تفاوت میان نسخه‌های «یاشماق»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲۸: | سطر ۲۸: | ||
===پیوند به بیرون=== | ===پیوند به بیرون=== | ||
#[https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/ فصلنامه فرهنگی | #[https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/ فصلنامه فرهنگی پیمان، پوشاک ارمنیان جلفا] | ||
#[https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%DA%86%D9%87%D8%A7%D8%B1%D9%85%D8%AD%D8%A7%D9%84-%D9%88-%D8%A8%D8%AE%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D8%B1%DB%8C/ فصلنامه فرهنگی پیمان، پوشاک ارمنیان چهارمحال و بختیاری] | |||
نویسنده: حکمت بروجردی | نویسنده: حکمت بروجردی | ||
[[رده:حجاب]] | [[رده:حجاب]] | ||
نسخهٔ ۱۴ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۲
.jpg)
یاشماق/yā(a)šmāq/ نوعی روسری که سر و نیمه صورت را با آن می‌پوشانند؛ دهان‌بند.[۱]
تعریف
یاشماق یا یشماق روسری بزرگی است که زنان ترکمن می‌پوشند و سر و نیمه پایین صورت را با آن می‌پوشانند. یاشماق در معنای پوشاندن هم بیان شده است. همچنین به معنای پارچه‌ای است که ناحیه دهان و چانه را می‌پوشاند.[۱]
جنس و شکل
یاشماق یا یشماق یک نوع روسری نازک، منقوش و چهارگوش است که گاه زمینه‌ای ساده و حاشیه‌هایی سوزن‌دوزی شده دارد و گاه نیز زمینه آن مشکی است و نقش‌های درشتی به رنگ‌های زرد و نارنجی دارد.[۲]
کاربرد
زنان ترک و ترکمن برای پوشش سر و بخشی از صورت خود از یشماق استفاده می‌کنند. در مواردی این نوع پوشش فقط برای عروس و به نشانه احترام است. در برخی ایلات نوع بستن یاشماق به گونه‌ای است که سر و تمام صورت را می‌پوشاند، اما بیشتر مواقع سر و نیمه پایینی صورت پوشانده می‌شود.[۳]
پوشاک محلی ارامنه
احتمالا آنچه در مورد یاشماق اهمیت دارد بخشی است که روی را می‌پوشاند. ارامنه فریدن هم به پوششی که دهان و چانه نوعروسان و زنان را با آن می‌بستند یاشماق می‌گفتند.[۴] این پوشش پارچه سفید چهارگوشی از جنس ململ بود که فقط در زمان غذا خوردن برداشته می‌شد. زمانی عروس حق داشت بدون این پوشش صحبت کند که فرزند پسری به دنیا آورد. آن وقت بود که رونما می‌گرفت و پوشش دهانش را بر می‌داشت. این پوشش برای دختران مجرد استفاده نمی‌شد. ارمنیان چهارمحال و بختیاری به آن «یاخشام» یا «یامشاق»[۱] و ارمنیان جلفا به آن باشماخ می‌گویند.[۲] گاهی نیز زنان برای تزیین دستمالی رنگی و گلدار بر روی آن می‌بستند که «دنچگال» نام داشت.[۳]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.
- ↑ محمدی، رامونا (1388). پوشاک و زیورآلات مردم ترکمن. تهران: جمال هنر. ص84.
- ↑ محمدی سیف، معصومه (1398). جامعه‌شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین. تهران: اندیشه احسان. ص104.
- ↑ میناسیان، لئون (1362). تاریخ سیصدو پنجاه ساله ارامنه فریدن. بیروت: انجمن گورگ ملید ینسی.
پیوند به بیرون
نویسنده: حکمت بروجردی