تفاوت میان نسخه‌های «ماهرخ گوهرشناس»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «ماهرخ گوهرشناس (1250 ش. _ 1317 ش.) موسس و مدیر مدرسه و فعال حقوق زنان در دوره مشروطه و پهلوی اول بود. === زندگینامه === ماهرخ گوهرشناس در سال 1288 قمری (1250 شمسی) در تهران متولد شد. پدرش حاجی میرزا جعفر و همسرش میرزا محمدباقر تاجر بود. گوهرشناس چهار فرزند، دو...» ایجاد کرد) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
=== فعالیتهای اجتماعی === | === فعالیتهای اجتماعی === | ||
==== تأسیس مدرسه ==== | |||
در کوچه ظهیرالاسلام مدرسه ای به نام '''ترقی بنات''' تأسیس کرد که از جمله شاگردانش قدسیه حجازی و [[بدرالملوک بامداد]] بود. او تحصیلات عالی نداشت اما با رموز فن تربیت آشنا بود و همیشه سعی می کرد مادران عفیف و عالم و دانشمند به جامعه تحویل دهد. چون در ابتدا شوهرش با اقدامات فرهنگی او مخالفت داشت یکی دو سال تأسیس مدرسه را پنهان کرد و وقتی رازش برملا شد شوهرش بسر و سینه خود می کوفت و می گفت: در آن دنیا وقتی پدرت از من بازخواست کرد که دخترم را به تو سپردم چرا گذاشتی به کار خلاف دین و تقوی بپردازد چه جواب دهم. | در کوچه ظهیرالاسلام مدرسه ای به نام '''ترقی بنات''' تأسیس کرد که از جمله شاگردانش قدسیه حجازی و [[بدرالملوک بامداد]] بود. او تحصیلات عالی نداشت اما با رموز فن تربیت آشنا بود و همیشه سعی می کرد مادران عفیف و عالم و دانشمند به جامعه تحویل دهد. چون در ابتدا شوهرش با اقدامات فرهنگی او مخالفت داشت یکی دو سال تأسیس مدرسه را پنهان کرد و وقتی رازش برملا شد شوهرش بسر و سینه خود می کوفت و می گفت: در آن دنیا وقتی پدرت از من بازخواست کرد که دخترم را به تو سپردم چرا گذاشتی به کار خلاف دین و تقوی بپردازد چه جواب دهم. | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۳: | ||
مدرسه ترقی بنات به قدری قابل اعتماد بود که آقا شیخ رمضان علی خلیلی عراقی مجتهد داشت دختران و پسران خود را به آنجا میفرستاد. چون در آن زمان معلم زن کمیاب بود بلکه وجود نداشت گوهرشناس از مردان خوش نام و دانشمند که با پیشرفت زنها موافق بودند دعوت می کرد تا در دبیرستان ترقی بنات تدریس کنند از جمله آقای محمد مهران می باشند که ایشان در حالی که در مدرسه دارالفنون تحصیل می کردند در این مدرسه دخترانه درس می دادند و میخواستند خدمتی معنوی و پایدار به رشد هم میهنان خود بنمایند. ماهرخ گوهرشناس در سال 1317 درگذشت.<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج1. تهران: ابن سینا. صص36-37.</ref> | مدرسه ترقی بنات به قدری قابل اعتماد بود که آقا شیخ رمضان علی خلیلی عراقی مجتهد داشت دختران و پسران خود را به آنجا میفرستاد. چون در آن زمان معلم زن کمیاب بود بلکه وجود نداشت گوهرشناس از مردان خوش نام و دانشمند که با پیشرفت زنها موافق بودند دعوت می کرد تا در دبیرستان ترقی بنات تدریس کنند از جمله آقای محمد مهران می باشند که ایشان در حالی که در مدرسه دارالفنون تحصیل می کردند در این مدرسه دخترانه درس می دادند و میخواستند خدمتی معنوی و پایدار به رشد هم میهنان خود بنمایند. ماهرخ گوهرشناس در سال 1317 درگذشت.<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج1. تهران: ابن سینا. صص36-37.</ref> | ||
==== انجمن مخدرات وطن ==== | |||
او به همراه صدیقه دولت آبادی، دره المعالی، همسر ملک المتکلمین، خانم حاج میرزا حسن، آغا شاهزاده امین عضو انجمن مخدرات وطن بود.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص52.</ref> | |||
او به همراه صدیقه دولت آبادی، دره المعالی، همسر ملک المتکلمین، خانم حاج میرزا حسن، آغا شاهزاده امین عضو انجمن مخدرات وطن بود. | |||
پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص52. | |||
| سطر ۲۶: | سطر ۲۵: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۱
ماهرخ گوهرشناس (1250 ش. _ 1317 ش.) موسس و مدیر مدرسه و فعال حقوق زنان در دوره مشروطه و پهلوی اول بود.
زندگینامه
ماهرخ گوهرشناس در سال 1288 قمری (1250 شمسی) در تهران متولد شد. پدرش حاجی میرزا جعفر و همسرش میرزا محمدباقر تاجر بود. گوهرشناس چهار فرزند، دو دختر و دو پسر، داشت. او از جمله زنانی است که در انقلاب مشروطیت با همفکران خود جمعیتی ترتیب داد، افراد این جمعیت هم قسم شدند که برای احقاق حقوق زنان از جانفشانی و کشته شدن و تحمل سختی و مرارت دریغ نورزند. این جمعیت آرم مخصوصی داشت عبارت از یک حلقه انگشتری که دو دست بهم فشرده بر آن نقش بسته بود که همگی در انگشت داشتند. آنها در تظاهرات مجلس شورای ملی و مخالفت با استعمال امتعه خارجی با سایر زنان روشن بین شرکت مؤثر داشتند و این زن در حالی که برای نجات زنان کوشش میکرد از طرف زنان ناسزا می شنید و حتی او را در چاله انداختند و بر اثر صدمه ناشی از آن تا آخر عمر گرفتار ناراحتی پا بود.
فعالیتهای اجتماعی
تأسیس مدرسه
در کوچه ظهیرالاسلام مدرسه ای به نام ترقی بنات تأسیس کرد که از جمله شاگردانش قدسیه حجازی و بدرالملوک بامداد بود. او تحصیلات عالی نداشت اما با رموز فن تربیت آشنا بود و همیشه سعی می کرد مادران عفیف و عالم و دانشمند به جامعه تحویل دهد. چون در ابتدا شوهرش با اقدامات فرهنگی او مخالفت داشت یکی دو سال تأسیس مدرسه را پنهان کرد و وقتی رازش برملا شد شوهرش بسر و سینه خود می کوفت و می گفت: در آن دنیا وقتی پدرت از من بازخواست کرد که دخترم را به تو سپردم چرا گذاشتی به کار خلاف دین و تقوی بپردازد چه جواب دهم.
در مدرسه ترقی بنات دختران و پسران کوچک در کنار هم در کلاس درس می نشستند و درس می خواندند و آنقدر اعتماد مردم را جلب کرده بود که حتی فرزندان پیشوای مذهبی شهر در آنجا درس می خواندند. [۱]
مدرسه ترقی بنات به قدری قابل اعتماد بود که آقا شیخ رمضان علی خلیلی عراقی مجتهد داشت دختران و پسران خود را به آنجا میفرستاد. چون در آن زمان معلم زن کمیاب بود بلکه وجود نداشت گوهرشناس از مردان خوش نام و دانشمند که با پیشرفت زنها موافق بودند دعوت می کرد تا در دبیرستان ترقی بنات تدریس کنند از جمله آقای محمد مهران می باشند که ایشان در حالی که در مدرسه دارالفنون تحصیل می کردند در این مدرسه دخترانه درس می دادند و میخواستند خدمتی معنوی و پایدار به رشد هم میهنان خود بنمایند. ماهرخ گوهرشناس در سال 1317 درگذشت.[۲]
انجمن مخدرات وطن
او به همراه صدیقه دولت آبادی، دره المعالی، همسر ملک المتکلمین، خانم حاج میرزا حسن، آغا شاهزاده امین عضو انجمن مخدرات وطن بود.[۳]
ماهرخ گوهرشناس مدرسه دخترانه ترقی را در تهران در 1911 م تأسیس کرد. او در سال 1911 مدرسه ابتدایی خویش را توسعه داد و با تشکیل یک دبیرستان، پسران را نیز پذیرفت و علیرغم مقررات موجود، صاحبنظران و مشروطه خواهان مرد را فراخواند تا در مجموعه آموزشی او تدریس کنند.[۴]
مدرسه ترقی بنات در سال 1329 قمری تأسیس شد که اغلب زنان تحصیلکرده و تربیت شده ناحیه 2 تهران از شاگردان این مدرسه می باشند. [۵]
منابع
- ↑ خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص140-141.
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج1. تهران: ابن سینا. صص36-37.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص52.
- ↑ آفاری، ژانت (1377). انجمن‌های نیمه سری زنان در نهضت مشروطه. ترجمه جواد یوسفیان. تهران: بانو. ص31.
- ↑ حجازی، قدسیه (1357). ارزش زن، ی‍ا، زن از ن‍ظر ق‍ض‍ائ‍ی و اجتماعی. بی‌جا: مرکز تحقیقات و انتشارات حقوقی قدسی. ص و.