تفاوت میان نسخه‌های «آدریان»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{TOClimit}} | {{TOClimit}} | ||
<br /> | |||
===زندگی نامه=== | ===زندگی نامه=== | ||
نام آدریان یا [[آتوریان]] در چند تاریخ نامه باستانی به عنوان | نام آدریان یا [[آتوریان]] در چند تاریخ نامه باستانی به عنوان زنی جنگاور و دلیر به ثبت رسیده است.<ref>بیرشک، احمد (1380). ''گاهشماری ایرانی''. (ادامه گاهشماری سه هزار سالی). تهران: دانشنامه بزرگ فارسی.</ref> | ||
آدریان دختر اشک بیست و چهارم (حک:130- 148م.) و یکی از جنگاورترین زنان دوران خود بود. وی خویی مردانه داشت و چون از تربیتی مردانه نیز برخوردار بود در تمامی جنگهای پدرش شرکت کرده و پیوسته در کنار او حضور داشت و بدون وحشت از مرگ با دشمن می جنگید. آدریان سرانجام در یکی از جنگهای ایران و روم به اسارت رومیها درآمد. اشک بیست و چهارم سالها جنگید تا توانست دختر جنگاور خود را از رومیها باز پس گرفته و او را به ایران بازگرداند<ref>فرخ زاد، پوران (1378). ''دانشنامه زنان فرهنگساز ایران و جهان''. تهران: زریاب</ref> | آدریان دختر اشک بیست و چهارم (حک:130-148م.) و یکی از جنگاورترین زنان دوران خود بود. وی خویی مردانه داشت و چون از تربیتی مردانه نیز برخوردار بود در تمامی جنگهای پدرش شرکت کرده و پیوسته در کنار او حضور داشت و بدون وحشت از مرگ با دشمن می جنگید. آدریان سرانجام در یکی از جنگهای ایران و روم به اسارت رومیها درآمد. اشک بیست و چهارم سالها جنگید تا توانست دختر جنگاور خود را از رومیها باز پس گرفته و او را به ایران بازگرداند.<ref>فرخ زاد، پوران (1378). ''دانشنامه زنان فرهنگساز ایران و جهان''. تهران: زریاب.</ref> | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۷
زندگی نامه
نام آدریان یا آتوریان در چند تاریخ نامه باستانی به عنوان زنی جنگاور و دلیر به ثبت رسیده است.[۱]
آدریان دختر اشک بیست و چهارم (حک:130-148م.) و یکی از جنگاورترین زنان دوران خود بود. وی خویی مردانه داشت و چون از تربیتی مردانه نیز برخوردار بود در تمامی جنگهای پدرش شرکت کرده و پیوسته در کنار او حضور داشت و بدون وحشت از مرگ با دشمن می جنگید. آدریان سرانجام در یکی از جنگهای ایران و روم به اسارت رومیها درآمد. اشک بیست و چهارم سالها جنگید تا توانست دختر جنگاور خود را از رومیها باز پس گرفته و او را به ایران بازگرداند.[۲]
منابع
تدوین: سمیه سادات هاشمی