تفاوت میان نسخه‌های «خمار»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
خمار /xemār/ به سرپوش زنان گفته می شود.
{{TOClimit}}
{{TOClimit}}
خمار /xemār/ به سرپوش زنان گفته می شود.


===تعریف===
===تعریف===
واژه ای است عربی به معنای [[روسری]]، [[معجر]] زنان، و یا پ‍وششی که زن سر خود را با آن می­پوشاند و زیادی آن را آویزان می کند<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.</ref>.
واژه ای است عربی مشتق از فعل خمر /xamara/ به معنای پوشاندن. به معنای [[روسری]]، [[معجر]] زنان، و یا پ‍وششی که زن سر خود را با آن می­‌پوشاند و زیادی آن را آویزان می‌کند<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.</ref>. [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%88%D9%84%D9%88%D8%B3_%DA%AF%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%B3 گلیوس]  که در قرن دوم میلادی می‌زیسته خمار را نوعی حجاب برای زنان توصیف می‌کند که قسمت جلوی گردن، چانه و دهان را می پوشاند و روی فرق سر به هم متصل می‌شود.<ref>دزی، راینهارت پیتر آن (1345).  ''فرهنگ البسه مسلمانان.'' ترجمه هروی، حسینعلی''.'' تهران: انتشارات دانشگاه تهران. ص161.</ref>


<br />
===کاربرد===
===کاربرد===
در قرآن این واژه به صورت جمع (خمر/xomor/) در آیه 31 سوره نور به کار رفته­ است: «....وَلیَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ علی جُیوبِِنَّ..... » معنای آن این است که به زنان دستور بده تا اطراف روسری خود را به گردن و سینه­ های خود انداخته و آن را بپوشانند. طبق آنچه در تفاسیر آمده، زنان مسلمان قبل از نزول این آیه، قسمت اضافی روسری را به پشت سر می‏ انداختند. در نتیجه گردن و قسمت بالای سینه آنان پیدا بود. با نزول آیه شریفه یاد شده، زنان موظف شدند این قسمت را نیز بپوشانند<ref>طب‍اطب‍ائ‍ی‌، سیدم‍ح‍م‍دح‍س‍ی‍ن‌ (1372). ترجمه تفسیر المیزان. تهران: کانون انتشارات محمدی. جلد 29.</ref> به طوری که علاوه بر مو، گردن ، سینه و  زینتهای آن بخشها مانند گوشواره و گردنبند هم پوشیده شود.<ref>امین اصفهانی، نصرت بیگم.(بی تا). مخزن العرفان فی تفسیر القرآن. ج 9. اصفهان.</ref>  
در قرآن این واژه به صورت جمع (خمر/xomor/) در آیه 31 سوره نور به کار رفته­ است: «....وَلیَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ علی جُیوبِِنَّ..... » معنای آن این است که به زنان دستور بده تا اطراف روسری خود را به گردن و سینه­ های خود انداخته و آن را بپوشانند. طبق آنچه در تفاسیر آمده، زنان مسلمان قبل از نزول این آیه، قسمت اضافی روسری را به پشت سر می‏ انداختند. در نتیجه گردن و قسمت بالای سینه آنان پیدا بود. با نزول آیه شریفه یاد شده، زنان موظف شدند این قسمت را نیز بپوشانند<ref>طب‍اطب‍ائ‍ی‌، سیدم‍ح‍م‍دح‍س‍ی‍ن‌ (1372). ترجمه تفسیر المیزان. تهران: کانون انتشارات محمدی. جلد 29.</ref> به طوری که علاوه بر مو، گردن ، سینه و  زینتهای آن بخشها مانند گوشواره و گردنبند هم پوشیده شود.<ref>امین اصفهانی، نصرت بیگم.(بی تا). مخزن العرفان فی تفسیر القرآن. ج 9. اصفهان.</ref>  


این آیه برای وجوب حجاب زنان مورد استناد فقها قرار می گیرد. حداقل پوشش در نماز خمار و [[درع]] بیان شده است. به علاوه مستحب است بخشی از کفن زن خمار باشد.<ref>ص‍اح‍ب‌ ج‍واه‍ر، م‍ح‍م‍دح‍س‍ن‌ب‍ن‌ ب‍اق‍ر (--13). جواهرالکلام فی شرح شرائع‌الاسلام . قم: جماعه‌المدرسین فی‌الحوزه‌العلمیه بقم، موسسه‌النشرالاسلامی. جلد 4.</ref>
این آیه برای وجوب حجاب زنان مورد استناد فقها قرار می‌گیرد. حداقل پوشش در نماز خمار و [[درع]] بیان شده است. به علاوه مستحب است بخشی از کفن زن خمار باشد.<ref>ص‍اح‍ب‌ ج‍واه‍ر، م‍ح‍م‍دح‍س‍ن‌ب‍ن‌ ب‍اق‍ر (--13). جواهرالکلام فی شرح شرائع‌الاسلام . قم: جماعه‌المدرسین فی‌الحوزه‌العلمیه بقم، موسسه‌النشرالاسلامی. جلد 4.</ref>


<br />
===منابع===
===منابع===



نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۸

خمار /xemār/ به سرپوش زنان گفته می شود.

تعریف

واژه ای است عربی مشتق از فعل خمر /xamara/ به معنای پوشاندن. به معنای روسری، معجر زنان، و یا پ‍وششی که زن سر خود را با آن می­‌پوشاند و زیادی آن را آویزان می‌کند[۱]. گلیوس که در قرن دوم میلادی می‌زیسته خمار را نوعی حجاب برای زنان توصیف می‌کند که قسمت جلوی گردن، چانه و دهان را می پوشاند و روی فرق سر به هم متصل می‌شود.[۲]


کاربرد

در قرآن این واژه به صورت جمع (خمر/xomor/) در آیه 31 سوره نور به کار رفته­ است: «....وَلیَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ علی جُیوبِِنَّ..... » معنای آن این است که به زنان دستور بده تا اطراف روسری خود را به گردن و سینه­ های خود انداخته و آن را بپوشانند. طبق آنچه در تفاسیر آمده، زنان مسلمان قبل از نزول این آیه، قسمت اضافی روسری را به پشت سر می‏ انداختند. در نتیجه گردن و قسمت بالای سینه آنان پیدا بود. با نزول آیه شریفه یاد شده، زنان موظف شدند این قسمت را نیز بپوشانند[۳] به طوری که علاوه بر مو، گردن ، سینه و زینتهای آن بخشها مانند گوشواره و گردنبند هم پوشیده شود.[۴]

این آیه برای وجوب حجاب زنان مورد استناد فقها قرار می‌گیرد. حداقل پوشش در نماز خمار و درع بیان شده است. به علاوه مستحب است بخشی از کفن زن خمار باشد.[۵]


منابع

  1. ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.
  2. دزی، راینهارت پیتر آن (1345). فرهنگ البسه مسلمانان. ترجمه هروی، حسینعلی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. ص161.
  3. طب‍اطب‍ائ‍ی‌، سیدم‍ح‍م‍دح‍س‍ی‍ن‌ (1372). ترجمه تفسیر المیزان. تهران: کانون انتشارات محمدی. جلد 29.
  4. امین اصفهانی، نصرت بیگم.(بی تا). مخزن العرفان فی تفسیر القرآن. ج 9. اصفهان.
  5. ص‍اح‍ب‌ ج‍واه‍ر، م‍ح‍م‍دح‍س‍ن‌ب‍ن‌ ب‍اق‍ر (--13). جواهرالکلام فی شرح شرائع‌الاسلام . قم: جماعه‌المدرسین فی‌الحوزه‌العلمیه بقم، موسسه‌النشرالاسلامی. جلد 4.


نویسنده: حکمت بروجردی