تفاوت میان نسخه‌های «اُمّا شدن»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{TOClimit}} | {{TOClimit}} | ||
اُمّا | اُمّا شدنن یا [[اُمّاخ]] یا [[امّه]] | ||
===ریشه شناختی=== | ===ریشه شناختی=== | ||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
===تعریف=== | ===تعریف=== | ||
به معنای بیماری ای است که فرد در اثر نرسیدن به آنچه هوس کند بدان مبتلا شود. نیز به معنای ورم کردن صورت در اثر ندادن غذایی که فرد خواسته است. | به معنای بیماری ای است که فرد در اثر نرسیدن به آنچه هوس کند بدان مبتلا شود. نیز به معنای ورم کردن صورت در اثر ندادن غذایی که فرد خواسته است.<ref>دهخدا، علی‌اکبر (1334). مجموعه اشعار دهخدا. به اهتمام محمد معین. تهران: زوار.</ref> | ||
===موارد کاربرد=== | ===موارد کاربرد=== | ||
پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی بکند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد. | پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی بکند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد.<ref>ج‍م‍ال‌زاده، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی (1341). فرهنگ ل‍غ‍ات ع‍ام‍ی‍ان‍ه. تهران: فرهنگ ایران‌زمین.</ref> | ||
ترسم او این بوی خوش گر بشنود | ترسم او این بوی خوش گر بشنود | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
دهخدا، علی‌اکبر (1334). مجموعه اشعار دهخدا. به اهتمام محمد معین. تهران: زوار. | دهخدا، علی‌اکبر (1334). مجموعه اشعار دهخدا. به اهتمام محمد معین. تهران: زوار. | ||
[[Category: فرهنگ عامه]] | [[Category: فرهنگ عامه]] | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۳
ریشه شناختی
این واژه در اصل ترکی است.
تعریف
به معنای بیماری ای است که فرد در اثر نرسیدن به آنچه هوس کند بدان مبتلا شود. نیز به معنای ورم کردن صورت در اثر ندادن غذایی که فرد خواسته است.[۱]
موارد کاربرد
پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی بکند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد.[۲]
ترسم او این بوی خوش گر بشنود
هفت قرآن در میان، اُمّا شود
منابع
دهخدا، علی‌اکبر (1334). مجموعه اشعار دهخدا. به اهتمام محمد معین. تهران: زوار.