تفاوت میان نسخه‌های «مدرسه ژاندارک»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «مدرسه دخترانه ژاندارک توسط خواهران سن ونسان دوپل در تهران در سال 1318 تأسیس شد. ت‍راب‍ی ف‍ارس‍ان‍ی، س‍ه‍ی‍لا (1378). ''اس‍ن‍ادی از م‍دارس دخ‍ت‍ران از م‍ش‍روطی‍ت ت‍ا پهلوی''. تهران: س‍ازم‍ان اس‍ن‍اد م‍ل‍ی ای‍را...» ایجاد کرد) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
=== بنا === | === بنا === | ||
این بنا در حد فاصل خیابان های جمهوری، منوچهری، لاله زار و فردوسی واقع شده و در اوایل دوره پهلوی توسط مبلغان مسیحی به همراه کلیسایی به همین نام ساخته شده است. معمار این بنا مارکف روسی، طراح مدرسه البرز تهران، بوده و به همین جهت ساختمان آن شباهت زیادی به مدرسه البرز دارد. ساختمان های مدرسه و کلیسای ژاندارک به سبک اروپایی و با کمک گرفتن از عناصری از معماری ایرانی ساخته شده است. مدرسه مذکور پس از انقلاب اسلامی به تملک وزارت آموزش و پرورش درآمد و از آن زمان با عنوان مدرسه راهنمایی سمیه به فعالیت پرداخت. مدرسه ژاندارک به شماره 2928 به ثبت تاریخی رسیده است. | این بنا در حد فاصل خیابان های جمهوری، منوچهری، لاله زار و فردوسی واقع شده و در اوایل دوره پهلوی توسط مبلغان مسیحی به همراه کلیسایی به همین نام ساخته شده است. معمار این بنا مارکف روسی، طراح مدرسه البرز تهران، بوده و به همین جهت ساختمان آن شباهت زیادی به مدرسه البرز دارد. ساختمان های مدرسه و کلیسای ژاندارک به سبک اروپایی و با کمک گرفتن از عناصری از معماری ایرانی ساخته شده است. مدرسه مذکور پس از انقلاب اسلامی به تملک وزارت آموزش و پرورش درآمد و از آن زمان با عنوان مدرسه راهنمایی سمیه به فعالیت پرداخت. مدرسه ژاندارک به شماره 2928 به ثبت تاریخی رسیده است.<ref>م‍لازاده، ک‍اظم (1381). ''م‍دارس و ب‍ن‍اه‍ای م‍ذه‍ب‍ی (ت‍ک‍ی‍ه، ح‍س‍ی‍ن‍ی‍ه، خ‍ان‍ق‍اه، ق‍دم‍گ‍اه، مدرسه، م‍ص‍ل‍ی)''. تهران: س‍ازم‍ان ت‍ب‍ل‍ی‍غ‍ات اسلامی، ح‍وزه ه‍ن‍ری. ص77 به نقل از روزنامه انتخاب. 8 اردیبهشت 1380. ص12.</ref> | ||
در 1310 خورشیدی/ 1932 میلادی در مدرسه ژاندارک 250 شاگرد دختر درس می خواندند و بیست نفر از آنها رایگان آموزش می دیدند. زنگهای صبح مخصوص دروس فرانسه و بعد از ظهرها به دروس فارسی اختصاص داشت. این مدرسه نیز همانند دیگر نهادهای آموزشی فرنگیان به زبان و فرهنگ فارسی چندان دلبسته نبود. گزارش می رفت: از نقطه نظر اجرای پروگرام و طرز تعلیم مواد آن مخصوصاً فارسی چندان مورد توجه نبود و باید تغییراتی در این مدرسه حاصل گردد. به ویژه که دولت ایران سالانه نهصد تومان به مدرسه اعانه می پرداخت.<ref>ناطق، هما (1375). ''کارنامه فرهنگی فرنگی در ایران''. پاریس: خاوران. ص246.</ref> | |||
مدرسة ژاندارك را كه در زمينش متعلق به مشيرالدوله و كنار خانه او بود، نيكلاى ماركوف روس ساخته است.[http://bukharamag.com/1389.04.2124.html] | |||
== منابع == | |||
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۶
مدرسه دخترانه ژاندارک توسط خواهران سن ونسان دوپل در تهران در سال 1318 تأسیس شد.
ت‍راب‍ی ف‍ارس‍ان‍ی، س‍ه‍ی‍لا (1378). اس‍ن‍ادی از م‍دارس دخ‍ت‍ران از م‍ش‍روطی‍ت ت‍ا پهلوی. تهران: س‍ازم‍ان اس‍ن‍اد م‍ل‍ی ایران، پ‍ژوه‍ش‍ک‍ده اس‍ن‍اد. ص4.
بنا
این بنا در حد فاصل خیابان های جمهوری، منوچهری، لاله زار و فردوسی واقع شده و در اوایل دوره پهلوی توسط مبلغان مسیحی به همراه کلیسایی به همین نام ساخته شده است. معمار این بنا مارکف روسی، طراح مدرسه البرز تهران، بوده و به همین جهت ساختمان آن شباهت زیادی به مدرسه البرز دارد. ساختمان های مدرسه و کلیسای ژاندارک به سبک اروپایی و با کمک گرفتن از عناصری از معماری ایرانی ساخته شده است. مدرسه مذکور پس از انقلاب اسلامی به تملک وزارت آموزش و پرورش درآمد و از آن زمان با عنوان مدرسه راهنمایی سمیه به فعالیت پرداخت. مدرسه ژاندارک به شماره 2928 به ثبت تاریخی رسیده است.[۱]
در 1310 خورشیدی/ 1932 میلادی در مدرسه ژاندارک 250 شاگرد دختر درس می خواندند و بیست نفر از آنها رایگان آموزش می دیدند. زنگهای صبح مخصوص دروس فرانسه و بعد از ظهرها به دروس فارسی اختصاص داشت. این مدرسه نیز همانند دیگر نهادهای آموزشی فرنگیان به زبان و فرهنگ فارسی چندان دلبسته نبود. گزارش می رفت: از نقطه نظر اجرای پروگرام و طرز تعلیم مواد آن مخصوصاً فارسی چندان مورد توجه نبود و باید تغییراتی در این مدرسه حاصل گردد. به ویژه که دولت ایران سالانه نهصد تومان به مدرسه اعانه می پرداخت.[۲]
مدرسة ژاندارك را كه در زمينش متعلق به مشيرالدوله و كنار خانه او بود، نيكلاى ماركوف روس ساخته است.[۱]
منابع
- ↑ م‍لازاده، ک‍اظم (1381). م‍دارس و ب‍ن‍اه‍ای م‍ذه‍ب‍ی (ت‍ک‍ی‍ه، ح‍س‍ی‍ن‍ی‍ه، خ‍ان‍ق‍اه، ق‍دم‍گ‍اه، مدرسه، م‍ص‍ل‍ی). تهران: س‍ازم‍ان ت‍ب‍ل‍ی‍غ‍ات اسلامی، ح‍وزه ه‍ن‍ری. ص77 به نقل از روزنامه انتخاب. 8 اردیبهشت 1380. ص12.
- ↑ ناطق، هما (1375). کارنامه فرهنگی فرنگی در ایران. پاریس: خاوران. ص246.