تفاوت میان نسخه‌های «آغابیگی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
===زندگی‌نامه=== | ===زندگی‌نامه=== | ||
آغابیگی یکی از زنان شجاع، سیاستمدار و اهل تدبیر سده نهم هجری قمری و فرزند جلال الدین میرانشاه (فرمانروای آذربایجان و عراق) بود. زمانی که همسرش مورد غضب شاهرخ میرزا قرار گرفت و به ترکمانان قراقویونلو پناه برد، امیر ترکمان قرایوسف به نشانه حمایت از خانواده او که در قم زندگی می‌کردند گروهی از سربازان خود را به آنجا فرستاد. آغا[[بیگی]] چون از دشمنی شاهرخ میرزا و ترکمانان آگاه بود نه تنها اجازه ورود سربازان قرایوسف به محل سکونت خود را نداد، بلکه نامه‌ای به شاهرخ میرزا نوشت و برای خود و خانواده‌اش امان خواست. شاهرخ میرزا هم که مجذوب صداقت و دلاوری وی شده بود، به او و خانواده‌اش برای همیشه پناه داد.<ref> | آغابیگی یکی از زنان شجاع، سیاستمدار و اهل تدبیر سده نهم هجری قمری و فرزند جلال الدین میرانشاه (فرمانروای آذربایجان و عراق) بود. زمانی که همسرش مورد غضب شاهرخ میرزا قرار گرفت و به ترکمانان قراقویونلو پناه برد، امیر ترکمان قرایوسف به نشانه حمایت از خانواده او که در قم زندگی می‌کردند گروهی از سربازان خود را به آنجا فرستاد. آغا[[بیگی]] چون از دشمنی شاهرخ میرزا و ترکمانان آگاه بود نه تنها اجازه ورود سربازان قرایوسف به محل سکونت خود را نداد، بلکه نامه‌ای به شاهرخ میرزا نوشت و برای خود و خانواده‌اش امان خواست. شاهرخ میرزا هم که مجذوب صداقت و دلاوری وی شده بود، به او و خانواده‌اش برای همیشه پناه داد.<ref>فرخ‌زاد، پوران (1381). ''کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز''. تهران: قطره. ص44.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۸
زندگی‌نامه
آغابیگی یکی از زنان شجاع، سیاستمدار و اهل تدبیر سده نهم هجری قمری و فرزند جلال الدین میرانشاه (فرمانروای آذربایجان و عراق) بود. زمانی که همسرش مورد غضب شاهرخ میرزا قرار گرفت و به ترکمانان قراقویونلو پناه برد، امیر ترکمان قرایوسف به نشانه حمایت از خانواده او که در قم زندگی می‌کردند گروهی از سربازان خود را به آنجا فرستاد. آغابیگی چون از دشمنی شاهرخ میرزا و ترکمانان آگاه بود نه تنها اجازه ورود سربازان قرایوسف به محل سکونت خود را نداد، بلکه نامه‌ای به شاهرخ میرزا نوشت و برای خود و خانواده‌اش امان خواست. شاهرخ میرزا هم که مجذوب صداقت و دلاوری وی شده بود، به او و خانواده‌اش برای همیشه پناه داد.[۱]
منابع
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. ص44.
تدوین: سمیه سادات هاشمی