تفاوت میان نسخه‌های «مستوره افشار»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۳۲: | سطر ۳۲: | ||
پرونده:سنگ مقبره مستوره افشار.jpg|سنگ مقبره مستوره افشار، کتابخانه دانشگاه هاروارد | پرونده:سنگ مقبره مستوره افشار.jpg|سنگ مقبره مستوره افشار، کتابخانه دانشگاه هاروارد | ||
</gallery> | </gallery> | ||
نویسنده: حکمت بروجردی | |||
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۷
مستوره افشار (1259-1324) فرزند مجدالسلطنه افشار رییس انجمن «جمعیت نسوان وطنخواه ایران» پس از محترم اسکندری بود.
زندگی‌نامه
مستوره افشار اورمی دختر مجدالسلطنه افشار اورمی از مردان روشنفکر ارومیه و مادرش دختر امامقلی میرزا ملک قاسمی شخص مقتدر و مهین‌پرست آذربایجان بود.[۲] برادر مستوره افشار پروفسور جلال افشار اورمی پدر علم حشره شناسی ایران، خواهرش توران افشار از نامداران علم و ادب ایران و دو خواهر دیگر مستوره افشار، آلچا و هایده نیز از اعضای فعال جمعیت نسوان وطنخواه ایران بودند.
مستوره افشار از همان دوران کودکی جدای از زبان مادری خود ترکی آذربایجانی، زبان‌های فرانسه، روس، انگلیسی و فارسی را نیز فرا گرفت. او دوران نوجوانی را در تفلیس و جوانی را در استانبول سپری کرد. در بازگشت به ایران و دستگیری پدر توسط قوای انگلیس مستوره به همراه خانواده‌اش به سبب تبعید پدر به تهران، بالاجبار در پایتخت سکونت می‌گزینند. مستوره به همراه خواهرش توران افشار ضمن پیگیری حقوق مسلمانان ارومیه در فاجعه جیللوق و تلاش برای برگرداندن کتابخانه و اموال به غارت رفته پدرشان توسط قوای روس به فعالیت‌های اجتماعی و احقاق حقوق زنان نیز روی می‌آورد.
مستوره افشار اورمی به کمک محترم اسکندری جمعیت نسوان وطنخواه ایران را در سال ۱۳۰۱شمسی تشکیل داد. پس از مرگ محترم اسکندری در سال ۱۳۰۳ شمسی، مستوره افشار به ریاست جمعیت دفاع از حقوق زنان برگزیده شد. مستوره در کودکی با زبان و ادبیات فارسی و سپس زبان روسی، ترکی و فرانسه آشنا شد و آنها را آموخت.[۳] او در بزرگسالی به عضویت «جمعیت نسوان وطنخواه ایران» درآمد[۴] و پس از محترم اسکندری به ریاست آن انجمن منصوب شد. وی از سخنرانان کنگره نسوان شرق بود که در سال 1311 در تهران برگزار شد.
تشکیل کلاس‌های سواد آموزی مخصوص زنان، نگارش مقاله در نشریات مختلف با موضوع حقوق زنان، تشکیل جلسات سخنرانی با موضوع زنان از مهمترین فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مستوره افشار به شمار می‌رود.[۵]
مستوره افشار در سال 1325 درگذشت.[۱]
منابع
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا. ص53.
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا. صص49-50.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص73.
- ↑ ساناساریان، الیز (1384). جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷). ترجمه نوشین احمدی خراسانی. تهران: اختران. ص73.
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. ص108.
پیوند به بیرون
نگارخانه
سنگ مقبره مستوره افشار، کتابخانه دانشگاه هاروارد
نویسنده: حکمت بروجردی