تفاوت میان نسخه‌های «مریم ساوجی»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۷: سطر ۷:


=== تحصیلات ===
=== تحصیلات ===
مریم ساوجی در سال 1310 از نخستین زنانی بود که در دارالمعلمات پذیرفته شد.<ref name=":5" />او تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق قضایی و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران به پایان رساند.<ref name=":3">پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران.</ref>پ‍ای‍ان‌ن‍ام‍ه او با عنوان ''حقوق زن در اقوام و ادیان'' به راهنمایی محمد مشکوه در سال 1328 دفاع شد.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2219125&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]  
مریم ساوجی در سال 1310 از نخستین زنانی بود که در دارالمعلمات پذیرفته شد.<ref name=":5">''روزنامه اعتماد ملی'' (1386). 22 مهر. شماره 483. ص7.</ref>او تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران به پایان رساند.<ref name=":3">پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران.</ref>پ‍ای‍ان‌ن‍ام‍ه او با عنوان ''حقوق زن در اقوام و ادیان'' به راهنمایی محمد مشکوه در سال 1328 دفاع شد.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2219125&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author] او به ادبیات فارسی و عربی مسلط بود و با زبان فرانسه نیز آشنایی داشت.






=== فعالیت‌های فرهنگی و ادبی ===
مریم ساوجی خدمات فرهنگی خود را  با آموزگاری شروع کرد. او مدتی مدیر مدرسه پیرایش بود.<ref name=":1">ساوجی، مریم (1382). ''خورشید شب''. تهران: ذهن آویز. صص6-13.</ref> سپس مدیر مدرسه راهنمایی و دبیرستانی شد که خود آن را پایه گذاری کرده بود و به نام خودش، نامگذاری شده بود.<ref>گفتگویی آزاد با خانم مریم ساوجی مدیر دبیرستان و مدرسه راهنمایی مریم ساوجی (1352). ''آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت)''. اسفند 1352. سال 43. شماره 6.</ref>  دبیرستان مریم ساوجی در خیابان مهام در محله چهارصد دستگاه تهران قرار داشت.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص257-258.</ref>  مریم ساوجی در 10 سال آخر خدمت خود، سرپرستی این مدرسه را عهده‌دار شد و بعد از بازنشستگی آن را به اداره آموزش و پرورش واگذار کرد.<ref name=":5">''روزنامه اعتماد ملی'' (1386). 22 مهر. شماره 483. ص7.</ref>


فعالیتهای ادبی او از اوان تحصیلات متوسطه آغاز شد. او سرودن شعر را نیز از سیزده سالگی آغاز کرد.<ref name=":5" />  اولین کتاب او ''دختر راه'' و سپس ''فرشته''  مریم ساوجی اولین زنی است که مبحث حقوق زن را در سال 1335 در رادیو ایران عنوان نمود، اما دشواری‌ها و مشکلاتی که در این راه برایش پیش آمد سبب شد ناچار این مباحث را در قالب کتابی به نام ''قوانین ایران'' به چاپ رساند.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص173.</ref> او این کتاب بین تمام مقامات قضایی و سازمان‌های زنان توزیع کرد . به او پیشنهاد امتیاز دفترخانه اسناد رسمی داده شد، ولی ساوجی به جهت علاقمندی به امر تعلیم و تربیت، آن را رد کرد.<ref name=":0" />




=== فعالیت‌های اجتماعی ===
=== فعالیت‌های اجتماعی ===
مریم ساوجی از سال 1325 شمسی فعالیت اجتماعی را آغاز نمود. او علاوه بر فعالیت‌های ادبی و فرهنگی سابقه مطبوعاتی نیز داشت و به هنگام حیات همسرش سردبیری روزنامه ''آفتاب'' را که همسرش منتشر می‌کرد داشت. ساوجی به عنوان نویسنده و مشاور حقوقی با سازمان‌های زنان و مجلات مختلف نیز همکاری می‌کرد و اشعارش در غالب مجلات و رادیو منتشر و پخش می‌شد. او عضو اتحادیه زنان حقوقدان ایران وابسته به اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان و عضو رسمی انجمن قلم نیز بود و خود نیز مؤسس انجمن ادبی بود که شخصاً اداره آن را برعهده داشت .<ref name=":0" />
مریم ساوجی از سال 1325 شمسی فعالیت اجتماعی را آغاز نمود. او علاوه بر فعالیت‌های ادبی و فرهنگی سابقه مطبوعاتی نیز داشت و به هنگام حیات همسرش سردبیری روزنامه ''آفتاب'' را که همسرش منتشر می‌کرد داشت. مریم ساوجی اولین زنی است که مبحث حقوق زن را در سال 1335 در رادیو ایران عنوان نمود، اما مخالفتهایی که با این برنامه صورت گرفت سبب شد ناچار این مباحث را در قالب کتابی به نام ''قوانین ایران'' به چاپ رساند.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص173.</ref> او این کتاب را بین تمام مقامات قضایی و سازمان‌های زنان توزیع کرد. پس از فوت همسرش در 1339، به عنوان اولین زن به او پیشنهاد امتیاز دفترخانه اسناد رسمی همسرش داده شد، ولی ساوجی به جهت علاقمندی به امر تعلیم و تربیت، آن را رد کرد.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص257-258.</ref>ساوجی به عنوان نویسنده و مشاور حقوقی با سازمان‌های زنان و مجلات مختلف نیز همکاری می‌کرد و اشعارش در غالب مجلات و رادیو منتشر و پخش می‌شد. او عضو اتحادیه زنان حقوقدان ایران وابسته به اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان و عضو رسمی انجمن قلم نیز بود و خود نیز مؤسس انجمن ادبی بود که شخصاً اداره آن را برعهده داشت .<ref name=":0" />
 
 
=== فعالیت‌های سیاسی ===
مریم ساوجی سیاسی نبود اما خسارت زندگی سیاسی فرزندان خود را بارها به صورت‌های مختلف در زندگیش پرداخت. پرداخت هزینه وکیل و خرید محکومیت زندان برای دختر بزرگتر که همراه اعضاء کمیته دانشگاه در سال 1345 محاکمه می‌شد ـو نیز پسر بزرگتر که در نوجوانی در حوادث 30 تیر مدتی را در زندان گذرانیده بود کمتر از آن خسارتی بود که او به خاطر آن به زندان رفت، و این در سال‌های 50 و در بازگشت از سفری زمینی به خارج و به همراه دختر و دامادش که از فعالان سیاسی بودند اتفاق افتاد. با وجود آن که عدم همراهی فکری او با دختر و داماد در بندش برای دستگاه روشن بود او را به همراه مأموران ساواک و در لباس زندان برای بازرسی خانه آوردند. مریم ساوجی مدتی بعد آزاد شد، ولی بستگان در بند با تحمل آزارهای معمول تا انقلاب در زندان ماندند و مادر گاه برای دیدار آنان به زندان می‌رفت.<ref name=":1" />  


=== فعالیت‌های فرهنگی و ادبی ===
مریم ساوجی خدمات فرهنگی خود را  با آموزگاری شروع کرد. او مدتی مدیر مدرسه پیرایش بود.<ref name=":1">ساوجی، مریم (1382). ''خورشید شب''. تهران: ذهن آویز. صص6-13.</ref> او در سال 1340 دبیرستانی را با نام خود تأسیس کرد و خود مدیریت آن را به عهده داشت.  دبیرستان مریم ساوجی در خیابان مهام در محله چهارصد دستگاه تهران قرار داشت.<ref name=":0" />  او بعد از بازنشستگی آن را به اداره آموزش و پرورش واگذار کرد.<ref name=":5" />


فعالیتهای ادبی او  در دوران تحصیلات متوسطه آغاز شد. اولین کتاب او ''دختر راه'' و  کتاب دوم او فرشته و کتاب سوم او وحشی نام داشت. این کتابها داستان هایی با مضامین اجتماعی و پند آموز برای زنان بود که هیچگاه تجدید چاپ نشد. مریم ساوجی داستان را رسانه‌ای اجتماعی ـ اخلاقی می‌دید. او داستان عصر طلایی یا فرشته (1324) را با نام مستعار م.س. صور یا مریم صور منتشر کرد.<ref name=":4">ع‍اب‍دی‍ن‍ی‌، ح‍س‍ن‌ (1401). ''دختران شهرزاد: زنان نویسنده‌ ایرانی''. ویراستار احمد سمیعی‌گیلانی. تهران: نشر چشمه. ص76.</ref>او سرودن شعر را نیز از سیزده سالگی آغاز کرد و دیوان اشعار او در 1339 به چاپ رسید.<ref name=":5" /> او با مطبوعات همکاری دائمی داشت و آثار نظم و نثر خود را در آنها به چاپ میرساند.


مریم ساوجی دارای چند اثر منظوم و منثور است. آثار منتشره او چه نظم و چه نثر روان و ساده و اجتماعی و دارای استحکام و انسجام کلام است و در بیشتر اشعار او مانند نوشته‌هایش جنبه های ظریف و پر احساس زنانه و مادرانه به چشم می‌خورد.
==== سبک ====
آثار او چه نظم و چه نثر روان، ساده ، با مضامین اجتماعی و دارای انسجام است و در بیشتر اشعار او مانند نوشته‌هایش جنبه های ظریف و پر احساس زنانه و مادرانه به چشم می‌خورد. اشعارش آنچه که به سبک کلاسیک سروده شده دارای مضمون نو و آنها که به سبک نو سروده شده بستگی خود را کلا با قوانین اصیل ادبی از دست نداده است و دارای اوزان عروضی شکسته و تا حدی در قید قافیه می‌باشد.<ref name=":0" />


اشعارش آنچه که به سبک کلاسیک سروده شده دارای مضمون نو و آنها که به سبک نو سروده شده بستگی خود را کلا با قوانین اصیل ادبی از دست نداده است و دارای اوزان عروضی شکسته و تا حدی در قید قافیه می‌باشد.<ref name=":0" />مریم ساوجی داستان را رسانه‌ای اجتماعی ـ اخلاقی می‌دید. او داستان عصر طلایی یا فرشته (1324) را با نام مستعار م.س. صور یا مریم صور منتشر کرد.<ref name=":4">ع‍اب‍دی‍ن‍ی‌، ح‍س‍ن‌ (1401). ''دختران شهرزاد: زنان نویسنده‌ ایرانی''. ویراستار احمد سمیعی‌گیلانی. تهران: نشر چشمه. ص76.</ref>




سطر ۴۷: سطر ۴۲:
#''اخ‍ت‍لاف‌ ح‍ق‍وق‌ زن‌ و م‍رد در اس‍لام‌ و خ‍ان‍واده‌'' (1371). تهران: مجرد.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=572609&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
#''اخ‍ت‍لاف‌ ح‍ق‍وق‌ زن‌ و م‍رد در اس‍لام‌ و خ‍ان‍واده‌'' (1371). تهران: مجرد.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=572609&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
# ''خ‍ورش‍ی‍د ش‍ب‌'' (1382). ت‍ه‍ران‌: ذه‍ن‌آوی‍ز.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=672889&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
# ''خ‍ورش‍ی‍د ش‍ب‌'' (1382). ت‍ه‍ران‌: ذه‍ن‌آوی‍ز.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=672889&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
کتاب دیگری از مریم ساوجی نیز ''انتقاد بر قانون حمایت خانواده'' است. (در کتاب خانم قویمی اشاره می‌شود که این کتاب در دست تهیه است).<ref name=":3" />


کتاب حقوق زنان در اقوام و ادیان توسط بنگاه مطبوعاتی علی‌اکبر علمی منتشر شده است.<ref name=":2" />
کتاب حقوق زنان در اقوام و ادیان توسط بنگاه مطبوعاتی علی‌اکبر علمی منتشر شده است.<ref name=":2" />
==== مقاله ====
==== مقاله ====


نسخهٔ ‏۲۷ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۴

مریم ساوجی[۱]

مریم ساوجی (1296-1386) نویسنده، شاعر و حقوقدان بود.

زندگی‌نامه

مریم ساوجی (فاطمی) (1296-1386)[۱] [۲] دختر شیخ محمد علی معروف به آقا میرزا کوچک ساوجی از علمای بنام حوزه علمیه قم بود و مادرش عالیه نام داشت. مریم ساوجی دوبار ازدواج کرد. او از همسر اول سه فرزند، دو پسر و یک دختر داشت. همسر دوم مریم ساوجی، مجتبی فاطمی سردفتر اسناد رسمی شماره 111 و مدیر روزنامه آفتاب چاپ تهران بود که در نوشتن آثار ادبی، تدوین و نگارش آثار حقوقی مشوق مریم بود و حاصل این ازدواج نیز دو فرزند بود.[۱] شیرین صوراسرافیل دختر اوست.


تحصیلات

مریم ساوجی در سال 1310 از نخستین زنانی بود که در دارالمعلمات پذیرفته شد.[۲]او تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران به پایان رساند.[۳]پ‍ای‍ان‌ن‍ام‍ه او با عنوان حقوق زن در اقوام و ادیان به راهنمایی محمد مشکوه در سال 1328 دفاع شد.[۳] او به ادبیات فارسی و عربی مسلط بود و با زبان فرانسه نیز آشنایی داشت.




فعالیت‌های اجتماعی

مریم ساوجی از سال 1325 شمسی فعالیت اجتماعی را آغاز نمود. او علاوه بر فعالیت‌های ادبی و فرهنگی سابقه مطبوعاتی نیز داشت و به هنگام حیات همسرش سردبیری روزنامه آفتاب را که همسرش منتشر می‌کرد داشت. مریم ساوجی اولین زنی است که مبحث حقوق زن را در سال 1335 در رادیو ایران عنوان نمود، اما مخالفتهایی که با این برنامه صورت گرفت سبب شد ناچار این مباحث را در قالب کتابی به نام قوانین ایران به چاپ رساند.[۴] او این کتاب را بین تمام مقامات قضایی و سازمان‌های زنان توزیع کرد. پس از فوت همسرش در 1339، به عنوان اولین زن به او پیشنهاد امتیاز دفترخانه اسناد رسمی همسرش داده شد، ولی ساوجی به جهت علاقمندی به امر تعلیم و تربیت، آن را رد کرد.[۵]ساوجی به عنوان نویسنده و مشاور حقوقی با سازمان‌های زنان و مجلات مختلف نیز همکاری می‌کرد و اشعارش در غالب مجلات و رادیو منتشر و پخش می‌شد. او عضو اتحادیه زنان حقوقدان ایران وابسته به اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان و عضو رسمی انجمن قلم نیز بود و خود نیز مؤسس انجمن ادبی بود که شخصاً اداره آن را برعهده داشت .[۵]

فعالیت‌های فرهنگی و ادبی

مریم ساوجی خدمات فرهنگی خود را با آموزگاری شروع کرد. او مدتی مدیر مدرسه پیرایش بود.[۶] او در سال 1340 دبیرستانی را با نام خود تأسیس کرد و خود مدیریت آن را به عهده داشت. دبیرستان مریم ساوجی در خیابان مهام در محله چهارصد دستگاه تهران قرار داشت.[۵] او بعد از بازنشستگی آن را به اداره آموزش و پرورش واگذار کرد.[۲]

فعالیتهای ادبی او در دوران تحصیلات متوسطه آغاز شد. اولین کتاب او دختر راه و کتاب دوم او فرشته و کتاب سوم او وحشی نام داشت. این کتابها داستان هایی با مضامین اجتماعی و پند آموز برای زنان بود که هیچگاه تجدید چاپ نشد. مریم ساوجی داستان را رسانه‌ای اجتماعی ـ اخلاقی می‌دید. او داستان عصر طلایی یا فرشته (1324) را با نام مستعار م.س. صور یا مریم صور منتشر کرد.[۷]او سرودن شعر را نیز از سیزده سالگی آغاز کرد و دیوان اشعار او در 1339 به چاپ رسید.[۲] او با مطبوعات همکاری دائمی داشت و آثار نظم و نثر خود را در آنها به چاپ میرساند.

سبک

آثار او چه نظم و چه نثر روان، ساده ، با مضامین اجتماعی و دارای انسجام است و در بیشتر اشعار او مانند نوشته‌هایش جنبه های ظریف و پر احساس زنانه و مادرانه به چشم می‌خورد. اشعارش آنچه که به سبک کلاسیک سروده شده دارای مضمون نو و آنها که به سبک نو سروده شده بستگی خود را کلا با قوانین اصیل ادبی از دست نداده است و دارای اوزان عروضی شکسته و تا حدی در قید قافیه می‌باشد.[۵]


آثار

کتاب

  1. دختر راه (بی‌تا). تهران.[۵][۴]
  2. گل مریم (بی‌تا). بی‌جا.[۸]
  3. چگونه معتاد شدم (بی‌تا). بی‌جا.[۸]
  4. عصر طلایی یا فرشته (1324). تهران: چاپخانه دانش.[۷][۵]
  5. ‏‫اخ‍ت‍لاف‌ ح‍ق‍وق‌ زن‌ و م‍رد در اس‍لام‌ و ق‍وان‍ی‍ن‌ ای‍ران‌: م‍ج‍م‍وع‍ه‌ س‍خ‍ن‍ران‍ی‍‌ه‍ای‌ ح‍ق‍وق‍ی‌ ب‍خ‍ش‌ ب‍رن‍ام‍ه‌ ب‍ان‍و در رادی‍و ت‍ه‍ران‌ (1337). تهران: علمی.[۶]
  6. هدیه بصاحبدلان: دیوان مریم دفتر اول شامل: مثنویات - قطعات... (1339). تهران: عطائی.[۷]
  7. گلبرگ (1344). تهران: مؤسسه مطبوعاتی عطائی.[۸]
  8. پ‍ن‍ج‍ه‌ ب‍ا خ‍ورش‍ی‍د م‍ج‍م‍وع‍ه‌ ش‍ع‍ر (1349). ت‍ه‍ران‌: مؤسسه چاپ و انتشارات حمید‏.[۹]
  9. گ‍ل‌ ی‍خ‌ (1369؟). بی‌جا.[۱۰]
  10. اخ‍ت‍لاف‌ ح‍ق‍وق‌ زن‌ و م‍رد در اس‍لام‌ و خ‍ان‍واده‌ (1371). تهران: مجرد.[۱۱]
  11. خ‍ورش‍ی‍د ش‍ب‌ (1382). ت‍ه‍ران‌: ذه‍ن‌آوی‍ز.[۱۲]

کتاب حقوق زنان در اقوام و ادیان توسط بنگاه مطبوعاتی علی‌اکبر علمی منتشر شده است.[۱]

مقاله

  1. آموزش و پرورش در ادبیات ایران (1338). آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت). اردیبهشت 1338. سال 30. شماره 7.
  2. تعلیم و تربیت در ادبیات ایران (1338). آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت). آبان 1338. سال 31. شماره 2.
  3. تعلیم و تربیت در ادبیات ایران (1338). آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت). دی 1338. سال 31. شماره 4.
  4. انجمن ادبی حکیم نظامی (1335). ارمغان. اردیبهشت 1353. دوره 43. شماره 2.
  5. آویزه‌های نور (شعر) (1355). درس‌هایی از مکتب اسلام. شهريور 1355. سال 17. شماره 9.[۱۳]


منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مشیرسلیمی، علی‌اکبر (ـ ـ13). زن‍ان‌ س‍خ‍ن‍ور: از ی‍ک‍ه‍زار س‍ال‌ پ‍ی‍ش‌ ت‍ا ام‍روز ک‍ه‌ ب‍ه‌زب‍ان‌ پ‍ارس‍ی‌ س‍خ‍ن‌ گ‍ف‍ت‍ه‌ان‍د. ج3. ت‍ه‍ران‌: ش‍رک‍ت‌ س‍ه‍ام‍ی‌ چ‍اپ‌ و ان‍ت‍ش‍ارات‌ ک‍ت‍ب‌ ای‍ران‌. صص284-286.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ روزنامه اعتماد ملی (1386). 22 مهر. شماره 483. ص7.
  3. ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران.
  4. ↑ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص173.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص257-258.
  6. ↑ ساوجی، مریم (1382). خورشید شب. تهران: ذهن آویز. صص6-13.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ع‍اب‍دی‍ن‍ی‌، ح‍س‍ن‌ (1401). دختران شهرزاد: زنان نویسنده‌ ایرانی. ویراستار احمد سمیعی‌گیلانی. تهران: نشر چشمه. ص76.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ساوجی، مریم (1371). اخ‍ت‍لاف‌ ح‍ق‍وق‌ زن‌ و م‍رد در اس‍لام‌ و خ‍ان‍واده‌. تهران: مجرد. ص8.


پیوند به بیرون

  1. سایت فارسی زبانان
  2. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
  3. پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران (lib)
  4. نورمگز
برگرفته از «https://portals.nlai.ir/zanan/index.php?title=مریم_ساوجی&oldid=12800»