آذر رهنما
آذر رهنما (1305)، مترجم، نویسنده، مدرس، فعال فرهنگی و اجتماعی و رئیس دانشسرای عالی اصفهان بود.
زندگی‌نامه
آذر رهنما 24 آذر 1305 در تهران متولد شد. پدرش زین العابدین رهنما، سیاستمدار، روزنامه نگار، نویسنده و مترجم ، و مادرش زکیه حائری بود. آذر تحصیلات ابتدایی را در مدرسه آمریکایی در بیروت و دوره متوسطه را در دبیرستان شاهدخت تهران با رتبه اول بین تمام مدارس دختران و اخذ مدال از ملکه وقت به پایان رساند.[۱] وی در سال 1326 از دانشکده ادبیات دانشگاه سوربن موفق به دریافت چهار گواهینامه در رشته های روان شناسی پرورشی، تعلیم و تربیت، علوم اجتماعی و اخلاق و تاریخ ادیان گردید. سه سال بعد از دانشکده علوم انسانی دانشگاه سوربن بادرجه عالی، موفق به اخذ درجه دکتری گردید. رساله دکترا آذر رهنما، تحت عنوان مطالعاتی درباره تحولات روانی زن ایرانی در دوره های مختلف تاریخ در دانشگاه سوربن با تبریکات هیئت داوران پذیرفته شد.[۲]وی در سال 1339 ازدواج کرد.[۲]
وی مؤسس و سردبیر مجله پرورش و ماهنامه سپیده فردا در 1332 و مؤسس و دبیرکل مرکز تعلیم و تربیت و مطالعات درباره زنان ایران (با ارائه طرحی به یونسکو که در 1339 شمسی مورد تصویب قرار گرفت) [۱] بود.[۳]
آذر رهنما، در سال 1330 در وزارت فرهنگ سابق مشغول خدمت بود. وی خدمت تعلیماتی خود را با تدریس در سال های آخر دبیرستان نوربخش در رشته‌های روانشناسی، اخلاق و فلسفه شروع کرد. پس از آن به دانشسرای مقدماتی رفت. در سال 1333 به دانشگاه تهران منتقل شد، و تا سال 1336 در دانشسرای عالی تهران، عهده دار تدریس علوم پرورشی بود.
در سال 1341 به ریاست مرکز تحقیقات درباره زن ایرانی در دانشسرای عالی منصوب گردید و تا قبل از ریاست دانشسرای عالی اصفهان، و به موازات خدمات تعلیماتی دست به انتشار چند نشریه تربیتی و سه کتاب تحقیقی زد. از آن جمله: مجله ماهنامه سپیده فردا، همکاری در انتشار مجله دانشسرای عالی، تحقیق درباره خصوصیات روانی دختران دبیرستانی، تحقیق درباره معتقدات و آرمان‌های دختران هفده تا بیست و پنج ساله و تحقیق درباره زنان روستایی است.
پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص100.
فعالیت‌های فرهنگی
انتشار پانزده ساله مجله پرورش
انتشار شماره مخصوص «سینما و تعلیم و تربیت»
انتشار شماره مخصوص ادبیات کودکان
انتشار شماره مخصوص «زن ایرانی از دوره های باستانی تاکنون»
آثار
تألیف
- سیلوان زن عجیب مکالمه او با من در سربن (1329). انتشارات روزنامه ایران.[۲]
- زایش دوم انسان: کلام عرفانی مولانا (1379). تهران: توس.[۳] (این کتاب به زبان فرانسه نیز ترجمه شده است)[۴]
- م‍ق‍دم‍ات اص‍ول آموزش و پرورش (1351). تهران: امیرکبیر.[۵]
- حیات خداوندگار (مولانا)، به زبان فرانسه (مصاحبه با آذر رهنما در نمایشگاه قرآن)[۶]
ترجمه
- دال، ت‍ی‍ت ف‍اس‍م‍ر (1336). زن‍دگ‍ی ش‍گ‍ف‍ت‌ان‍گ‍ی‍ز آل‍ب‍رت ش‍وای‍ت‍س‍ر. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.[۷]
- لندیس، پول؛ هر، جوان (1335). سازگاری اطفال با اجتماع. تهران: طهوری.[۸]
مقالاتی چند مانند مرگ یک مربی بزرگ، زن در ایران باستان و تحقیق درباره زنان روستایی ایران به زبان های فارسی و انگلیسی [۹]
188 مقاله در سپیده فردا، مقالات روانشناسی، خصلت انسانی و شناسایی آن و علوم پرورشی
او در کنفرانس‌های چندی در جهان به نمایندگی ایران شرکت نموده و پیشنهاداتی ارائه داده است از جمله کنفرانس بین‌المللی یونسکو در فلورانس و بیروت ـ کنفرانس بین‌المللی تعلیم و تربیت در ژنو و همچنین کنفرانس بین‌المللی کار در ژنو و کنفرانس بین المللی زنان در اتحاد جماهیر شوروی.[۱]
سخنرانی در انجمن ایران باستان، انجمن ایران و آمریکا، انجمن ایران و شوروی، سمینار ادبیات کودکان وابسته به یونسکو، کنگره ایران‌شناسی
وی در سال 1329 به عنوان ناظر و عضو هیئت نمایندگی در اجلاس عمومی یونسکو در بیروت شرکت داشت و در سال 1336 با عضویت هیئت نمایندگی ایران، در کنفرانس بین المللی تعلیم و تربیت در ژنو، شرکت کرد.[۲]