تفاوت میان نسخه‌های «درةالمعالی»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲: سطر ۲:


=== زندگی‌نامه ===
=== زندگی‌نامه ===
فاطمه (؟) درة‌المعالی،در سال 1295 قمری ( 1356 ش.) در خانواده‌ای فرهنگی و متمکن در تهران به دنیا آمد.[https://rch.ac.ir/article/Details/9149] [http://www.qajarwomen.org/fa/people/4595.html] پدرش شمس المعالی در زمان سلطنت [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D8%B4%D8%A7%D9%87 ناصرالدین شاه] قاجار از شخصیت‌های بارز زمان بود. او که مؤسس چندین مدرسه پسرانه، طبیب معیرالملک و سپس طبیب مخصوص ناصرالدین شاه بود در منزل خود مدرسه‌ای به نام مدرسه اشراف تأسیس کرده بود که بعد از فوت او در سال 1327 قمری به وزرات فرهنگ واگذار شد. درة‌المعالی که در دامن چنین پدری پرورش یافته بود تحصیلات اولیه را نزد پدر و استادان دیگر آموخت و متون نظم و نثر زبان‌های فارسی و عربی را فرا گرفت. طبع شعر داشت، هرچند مقدار کمی از اشعارش در دست است. درة‌المعالی دارای دو دختر و دو پسر به نام‌های شمس‌النهار (مهدوی)، شمس‌الضحی (خاقانی)[https://www.magiran.com/article/1257761] علیرضا هوشی ملقب به فیلسوف‌الدوله و محمد هوشی بود. (درباره همسر او هیچ اطلاعاتی موجود نیست)
فاطمه (؟) درة‌المعالی،در سال 1295 قمری ( 1356 ش.) در خانواده‌ای فرهنگی و متمکن در تهران به دنیا آمد.[https://rch.ac.ir/article/Details/9149] [http://www.qajarwomen.org/fa/people/4595.html] پدرش شمس المعالی در زمان سلطنت [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D8%B4%D8%A7%D9%87 ناصرالدین شاه] قاجار از شخصیت‌های معروف بود. او که مؤسس چندین مدرسه پسرانه، طبیب معیرالملک و سپس طبیب مخصوص ناصرالدین شاه بود در منزل خود مدرسه‌ای به نام مدرسه اشراف تأسیس کرده بود که بعد از فوت او در سال 1327 قمری به وزرات فرهنگ واگذار شد. درة‌المعالی که در دامن چنین پدری پرورش یافته بود تحصیلات اولیه را نزد پدر و استادان دیگر آموخت و متون نظم و نثر زبان‌های فارسی و عربی را فرا گرفت. او به آموزش و پرورش دختران علاقه زیادی داشت در سال 1323 قمری دبیرستان دخترانه مخدرات  و در سال 1342 قمری و مدرسه درة‌المدارس  را تأسیس کرد.  


درة المعالی در شهریور 1303 شمسی در اثر سکته قلبی درگذشت و بر حسب وصیت خودش در خانه شخصی خود در خیابان سقاباشی اول کوچه شمس‌المعالی به خاک سپرده شد. او مؤسس دبیرستان دخترانه مخدرات در سال 1323 قمری و مدرسه درة‌المدارس در سال 1342 قمری بود.  
درة المعالی در شهریور 1303 شمسی در اثر سکته قلبی درگذشت و بر حسب وصیت خودش در خانه شخصی خود در خیابان سقاباشی، کوچه شمس‌المعالی به خاک سپرده شد.  


=== فعالیت‌های فرهنگی ===
=== فعالیت‌های فرهنگی ===
درة‌المعالی با ثروتی که از پدرش به او رسید<ref>آفاری، ژانت (1377). ''انجمن‌های نیمه سری زنان در نهضت مشروطه''. ترجمه جواد یوسفیان. تهران: بانو. ص29.</ref>در سال 1322 قمری مدرسه مخدرات را در محله عرب‌ها تأسیس نمود. مدتی بعد تعداد شاگردان  آن به 200 نفر رسید و از همین رو، مدرسه به ساختمانی بزرگتر در کوچه صدراعظم نوری در پامنار منتقل شد. او ابتدا معلمین آن را از بین بستگان و خویشان که اغلب باسواد و تحصیلکرده بودند انتخاب کرد. از استادانی مانند مسیو احمدخان برای زبان فرانسه و مسیو علیخان برای ریاضیات و فاضل اعمی برای فقه و عربی استفاده می‌کرد. او حقوق دبیران را از ثروت شخصی خود می‌پرداخت و به دانش‌آموزان تحمیل نمی‌کرد. این مدرسه به نام مخدرات اسلامی نیز بوده است.<ref>ترابی فارسانی، سهیلا (1378). ''اسنادی از مدارس دختران از مشروطیت تا پهلوی''. تهران: انتشارات سازمان اسناد ملی ایران. ص66.</ref> او همیشه از طرف مردم عامی و ملانمایان با مشکلات فراوان روبه رو بود. مدرسه مخدرات بعدها دبیرستان شد و در سال 1306 اولین فارغ‌التحصیل دیپلمه داد.   
درة‌المعالی با ثروتی که از پدرش به او رسید<ref>آفاری، ژانت (1377). ''انجمن‌های نیمه سری زنان در نهضت مشروطه''. ترجمه جواد یوسفیان. تهران: بانو. ص29.</ref>در سال 1322 قمری مدرسه مخدرات را در محله عرب‌ها تأسیس نمود. نام این مدرسه مخدرات اسلامی نیز ذکر شده است. <ref>ترابی فارسانی، سهیلا (1378). ''اسنادی از مدارس دختران از مشروطیت تا پهلوی''. تهران: انتشارات سازمان اسناد ملی ایران. ص66.</ref>زمانی که شمار شاگردان آن بالغ بر 200 نفر شد ساختمان اولیه دیگر گنجایش دانش آموزان را نداشت و از همین رو مدرسه به ساختمانی بزرگتر در کوچه صدراعظم نوری در پامنار منتقل شد. او معلمین آن را از بین بستگان و خویشان که اغلب باسواد و تحصیلکرده بودند انتخاب می‌کرد. به علاوه، از استادانی مانند مسیو احمدخان برای تدریس زبان فرانسه، مسیو علیخان برای تدریس ریاضیات و فاضل اعمی برای فقه و عربی دعوت کرده بود. درة‌المعالی که فردی متمکن بود حقوق دبیران را شخصا می‌پرداخت و به دانش‌آموزان تحمیل نمی‌کرد. اقدامات او همیشه با مخالفتهایی  از جانب عوام الناس و برخی روحانیون  که با تحصیل دختران موافق نبودند روبه رو بود. مدرسه مخدرات بعدها دبیرستان شد و اولین گروه دخترانی که در این دبیرستان مدرک دیپلم گرفتند در سال 1306 فارغ التحصیل شدند.   


در سال 1302 شمسی/ 1342 قمری مدرسه دیگری به نام درة‌المدارس در کوچه ناظم‌الدوله پشت مسجد سپهسالار تأسیس نمود. مدرسه درة‌المدارس بعدها نامش به آزرم تغییر کرد. پس از مدتی مدرسه را به وزارت فرهنگ واگذار کردند. عکس درة‌المعالی در دفتر دبیرستان آزرم جزو اموال دولتی محافظت می‌شد بدون اینکه بدانند متعلق به چه کسی است.<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج2. تهران: ابن سینا. صص51-52.</ref>این دبیرستان در حال حاضر (1391ش) با نام حضرت فاطمه فعال است.[https://rch.ac.ir/article/Details/9149]
درة‌المعالی در سال 1302 شمسی/ 1342 قمری مدرسه دیگری به نام درة‌المدارس در کوچه ناظم‌الدوله، پشت مسجد سپهسالار تأسیس نمود. مدرسه درة‌المدارس بعدها نامش به آزرم تغییر کرد و به وزارت فرهنگ واگذار شد. <ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج2. تهران: ابن سینا. صص51-52.</ref>این دبیرستان در حال حاضر (1391ش) با نام حضرت فاطمه فعال است.[https://rch.ac.ir/article/Details/9149]


=== فعالیت‌های سیاسی ===
=== فعالیت‌های سیاسی ===
درة‌المعالی در زمان خویش به لحاظ سیاسی خدمات به سزایی نمود. او به عنوان اعتراض نسبت به قرارداد 1907 میلادی که ایران را تحت نفوذ بیگانگان قرار داده بود اجتماعاتی از زنان آن زمان ترتیب داد و آنان را به تحریم کالاهای خارجی تشویق نمود و حتی در مجلس با تهدید وکلا را وادار به مخالفت با قرارداد می‌ساخت. او اغلب با [[صدیقه دولت‌آبادی]] و سایر بانوان به قهوه‌خانه‌هایی که از قند خارجی استفاده می‌کردند می‌رفت و آنان را از مصرف قند ممانعت می‌نمود و و در سایر اصناف نیز مردم را تشویق به استفاده از کالاهای وطنی می‌نمود. در اغلب مدارس آن زمان  استفاده از منسوجات یزد و کرمان را تبلیغ میکرد، به گونه ای که با همت مردم قرارداد 1907 میلادی بلااثر گردید. او بیشتر این اجتماعات را در منزل شخصی خود برپا می‌کرد.  
درة المعالی از جمله بانوان سرشناس عضو [[انجمن مخدرات وطن]] بود.<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج2. تهران: ابن سینا. ص15.</ref>  از جمله فعالیتهای این انجمن اعتراض نسبت به قرارداد 1907 میلادی بود که ایران را تحت نفوذ بیگانگان قرار داده بود. درة المعالی با ترتیب دادن اجتماعاتی در منزل شخصیش زنان را به تحریم کالاهای خارجی و استفاده از کالاهای داخلی تشویق می‌نمود و حتی در مجلس با تهدید وکلا را وادار به مخالفت با قرارداد می‌ساخت. او به همراه [[صدیقه دولت‌آبادی]] و سایر اعضای انجمن به قهوه‌خانه‌هایی که از قند خارجی استفاده می‌کردند می‌رفت و آنان را از مصرف قند منع می‌نمود. او در مدارس آن زمان  استفاده از منسوجات یزد و کرمان را تبلیغ می‌کرد. درة‌المعالی با نوشتن مقاله در نشریه شکوفه افکار و عقاید خود را بیان می‌نمود. همین تلاشها منتج به ملغی شدن قرارداد 1907 میلادی شد. <ref>''روزنامه شکوفه'' (1332). سال 2، ش 16، 10 رمضان 1332، صص 2ـ3.</ref><ref>''روزنامه شکوفه'' (1333). سال 3، ش10، 14 جمادی‌الثانی 1333، ص 2.</ref>


=== فعالیتهای ادبی ===
=== فعالیتهای ادبی ===
درة‌المعالی اغلب با نویسندگان و شعرای زمان خود جلسات مشاعره داشت و چون یکی از فرزندانش علیرضا هوشی سخن سنج و شاعر دوست بود [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF_%D8%AF%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%B1%D8%AF%DB%8C وحید دستگردی] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%AC_%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7 ایرج‌میرزا] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AA%D9%82%DB%8C_%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1 ملک‌الشعراء بهار] از محضر او استفاده می‌نمودند. ایرج میرزا اشعاری درباره او سروده که در دیوانش است.
درة‌المعالی دارای طبع شعر بود، اما اشعارش در گذر زمان از دست رفته و تنها مقدار کمی از  آنها امروزه باقی مانده است. از آنجا که یکی از فرزندانش، علیرضا هوشی، سخن سنج و شاعر دوست بود شعرای زمانش مانند [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF_%D8%AF%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%B1%D8%AF%DB%8C وحید دستگردی] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%AC_%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7 ایرج‌میرزا] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AA%D9%82%DB%8C_%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1 ملک‌الشعراء بهار] از محضر او استفاده می‌نمودند و او اغلب با نویسندگان و شعرای زمان خود جلسات مشاعره برگزار میکرد. ایرج میرزا اشعاری درباره دره المعالی سروده و ضمن قدردانی، او را در زمره درندگان جهل از چهره زنان ایرانی بر میشمارد.[https://ganjoor.net/iraj/ghete/sh78] او قطعه ای دیگری نیز در رثای درة المعالی سروده است.[https://ganjoor.net/iraj/no/sh1]


درة‌المعالی علاوه بر اینها مقام زهد و تقوی داشت سال‌ها قبل که از جمعیت‌های خیریه و پرورشگاه‌ها خبری نبود عده‌ای از یتیمان و اطفال بی‌سرپرست را به خرج خود نگهداری می‌کرد خوراک و نظافت و بهداشت آنان را شخصاً رسیدگی می‌کرد.
=== فعالیتهای اجتماعی ===
درة‌المعالی در زمانی که از جمعیت‌های خیریه و پرورشگاه‌ها خبری نبود سرپرستی عده‌ای از یتیمان و اطفال بی‌سرپرست را تقبل کرده بود و تمام هزینه های آنان را بر عهده گرفته بود و خود شخصاً به خوراک و بهداشت آنان رسیدگی می‌کرد. او که فردی معتقد به مبانی اسلام بود در ماه رمضان با کمک‌های مادی و معنوی خود به بستگان و خویشان سرکشی می‌کرد و مجلس تلاوت قرآن و ادعیه در منزل خود برپا می‌داشت. او گرچه پایبند به امور دینی بود، اما فردی تجدد خواه بود و حجاب را مانع پیشرفت زنان می‌دانست.


مطابق سنت اسلام در ماه رمضان بستگان و خویشان را سرکشی می‌کرد و کمک‌های مادی و معنوی می‌نمود و در ماه رمضان مجلس تلاوت قرآن و ادعیه در منزل خود برپا می‌داشت. پایبند به امور دینی بود. روشنفکر و آزادی‌خواه بود. دختران را به داشتن ایمان و اعتماد به نفس تشویق می کرد و حجاب را مانع پیشرفت زنان می‌دانست.
=== فرزندان ===
 
درة‌المعالی دارای دو دختر و دو پسر به نام‌های شمس‌النهار (مهدوی)، شمس‌الضحی (خاقانی)[https://www.magiran.com/article/1257761] علیرضا هوشی ملقب به فیلسوف‌الدوله و محمد هوشی بود. دختر اول او مدرسه مخدرات را سال‌ها اداره می‌کرد که بعد از فوت او به وزارت فرهنگ واگذار شد. شمس‌الضحا سال‌ها مدیر مدرسه درة‌المدارس بود. علیرضا هوشی تحصیلات خود را در فرانسه فراگرفت و طبیب مخصوص احمدشاه قاجار بود و در کوچه پشت مسجد سپهسالار طبابت می‌کرد. او از مشروطه‌خواهان بود. محمد هوشی نیز از صاحب منصبان وزارت کشور بود.<ref>خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص128-131.</ref>
شمس‌النهار دختر اول او مدرسه مخدرات را سال‌ها اداره می‌کرد و مدرسه بعد از فوت او به وزارت فرهنگ واگذار شد. شمس‌الضحا سال‌ها مدرسه درة‌المدارس را اداره می‌کرد. علیرضا هوشی تحصیلات خود را در فرانسه فراگرفت و طبیب مخصوص احمدشاه قاجار بود و در کوچه پشت مسجد سپهسالار طبابت می‌کرد او از مشروطه‌خواهان بود و در سال 1312 درگذشت. محمد هوشی نیز از صاحب منصبان وزارت کشور بود.<ref>خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص128-131.</ref>
 
درة المعالی از جمله بانوان سرشناس عضو [[انجمن مخدرات وطن]] بود.<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج2. تهران: ابن سینا. ص15.</ref>


در روزنامه شکوفه، سال 1، ش 12، 5 شعبان 1331، ص2 به مدرسه مخدرات اشاره شده است.
در روزنامه شکوفه، سال 1، ش 12، 5 شعبان 1331، ص2 به مدرسه مخدرات اشاره شده است.


درة‌المعالی افکار و عقاید خود را از طریق نشریة شکوفه بیان می‌نمود.<ref>''روزنامه شکوفه'' (1332). سال 2، ش 16، 10 رمضان 1332، صص 2ـ3.</ref><ref>''روزنامه شکوفه'' (1333). سال 3، ش10، 14 جمادی‌الثانی 1333، ص 2.</ref>
در شعری که ایرج میرزا سروده است از درة المعالی و ندیم الملوک به عنوان درندگان جهل از چهره زنان ایرانی یاد می کند و از آنان قدردانی می کند.[https://ganjoor.net/iraj/ghete/sh78]
ایرج میرزا قطعه ای دیگری نیز در رثای درة المعالی سروده است.[https://ganjoor.net/iraj/no/sh1]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۴

درةالمعالی (1356 ش. ـ 1303ش) از زنان پیشگام تأسیس مدارس دخترانه در دوره مشروطه بود.

زندگی‌نامه

فاطمه (؟) درة‌المعالی،در سال 1295 قمری ( 1356 ش.) در خانواده‌ای فرهنگی و متمکن در تهران به دنیا آمد.[۱] [۲] پدرش شمس المعالی در زمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار از شخصیت‌های معروف بود. او که مؤسس چندین مدرسه پسرانه، طبیب معیرالملک و سپس طبیب مخصوص ناصرالدین شاه بود در منزل خود مدرسه‌ای به نام مدرسه اشراف تأسیس کرده بود که بعد از فوت او در سال 1327 قمری به وزرات فرهنگ واگذار شد. درة‌المعالی که در دامن چنین پدری پرورش یافته بود تحصیلات اولیه را نزد پدر و استادان دیگر آموخت و متون نظم و نثر زبان‌های فارسی و عربی را فرا گرفت. او به آموزش و پرورش دختران علاقه زیادی داشت در سال 1323 قمری دبیرستان دخترانه مخدرات و در سال 1342 قمری و مدرسه درة‌المدارس را تأسیس کرد.

درة المعالی در شهریور 1303 شمسی در اثر سکته قلبی درگذشت و بر حسب وصیت خودش در خانه شخصی خود در خیابان سقاباشی، کوچه شمس‌المعالی به خاک سپرده شد.

فعالیت‌های فرهنگی

درة‌المعالی با ثروتی که از پدرش به او رسید[۱]در سال 1322 قمری مدرسه مخدرات را در محله عرب‌ها تأسیس نمود. نام این مدرسه مخدرات اسلامی نیز ذکر شده است. [۲]زمانی که شمار شاگردان آن بالغ بر 200 نفر شد ساختمان اولیه دیگر گنجایش دانش آموزان را نداشت و از همین رو مدرسه به ساختمانی بزرگتر در کوچه صدراعظم نوری در پامنار منتقل شد. او معلمین آن را از بین بستگان و خویشان که اغلب باسواد و تحصیلکرده بودند انتخاب می‌کرد. به علاوه، از استادانی مانند مسیو احمدخان برای تدریس زبان فرانسه، مسیو علیخان برای تدریس ریاضیات و فاضل اعمی برای فقه و عربی دعوت کرده بود. درة‌المعالی که فردی متمکن بود حقوق دبیران را شخصا می‌پرداخت و به دانش‌آموزان تحمیل نمی‌کرد. اقدامات او همیشه با مخالفتهایی از جانب عوام الناس و برخی روحانیون که با تحصیل دختران موافق نبودند روبه رو بود. مدرسه مخدرات بعدها دبیرستان شد و اولین گروه دخترانی که در این دبیرستان مدرک دیپلم گرفتند در سال 1306 فارغ التحصیل شدند.

درة‌المعالی در سال 1302 شمسی/ 1342 قمری مدرسه دیگری به نام درة‌المدارس در کوچه ناظم‌الدوله، پشت مسجد سپهسالار تأسیس نمود. مدرسه درة‌المدارس بعدها نامش به آزرم تغییر کرد و به وزارت فرهنگ واگذار شد. [۳]این دبیرستان در حال حاضر (1391ش) با نام حضرت فاطمه فعال است.[۳]

فعالیت‌های سیاسی

درة المعالی از جمله بانوان سرشناس عضو انجمن مخدرات وطن بود.[۴] از جمله فعالیتهای این انجمن اعتراض نسبت به قرارداد 1907 میلادی بود که ایران را تحت نفوذ بیگانگان قرار داده بود. درة المعالی با ترتیب دادن اجتماعاتی در منزل شخصیش زنان را به تحریم کالاهای خارجی و استفاده از کالاهای داخلی تشویق می‌نمود و حتی در مجلس با تهدید وکلا را وادار به مخالفت با قرارداد می‌ساخت. او به همراه صدیقه دولت‌آبادی و سایر اعضای انجمن به قهوه‌خانه‌هایی که از قند خارجی استفاده می‌کردند می‌رفت و آنان را از مصرف قند منع می‌نمود. او در مدارس آن زمان استفاده از منسوجات یزد و کرمان را تبلیغ می‌کرد. درة‌المعالی با نوشتن مقاله در نشریه شکوفه افکار و عقاید خود را بیان می‌نمود. همین تلاشها منتج به ملغی شدن قرارداد 1907 میلادی شد. [۵][۶]

فعالیتهای ادبی

درة‌المعالی دارای طبع شعر بود، اما اشعارش در گذر زمان از دست رفته و تنها مقدار کمی از آنها امروزه باقی مانده است. از آنجا که یکی از فرزندانش، علیرضا هوشی، سخن سنج و شاعر دوست بود شعرای زمانش مانند وحید دستگردی و ایرج‌میرزا و ملک‌الشعراء بهار از محضر او استفاده می‌نمودند و او اغلب با نویسندگان و شعرای زمان خود جلسات مشاعره برگزار میکرد. ایرج میرزا اشعاری درباره دره المعالی سروده و ضمن قدردانی، او را در زمره درندگان جهل از چهره زنان ایرانی بر میشمارد.[۴] او قطعه ای دیگری نیز در رثای درة المعالی سروده است.[۵]

فعالیتهای اجتماعی

درة‌المعالی در زمانی که از جمعیت‌های خیریه و پرورشگاه‌ها خبری نبود سرپرستی عده‌ای از یتیمان و اطفال بی‌سرپرست را تقبل کرده بود و تمام هزینه های آنان را بر عهده گرفته بود و خود شخصاً به خوراک و بهداشت آنان رسیدگی می‌کرد. او که فردی معتقد به مبانی اسلام بود در ماه رمضان با کمک‌های مادی و معنوی خود به بستگان و خویشان سرکشی می‌کرد و مجلس تلاوت قرآن و ادعیه در منزل خود برپا می‌داشت. او گرچه پایبند به امور دینی بود، اما فردی تجدد خواه بود و حجاب را مانع پیشرفت زنان می‌دانست.

فرزندان

درة‌المعالی دارای دو دختر و دو پسر به نام‌های شمس‌النهار (مهدوی)، شمس‌الضحی (خاقانی)[۶] علیرضا هوشی ملقب به فیلسوف‌الدوله و محمد هوشی بود. دختر اول او مدرسه مخدرات را سال‌ها اداره می‌کرد که بعد از فوت او به وزارت فرهنگ واگذار شد. شمس‌الضحا سال‌ها مدیر مدرسه درة‌المدارس بود. علیرضا هوشی تحصیلات خود را در فرانسه فراگرفت و طبیب مخصوص احمدشاه قاجار بود و در کوچه پشت مسجد سپهسالار طبابت می‌کرد. او از مشروطه‌خواهان بود. محمد هوشی نیز از صاحب منصبان وزارت کشور بود.[۷]

در روزنامه شکوفه، سال 1، ش 12، 5 شعبان 1331، ص2 به مدرسه مخدرات اشاره شده است.


منابع

  1. ↑ آفاری، ژانت (1377). انجمن‌های نیمه سری زنان در نهضت مشروطه. ترجمه جواد یوسفیان. تهران: بانو. ص29.
  2. ↑ ترابی فارسانی، سهیلا (1378). اسنادی از مدارس دختران از مشروطیت تا پهلوی. تهران: انتشارات سازمان اسناد ملی ایران. ص66.
  3. ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج2. تهران: ابن سینا. صص51-52.
  4. ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج2. تهران: ابن سینا. ص15.
  5. ↑ روزنامه شکوفه (1332). سال 2، ش 16، 10 رمضان 1332، صص 2ـ3.
  6. ↑ روزنامه شکوفه (1333). سال 3، ش10، 14 جمادی‌الثانی 1333، ص 2.
  7. ↑ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص128-131.


پیوند به بیرون

  1. دنیای زنان در عصر قاجار
  2. ویکی‌پدیای فارسی
  3. ایرانیکا
برگرفته از «https://portals.nlai.ir/zanan/index.php?title=درةالمعالی&oldid=12810»