تفاوت میان نسخه‌های «بهین‌دخت دارائی»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «بهین‌دخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مههین دخت متولد شد. خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر بوده اند. جد پدری اش به عبدالله میرزا دارا می رسید که حاکم زنجان و یازده...» ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
بهین‌دخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات  
بهین‌دخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات ایرانی بود.


=== زندگینامه ===
بهین‌دخت در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مهین‌دخت متولد شد.


در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مههین دخت متولد شد.
خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر بوده اند. جد پدری اش عبدالله میرزا دارا حاکم زنجان و یازدهمین پسر فتحعلی شاه قاجار و ستوده ی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی و طرف مکاتبه او بود. زندگینامه وی و نمونه هایی از اشعارش را رضاقلی هدایت در ''مجمع الفصحا''، زیر نام ''دارای قاجار'' آورده است. پدرش، امیرخسرو دارایی داستان های جاودانه کلیله و دمنه را به نظم درآورد و آن را ''شکرستان'' نام نهاد. امیرخسرو دارایی طبق شجره نامه ای که از خاندان دارایی ها باقی است سه بار ازدواج کرده بود. همسر دوم وی طلعت ملکوتی خلخالی بود و چهار دختر و یک پسر به نام های مهیندخت و بهیندخت  (دوقلو)، پروین و آزاده و شهریار دارایی از این همسرش بودند.  


خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر بوده اند. جد پدری اش به عبدالله میرزا دارا می رسید که حاکم زنجان و یازدهمین پسر فتحعلی شاه قاجار و ستوده ی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی و طرف مکاتبه ی او بود. زندگینامه ی وی نمونه هایی از اشعارش را رضاقلی هدایت در مجمع الفصحا، زیر نام دارای قاجار آورده است. پدرش، امیرخسرو دارایی داستان های جاودانه ی کلیله و دمنه را به رشته ی نظم کشید و آن را شکرستان نام نهاد.  
بهین‌دخت دوبار ازدواج کرد که هر دو به جدایی انجامید. از همسر نخستش دو دختر به نام های سوسن و شهلا به دنیا آورد. همسر دوم او سرهنگ محمد فرخزاد، پدر شاعر معاصر، [[فروغ فرخزاد]] بود که آن نیز دیری نپایید. او در سال 1381 درگذشت.


امیرخسرو دارایی طبق شجره نامه ای که از خاندان دارایی ها باقی است سه بار ازدواج کرده است.
=== تحصیلات ===
 
بهین دخت دارائی لیسانس و دکترای ادبیات را از دانشگاه تهران گرفت. او رساله دکتری  خود را با عنوان ''تصحیح تاریخ الحکمای قفطی'' تحت راهنمایی بدیع الزمان فروزانفر در سال 1345 دفاع کرد و در سال 1347 به چاپ رسانید.
همسر دوم وی طلعت ملکوتی خلخالی بود و چهار دختر و یک پسر هم از او داشته به نام های مهیندخت و بهیندخت که خواهرانی همزاد بودند. پروین و آزاده و شهریار دارایی.
 
او دو ازدواج ناموفق داشت. از همسر نخست دو دختر به نام های سوسن و شهلا به دنیا آورد و همسر دوم او سرهنگ محمد فرخزاد، پدر شاعر معاصر، فروغ فرخزاد بود که آن نیز دیری نپایید.


=== فعالیتهای فرهنگی ===
=== فعالیتهای فرهنگی ===
بهین‌دخت از سال 1346 به تدریس در مدرسه عالی دختران ایران و آموزش و پرورش مشغول بود تا اینکه پس از سی سال تدریس و تحقیق در 81 سالگی درگذشت.
بهین‌دخت از سال 1346 به تدریس در مدرسه عالی دختران ایران مشغول بود. وی در سال 1371 از رشت به زنجان آمد و دروسی را برای دانشجویان ادبیات تدریس می کرد در دانشگاه آزاد اسلامی زنجان تدریس میکرد.  
 
 
بهین‌دخت دارائی مدرس ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان بوده است. وی در سال 1371 از رشت به زنجان آمد و دروسی را برای دانشجویان ادبیات تدریس می کرد.  
 
=== آثار ===
=== آثار ===
در سال 1372 کتابی از وی به نام ''پیام های پرورشی در شاهنامه'' با تلاش سعیدرضا بیات و با حمایت های محسن توفیقی و به سرمایه دانشگاه منتشر شد. از دیگر کتاب های وی سه کتاب داستان به نام های ''حرمان''، ''یک روح در سه قالب'' و ''دهگان ایران'' و از کارهای پژوهشی وی، ''اشتقاق و املا در فارسی'' (1350)، ''دستور نگارش فارسی'' (1353)، ''آیین نامه نگاری در فارسی امروزی'' (1353) و ''تصحیح تاریخ الحکمای قفطی'' (1371) که رساله دکتری اش بود و به سال 1345 و در دانشگاه تهران از آن دفاع کرد و در سال 1347 آن را به چاپ رسانید.
در سال 1372 کتابی از وی به نام ''پیام های پرورشی در شاهنامه'' با تلاش سعیدرضا بیات و با حمایت های محسن توفیقی و به سرمایه دانشگاه منتشر شد. از دیگر کتاب های وی سه کتاب داستان به نام های ''حرمان''، ''یک روح در سه قالب'' و ''دهگان ایران'' و از کارهای پژوهشی وی، ''اشتقاق و املا در فارسی'' (1350)، ''دستور نگارش فارسی'' (1353)، ''آیین نامه نگاری در فارسی امروزی'' (1353) و ''تصحیح تاریخ الحکمای قفطی'' (1371) که رساله دکتری اش بود و به سال 1345 و در دانشگاه تهران از آن دفاع کرد و در سال 1347 آن را به چاپ رسانید.
سطر ۲۴: سطر ۱۹:
بهین دارایی بخاطر کتاب ''املا و اشتقاق در زبان فارسی'' بالاترین جایزه‌ی ادبی سال را دریافت کرد.[http://khaneshmagazine.com/1398/11/behin-daraei/]
بهین دارایی بخاطر کتاب ''املا و اشتقاق در زبان فارسی'' بالاترین جایزه‌ی ادبی سال را دریافت کرد.[http://khaneshmagazine.com/1398/11/behin-daraei/]


 
وی در سال 1386 درگذشت.
[[رده:زنان نویسنده]]
[[رده:زنان نویسنده]]
[[رده:زنان ادیب]]
[[رده:زنان ادیب]]
[[رده:زنان داستان نویس]]
[[رده:زنان داستان نویس]]

نسخهٔ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۶

بهین‌دخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات ایرانی بود.

زندگینامه

بهین‌دخت در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مهین‌دخت متولد شد.

خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر بوده اند. جد پدری اش عبدالله میرزا دارا حاکم زنجان و یازدهمین پسر فتحعلی شاه قاجار و ستوده ی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی و طرف مکاتبه او بود. زندگینامه وی و نمونه هایی از اشعارش را رضاقلی هدایت در مجمع الفصحا، زیر نام دارای قاجار آورده است. پدرش، امیرخسرو دارایی داستان های جاودانه کلیله و دمنه را به نظم درآورد و آن را شکرستان نام نهاد. امیرخسرو دارایی طبق شجره نامه ای که از خاندان دارایی ها باقی است سه بار ازدواج کرده بود. همسر دوم وی طلعت ملکوتی خلخالی بود و چهار دختر و یک پسر به نام های مهیندخت و بهیندخت (دوقلو)، پروین و آزاده و شهریار دارایی از این همسرش بودند.

بهین‌دخت دوبار ازدواج کرد که هر دو به جدایی انجامید. از همسر نخستش دو دختر به نام های سوسن و شهلا به دنیا آورد. همسر دوم او سرهنگ محمد فرخزاد، پدر شاعر معاصر، فروغ فرخزاد بود که آن نیز دیری نپایید. او در سال 1381 درگذشت.

تحصیلات

بهین دخت دارائی لیسانس و دکترای ادبیات را از دانشگاه تهران گرفت. او رساله دکتری خود را با عنوان تصحیح تاریخ الحکمای قفطی تحت راهنمایی بدیع الزمان فروزانفر در سال 1345 دفاع کرد و در سال 1347 به چاپ رسانید.

فعالیتهای فرهنگی

بهین‌دخت از سال 1346 به تدریس در مدرسه عالی دختران ایران مشغول بود. وی در سال 1371 از رشت به زنجان آمد و دروسی را برای دانشجویان ادبیات تدریس می کرد در دانشگاه آزاد اسلامی زنجان تدریس میکرد.

آثار

در سال 1372 کتابی از وی به نام پیام های پرورشی در شاهنامه با تلاش سعیدرضا بیات و با حمایت های محسن توفیقی و به سرمایه دانشگاه منتشر شد. از دیگر کتاب های وی سه کتاب داستان به نام های حرمان، یک روح در سه قالب و دهگان ایران و از کارهای پژوهشی وی، اشتقاق و املا در فارسی (1350)، دستور نگارش فارسی (1353)، آیین نامه نگاری در فارسی امروزی (1353) و تصحیح تاریخ الحکمای قفطی (1371) که رساله دکتری اش بود و به سال 1345 و در دانشگاه تهران از آن دفاع کرد و در سال 1347 آن را به چاپ رسانید.

مفاخر

بهین دارایی بخاطر کتاب املا و اشتقاق در زبان فارسی بالاترین جایزه‌ی ادبی سال را دریافت کرد.[۱]