تفاوت میان نسخه‌های «باشماخ»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
باشماخ که در برخی گویشها [[یاخشام،]] [[یامشاق]] یا [[یاشماق]] هم گفته میشود دهان بندی است که نو عروسهای ارامنه بر دهان میبستند. | باشماخ که در برخی گویشها [[یاخشام،]] [[یامشاق]] یا [[یاشماق]] هم گفته میشود دهان بندی است که نو عروسهای ارامنه بر دهان میبستند. | ||
{{TOClimit}} | {{TOClimit}}[[پرونده:دهان بند زنان ارمنی.jpg|بندانگشتی|دهان بند زنان ارمنی چهارمحال و بختیاری ]] | ||
===جنس=== | ===جنس=== | ||
باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می پوشاند. باشماخ زیر [[لاچاک]] اصلی در پشت گردن محکم می شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می کشیدند.<ref>https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/</ref><ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان.</ref> | باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می پوشاند. باشماخ زیر [[لاچاک]] اصلی در پشت گردن محکم می شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می کشیدند.<ref>https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/</ref><ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان.</ref> | ||
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۸
باشماخ که در برخی گویشها یاخشام، یامشاق یا یاشماق هم گفته میشود دهان بندی است که نو عروسهای ارامنه بر دهان میبستند.
جنس
باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می پوشاند. باشماخ زیر لاچاک اصلی در پشت گردن محکم می شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می کشیدند.[۱][۲]
کاربرد
این دهان بند برای صحبت نکردن عروس با دیگران استفاده میشد.[۲] ظاهرا عروس میبایست نیازهای خود را فقط از طریق بچه ای نابالغ به گوش دیگران میرساند.
منابع
- ↑ https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ محمدی سیف، معصومه (1398). جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین. تهران: اندیشه احسان.
نویسنده: حکمت بروجردی