تفاوت میان نسخه‌های «ویکتوریا اوهانجانیان»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
===زندگی‌نامه=== | ===زندگی‌نامه=== | ||
ویکتوریا اوهانجانیان در سال 1308 در تبریز به دنیا آمد و بعد از گذراندن تحصیلات در معماری دانشگاه تهران پذیرفته شد. در سال 1343، از دانشکدۀ هنرهای زیبا دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد<ref>انجمن مفاخر معماری ایران (1386). ''معماران ایران.'' ج1. تهران: مؤسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر. ص50.</ref> و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران به عنوان رئیس دفتر فنی وزارت توسعه و مسکن قبل از فعالیت خصوصی خود در آرتک، مشغول به کار بود.<ref>Tabibi, Baharak (2014). ''Propagating “Modernities: Art and Architectural Patronage of Shahbanu Farah Pahlavi'', Phd Thesis, Architectural History, Middle East Technical University, Turkey. p143.</ref>او با دکتر [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%AC_%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85 ایرج اعتصام] همکلاس بود.<ref>خانبانزاده، ساناز؛ ارمغان، مریم؛ سهیلی، جمال‌الدین (1399). ''بررسی نقش زنان معمار در معماری معاصر ایران''. زن در فرهنگ و هنر. دوره 12. شماره 1. ص 30. به نقل از مصاحبه شخصی ایرج اعتصام (1398/7/15).</ref> وی اولین زن مهندس معمار در ایران است که در وزارت مسکن و شهرسازی به کار مشغول شد.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص71.</ref> | ویکتوریا اوهانجانیان در سال 1308 در تبریز به دنیا آمد و بعد از گذراندن تحصیلات در معماری دانشگاه تهران پذیرفته شد. در سال 1343، از دانشکدۀ هنرهای زیبا دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد<ref>انجمن مفاخر معماری ایران (1386). ''معماران ایران.'' ج1. تهران: مؤسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر. ص50.</ref> و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران به عنوان رئیس دفتر فنی وزارت توسعه و مسکن قبل از فعالیت خصوصی خود در آرتک، مشغول به کار بود.<ref>Tabibi, Baharak (2014). ''Propagating “Modernities: Art and Architectural Patronage of Shahbanu Farah Pahlavi'', Phd Thesis, Architectural History, Middle East Technical University, Turkey. p143.</ref> اوهانجانیان جهت یادگیری روش‌های مدرن ساخت و ساز ساختمان‌های صنعتی عازم فرانسه شد. پس از آن فعالیت‌های خویش را در تهران ادامه داد و در ایالت کالیفرنیای آمریکا دفتر شخصی خود را افتتاح کرد.<ref name=":0">لازاریان، ژانت د (<bdi>۱۳۸۲</bdi>). ''معماران''. ''دانشنامه ایرانیان ارمنی''. تهران: انتشارات هیرمند. ص<bdi>۲۶۳</bdi>.</ref> او با دکتر [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%AC_%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85 ایرج اعتصام] همکلاس بود.<ref>خانبانزاده، ساناز؛ ارمغان، مریم؛ سهیلی، جمال‌الدین (1399). ''بررسی نقش زنان معمار در معماری معاصر ایران''. زن در فرهنگ و هنر. دوره 12. شماره 1. ص 30. به نقل از مصاحبه شخصی ایرج اعتصام (1398/7/15).</ref> وی اولین زن مهندس معمار در ایران است که در وزارت مسکن و شهرسازی به کار مشغول شد.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص71.</ref> | ||
=== جوایز === | |||
* دریافت نشان آبادانی و پیشرفت در سال ۱۹۷۷ | |||
* معرفی به عنوان یکی از برجسته‌ترین معماران ایران توسط انجمن معماران ایران در سال ۱۹۹۹ <ref name=":0" /> | |||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۱۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۹
ویکتوریا اوهانجانیان (زاده ۱۳۰۸) اولین زن دانش آموخته مهندسی معماری در ایران است.
زندگی‌نامه
ویکتوریا اوهانجانیان در سال 1308 در تبریز به دنیا آمد و بعد از گذراندن تحصیلات در معماری دانشگاه تهران پذیرفته شد. در سال 1343، از دانشکدۀ هنرهای زیبا دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد[۱] و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران به عنوان رئیس دفتر فنی وزارت توسعه و مسکن قبل از فعالیت خصوصی خود در آرتک، مشغول به کار بود.[۲] اوهانجانیان جهت یادگیری روش‌های مدرن ساخت و ساز ساختمان‌های صنعتی عازم فرانسه شد. پس از آن فعالیت‌های خویش را در تهران ادامه داد و در ایالت کالیفرنیای آمریکا دفتر شخصی خود را افتتاح کرد.[۳] او با دکتر ایرج اعتصام همکلاس بود.[۴] وی اولین زن مهندس معمار در ایران است که در وزارت مسکن و شهرسازی به کار مشغول شد.[۵]
جوایز
- دریافت نشان آبادانی و پیشرفت در سال ۱۹۷۷
- معرفی به عنوان یکی از برجسته‌ترین معماران ایران توسط انجمن معماران ایران در سال ۱۹۹۹ [۳]
منابع
- ↑ انجمن مفاخر معماری ایران (1386). معماران ایران. ج1. تهران: مؤسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر. ص50.
- ↑ Tabibi, Baharak (2014). Propagating “Modernities: Art and Architectural Patronage of Shahbanu Farah Pahlavi, Phd Thesis, Architectural History, Middle East Technical University, Turkey. p143.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ لازاریان، ژانت د (۱۳۸۲). معماران. دانشنامه ایرانیان ارمنی. تهران: انتشارات هیرمند. ص۲۶۳.
- ↑ خانبانزاده، ساناز؛ ارمغان، مریم؛ سهیلی، جمال‌الدین (1399). بررسی نقش زنان معمار در معماری معاصر ایران. زن در فرهنگ و هنر. دوره 12. شماره 1. ص 30. به نقل از مصاحبه شخصی ایرج اعتصام (1398/7/15).
- ↑ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص71.