از بازنشستگی علاوه بر چاپ دو دفتر شعر دیگر، به پژوهش‌های ادبی نیز روی آورد.
فعالیت‌های شغلی
میمنت میرصادقی در دوره دانشجویی در دبستان به آموزگاری می‌پرداخت و پس از آن نیز مدتی کوتاه در دبیرستان به تدریس ادبیات فارسی مشغول شد. سپس خود را به دانشسرای عالی (دانشگاه تربیت معلم) منتقل کرد و به عنوان کتابدار به کار پرداخت. او در سال 1358 زودتر از موقع خود را بازنشسته کرد.
مضامین
نخستین دفتر شعر میمنت میرصادقی بیداری جویباران، تجربه‌های نوجوانی و جوانی اوست. فراز و فرود و افت و خیزهای این کتاب 72 صفحه‌ای آنقدر زیاد نیستند که ذهنیت خواننده را بیاشوبند و برای درک مفهوم متن وادارش کنند بنشیند و برای خودش کلی صغرا و کبرا ببافد و یا به کتاب‌های تحلیلی و تئوری‌های ترجمه شده آویزان شود. این دفتر شعر از همان نخستین کلمات تکلیفش را با خودش و مخاطبش معلوم می‌کند. نشان می‌دهد که شاعر جوان آن سال‌ها نه چندان خوشبینانه کوشیده است در دنیای استعاره و کنایه نفس بکشد. برای نسلی که در آن روزگار مجبور بود شب را نه در معنای واقعی‌اش و خاک را نه در ویژگی طبیعی‌اش به نماد کلمات ممنوع تبدیل کند، درک بندبند این اشعار کار ساده‌ای بود و تأویل‌پذیری متن بسیار ساده‌تر می‌نمود.[۱]البته میمنت میرصادقی که در این کتاب لقب آزاده را هم برای خود برگزیده بود و در آخرین دفتر شعرش ذوالقدر.[۲]مجموعه با آب‌ها و آینه‌ها دومین دفتر شعر منتشر شده میمنت میرصادقی دارای 40 قطعه است که با نه سال فاصله زمانی پس از نخستین دفتر او منتشر شد، یعنی در سال 1356. رنگ‌ها و تصویرهای تازه‌ای در متن زندگی شاعر نقش می‌بندند و مضامینی تازه‌تر که در اوزانی نیمایی و اغلب ساده نشسته‌اند. غیر از دو شعر کودکانه پایان کتاب که به نظر می‌رسند نخستین تجربه‌های میمنت در حوزه شعر کودک و نوجوان است، تمام متن کتاب سرشار است از شعرهایی برآمده از فضای زندگی فردی و اجتماعی: بیم و امید/ زندگی و مرگ/ روشنایی و تاریکی... و کوتاه سخن، سنگینی اندیشه و احساسی معلق که گاه زاییده چالش‌های درونی است و گاه زاییده فضای اجتماعی زندگی.[۳]در 65 شعر فرا روی ما به ناگزیر همان گزاره‌های همیشگی، آمیزه‌ای از طبیعت‌گرایی، دلخوری‌های گذرا در لحظه‌های زندگی و شور و اشتیاق ماندن و رفتن، سکوت و فریاد و...[۴]دفتر جان‌های آفتابی با 7 سروده کوتاه تمام می‌شود. زیر خونسردترین برف جهان چهارمین دفتر شعر میمنت میرصادقی است. 81 سروده کتاب حکایت از سال‌های 1370 و 1380 دارند و حال و هوای مهاجرت. شناسنامه اصل و رسمی شاعری است که آگاهی و شفافیت را به صادقانه‌ترین شکل ممکن در سروده‌هایش نشان می‌دهد.[۵]
آثار
تألیف
کتابشناسی شعر نو در ایران (1353). گردآورنده میمنت میرصادقی. تهران: انجمن کتاب.[۱]
با آب‌ها و آیینه‌ها
واژه نامه هنر شاعری (۱۳۷۳). تهران: کتاب مهناز.[۲]
با ص‍ب‍ح‌دم‍ان: برگزیده شعر معاصر از م‍ش‍روطی‍ت تا انقلاب (۱۳۷۵). تهران: سخن.[۳]
واژه‌ن‍ام‍ه هنر داس‍ت‍ان‌ن‍وی‍س‍ی: ف‍ره‍ن‍گ ت‍ف‍ص‍ی‍ل‍ی اص‍طلاح‌ه‍ای ادبیات داس‍ت‍ان‍ی (۱۳۷۷). جمال میرصادقی، میمنت میرصادقی. تهران: کتاب مهناز.[۴]
رم‍ان‌‌ه‍ای معاصر فارسی پ‍ی‍رن‍گ، ش‍رح و ت‍ف‍س‍ی‍ر (1379-1385). ۴ ج. تهران: نیلوفر.[۵]
زیر خونسردترین برف جهان (مجموعه شعر) (۱۳۸۹). تهران: مروارید.[۶]
از دیر تا هنوز : برگزیده شعر فارسی از قدیم‌ترین دوران تا انقلاب (۱۳۸۹) گردآورنده میمنت میرصادقی. تهران: نشر اشاره.[۷]
از دیر تا همیشه (۱۳۹۴)
تصویر یک دریچه روشن: ارج‌نامه میمنت ذوالقدر (میرصادقی) (1401). به کوشش مریم میرشمسی، زهرا نادری، فرخ‌لقا نوایی‌بروجنی. تهران: آگه.[۸]
فواره زیر باران (هفت دفتر شعر) (1401). تهران: آگه.[۹]
ترجمه
- بورخس، خ‍ورخ‍ه ل‍وئ‍ی‍س (1381). این هنر شعر: ش‍ش س‍خ‍ن‍ران‍ی از خ‍ورخ‍ه ل‍وئ‍ی‍س بورخس. ترجمه میمنت میرصادقی (ذوالقدر)، ه‍م‍ا م‍ت‍ی‍ن‌رزم. تهران: نیلوفر.[۱۰]
- شاعری شیفته رنگ: چهار مقاله در شناخت فدریکو گارسیا لورکا همراه با برگزیده‌ای از شعرهای لورکا (۱۳۹۱). همراه با نازنین میرصادقی. تهران: نیلوفر.[۱۱]
- اوسوفسکی، اوردی (1399). تا دلت می‌خواهد آرزو کن: رمز موفقیت لنگستون هیوز شاعر سیاه‌پوست امریکایی. تهران: اشاره.[۱۲]
منابع
**** در حال تکمیل