تفاوت میان نسخه‌های «مکنو»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:ADBF4026-04A1-4231-8F98-D3272426F8DD.jpg|بندانگشتی|خانواده ای زرتشتی با لباس مرسوم زرتشتیان<ref name=":0">افشار، ایرج. (1370). گنجینه عکسهای ایران. تهران: نشر فرهنگ ایران.</ref>، دو زن در راست و چپ تصویر مکنو بر سر دارند؛ از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار]]
[[پرونده:ADBF4026-04A1-4231-8F98-D3272426F8DD.jpg|بندانگشتی|خانواده ای زرتشتی با لباس مرسوم زرتشتیان<ref name=":0">افشار، ایرج. (1370). گنجینه عکسهای ایران. تهران: نشر فرهنگ ایران.صص211-212.</ref>، دو زن در راست و چپ تصویر مکنو بر سر دارند؛ از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار]]
مکنو  /makno<big>(ā)</big>/
مکنو  /makno<big>(ā)</big>/


سطر ۵: سطر ۵:


===تعریف===
===تعریف===
مقنعه، نوعی [[سرانداز]] زنان زرتشتی ایران<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.</ref>
مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.</ref> در هرمزگان به شال مکنا گفته می شود<ref>پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن‌(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.</ref>که احتمالا فارسی شده [[مقنا]]( گویشی از [[مقناع]] یا [[مقنعه]]) می باشد.<ref>یادداشت مولف</ref>


===شکل===
===شکل===
تکه ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی [[ لچک]]  می پوشند و در زیر چانه به گونه ای بسته میشود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می افتد.<ref>بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). ''لباس زرتشتیان ایران''. نقش و نگار. ش 5. ص16-22.</ref> جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون دوزی میشود.  
تکه ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی [[ لچک]]  می پوشند و در زیر چانه به گونه ای بسته می شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می افتد.<ref>بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). ''لباس زرتشتیان ایران''. نقش و نگار. ش 5. ص16-22.</ref> جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون دوزی میشود.  
[[پرونده:E709072D-DDA8-4509-AE79-1C35E3739508.jpg|بندانگشتی|زنان زرتشتی با مکنو بر سر<ref name=":0" />؛ عکس از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار]]
[[پرونده:E709072D-DDA8-4509-AE79-1C35E3739508.jpg|بندانگشتی|زنان زرتشتی با مکنو بر سر<ref name=":0" />؛ عکس از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار]]
[[پرونده:09F5A8EB-FCA2-4074-8118-68C4C949CBED.jpg|بندانگشتی|جایگزین=|400x400پیکسل|لباس زنان زرتشتی<ref>رامتین، ایرج. (1390). ''پرتو ایزدی بانو، جایگاه زن در ایران باستان.'' مشهد: سنبله.</ref>، عکس از پرتو ایزدی بانو، ایرج رامتین]]
[[پرونده:09F5A8EB-FCA2-4074-8118-68C4C949CBED.jpg|بندانگشتی|جایگزین=|400x400پیکسل|لباس زنان زرتشتی<ref>رامتین، ایرج. (1390). ''پرتو ایزدی بانو، جایگاه زن در ایران باستان.'' مشهد: سنبله.</ref>، عکس از پرتو ایزدی بانو، ایرج رامتین]]
در هرمزگان به شال مکنا گفته میشود<ref>پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن‌(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.</ref>که احتمالا فارسی شده [[مقنا]]( گویشی از [[مقناع]] یا [[مقنعه]]) می باشد.<ref>یادداشت مولف</ref>
<br />


===منابع===
===منابع===

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۵

خانواده ای زرتشتی با لباس مرسوم زرتشتیان[۱]، دو زن در راست و چپ تصویر مکنو بر سر دارند؛ از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار

مکنو /makno(ā)/

تعریف

مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.[۲] در هرمزگان به شال مکنا گفته می شود[۳]که احتمالا فارسی شده مقنا( گویشی از مقناع یا مقنعه) می باشد.[۴]

شکل

تکه ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی لچک می پوشند و در زیر چانه به گونه ای بسته می شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می افتد.[۵] جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون دوزی میشود.

زنان زرتشتی با مکنو بر سر[۱]؛ عکس از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار
لباس زنان زرتشتی[۶]، عکس از پرتو ایزدی بانو، ایرج رامتین


منابع


  1. ۱٫۰ ۱٫۱ افشار، ایرج. (1370). گنجینه عکسهای ایران. تهران: نشر فرهنگ ایران.صص211-212.
  2. ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.
  3. پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن‌(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.
  4. یادداشت مولف
  5. بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). لباس زرتشتیان ایران. نقش و نگار. ش 5. ص16-22.
  6. رامتین، ایرج. (1390). پرتو ایزدی بانو، جایگاه زن در ایران باستان. مشهد: سنبله.


نویسنده: حکمت بروجردی