تفاوت میان نسخه‌های «چلّاب»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{TOClimit}}[[پرونده:چلاب.jpg|بندانگشتی|چلّابی با نگین فیروزه]] | {{TOClimit}}[[پرونده:چلاب.jpg|بندانگشتی|چلّابی با نگین فیروزه]] | ||
=== تعریف === | ===تعریف=== | ||
چلّاب یا چلّابه<ref>منفرد، افسانه. (1396). دانشنامه جهان اسلام.زیورآلات. دانشنامه جهان اسلام. ج 22.</ref> (به فتح یا ضم ن) گیره ایست | چلّاب یا چلّابه<ref name=":1">منفرد، افسانه. (1396). دانشنامه جهان اسلام.زیورآلات. دانشنامه جهان اسلام. ج 22.</ref> (به فتح یا ضم ن) گیره ایست از جنس طلا یا نقره که [[شیله]]، [[عصابه]] یا سربند را بر سر محکم میکند.<ref>دلبری، امیرحسین.(1395).نوبت عاشقی: مجموعه جواهرات معاصر. انتشارات یونان: سبزوار.</ref> | ||
=== کاربرد === | ===کاربرد=== | ||
احتمالا این واژه معرب قلاب است. زنان عرب عراقی و خوزستانی شالی مشکی به نام شیله بر سر کرده و آن را دور سر میپیچند، به گونه ای که موها، گردن و سینه را می پوشاند. سپس برای محکم کردن آن از یک گیره استفاده می کنند. این گیره که چلّاب نام دارد از طلا یا نقره و دارای نگینی از جواهرات مختلف مانند فیروزه است.<ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان.</ref> | احتمالا این واژه معرب قلاب است<ref>نویسنده مقاله</ref>. زنان عرب عراقی و خوزستانی شالی مشکی به نام شیله بر سر کرده و آن را دور سر میپیچند، به گونه ای که موها، گردن و سینه را می پوشاند. سپس برای محکم کردن آن از یک گیره استفاده می کنند. این گیره که چلّاب نام دارد از طلا یا نقره و دارای نگینی از جواهرات مختلف مانند فیروزه است.<ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان.</ref>گاهی از آن سه تا پنج هلال آویزان است.<ref name=":1" /> | ||
=== منابع === | ===منابع=== | ||
<references /> | <references /> | ||
نویسنده: حکمت بروجردی | نویسنده: حکمت بروجردی | ||
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۶
تعریف
چلّاب یا چلّابه[۱] (به فتح یا ضم ن) گیره ایست از جنس طلا یا نقره که شیله، عصابه یا سربند را بر سر محکم میکند.[۲]
کاربرد
احتمالا این واژه معرب قلاب است[۳]. زنان عرب عراقی و خوزستانی شالی مشکی به نام شیله بر سر کرده و آن را دور سر میپیچند، به گونه ای که موها، گردن و سینه را می پوشاند. سپس برای محکم کردن آن از یک گیره استفاده می کنند. این گیره که چلّاب نام دارد از طلا یا نقره و دارای نگینی از جواهرات مختلف مانند فیروزه است.[۴]گاهی از آن سه تا پنج هلال آویزان است.[۱]
منابع
نویسنده: حکمت بروجردی