سیمین بهبهانی

سیمین خلیلی (مشهور به سیمین بهبهانی و گاه سیمین خلعت بری) متولد 28 تیر 1306 در محله همت آباد تهران در خانواده ای اهل قلم و فرهنگ به دنیا آمد. پدرش عباس خلیلی رمان نویس و مترجم و روزنامه نگار و مادرش فخرعظمی ارغون از فعالان حقوق زنان بود.پدرش عباس خلیلی عراقی، فرزند ملا علی خلیلی تهرانی _ از علمای بزرگ نجف _ بود .خاندان خلیلی اصالتا قمی بودند و نسبشان به شیخ صدوق میرسید. روزنامه اقدام.

پس از طلاق پدر و مادر، سیمین به همراه مادر در خانه پدربزرگ مادری اش زندگی کرد. اما پس از درگذشت پدریزرگ، مادر با عادل خلعتبری که او نیز روزنامه نگار بود ازدواج کرد: آینده میهن، آینده ایران، آزادی خلق و فریاد دانش آموزان.

سیمین در دامان مادر پرورده شد. خود در این باره می گوید: هرچه داشت به من داد، دوستی و راستی و ذوق سلیم و عواطف تند و سوزان و بالاخره شعر. او سیمین را حتی به آموختن موسیقی اصیل ایرانی، تا حدی که به ردیف و گوشه های آوازها و دستگاه ها آشنایی داشته باشد، تشویق کرد. او از کودکی سیمین را به قصد شاعر شدن تشویق و تربیت کرد و شعر را کلمه کلمه در دهانم گذاشت.

تحصیلات

سیمین زبان فرانسه را از مادر در خانه فراگرفت.سیمین در سال 1309 به کودکستان آمریکایی رفت. دوره دبستان را از سال 1311 در مدرسه ناموس گذراند و دوره دبیرستان را از سال 1318 در مدرسه حسنات سپری کرد. سال بعد از ورود به دبیرستان، او نزد ایرج عباسی و مسعود معارفی به آموختن موسیقی پرداخت. سیمین دوران تحصیلات متوسطه را طی چهار سال و هرسال دو کلاس، تقریبا سپری کرد و قبل از آنکه دیپلم کامل دبیرستان را بگیرد وارد مدرسه مامایی شد

اشعار

سیمین همزمان با ورود به دبیرستان، شاعری را با نوشتن سروده هایی به تقلید و اقتباس از شعرهای مادر پی گرفت. اما مهمترین اتفاق زندگی شاعر، دیدارش با پروین اعتصامی شاعر نام آور و بزرگ معاصر در سیزده سالگی بود. سیمین از جلسه های ادبی که در خانه برگزار می شد و گه گاه برخی از برجستگان شعر و ادب آن دوره مانند ملک الشعرا بهار، یوسف اعتصام الملک، سعید نفیسی و رشید یاسمی در آنجا حاضر می شدند بهره می برد و با گوش دادن به سروده ها با فنون شاعری بیشتر آشنا می شد.

.

هرشب جمعه در خانه آنها جلسه های شعرخوانی برگزار می شد و انجمن دانشوران در خانه مادر و شوهرمادر سیمین بود. سیمین در آن جلسه ها شعر می خواند ولی بعد از مدتی از آنها کنار کشید.

شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. ص15.

در سال 1320 در سن چهارده سالگی یکی از اشعار آغازینش در روزنامه نوبهار که مدیر و ناشرش ملک الشعرای بهار بود و مورد تشویق پروین اعتصامی قرار گرفته بود نشر یافت.

ای توده گرسنه و نالان چه می کنی؟

ای ملت فقیر و پریشان چه می کنی؟

بعد از آن، شعرهای دیگری از او در روزنامه آینده ایران چاپ شد.

سیمین در سال 1324 به تحصیل در آموزشگاه مامایی پرداخت اما آن را به پایان نرساند. اولیای آموزشگاه از فعالیت او در سازمان جوانان حزب توده و فعالیت های نویسندگی و شاعری او خبر داشتند. سال دوم مدرسه گزارشی انتقادی و بی امضا راجع به اوضاع ناهنجار مدرسه در یکی از روزنامه های آن زمان منتشر شد. با وجود اینکه نوشتن آن را به سیمین نسبت دادند او از نویسنده آن گزارش مطلع نبود. این اتفاق موجب درگیری رییس دانشگاه جهانشاه صالح با سیمین شد که در نهایت با وجود سازش سیمین ترک تحصیل کرد.

*** در حال تکمیل