تفاوت میان نسخههای «مهیندخت گرگانی»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
<br /> | <br /> | ||
==منابع== | |||
[[رده:زنان پزشک]] | [[رده:زنان پزشک]] | ||
[[رده:زنان نماینده مجلس]] | [[رده:زنان نماینده مجلس]] | ||
<references /><br /> | <references /><br /> | ||
==پیوند به بیرون== | |||
#[http://rijaldb.com/fa/12011/%D9%85%D9%87%DB%8C%D9%86+%D8%AF%D8%AE%D8%AA+%DA%AF%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C بانک اطلاعات رجال] | #[http://rijaldb.com/fa/12011/%D9%85%D9%87%DB%8C%D9%86+%D8%AF%D8%AE%D8%AA+%DA%AF%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C بانک اطلاعات رجال] |
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۶
مهیندخت گرگانی (1310-1376) پزشک متخصص زنان و نماینده دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی از گرگان بود.[۲]
زندگینامه
مهیندخت گرگانی فرزند محمد آخوند (از مجتهدان بنام گرگان و نماینده دشت گرگان و یموت در مجلس شورای ملی) در سال 1310 در تهران متولد شد. مادرش طوبی نصرتیفرد از اهالی تهران بود. مهیندخت گرگانی پس از اتمام تحصیلات متوسطه به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران راه یافت و در سال 1337 به عنوان نخستین پزشک زن از قوم ترکمن در رشته زنان فارغالتحصیل شد. او پس از آن به گرگان رفت و به مدت دو سال در بیمارستان پهلوی (پنج آذر) مشغول به کار شد. در سال 1343 با منوچهر نوازش، که از شخصیتهای فرهنگی و سیاسی و مدیر روزنامه شمال ایران بود، ازدواج کرد.[۱] حاصل این ازدواج دو فرزند به نامهای نیما و آتیکا بود. وی در سال 1376 بر اثر بیماری سرطان در تهران درگذشت.[۳]
فعالیتهای شغلی و اجتماعی
مهیندخت گرگانی در سال 1339 برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و بعد از اخذ درجه تخصص در رشته بهداشت و تغذیه کودکان، در سال 1342 به گرگان بازگشت و مطب خود را در آن شهر دایر کرد.
گرگانی پس از پایان دوره بیست و سوم مجلس، به کار سابق خود که طبابت بود، بازگشت و در مطب شخصی خود در تهران و همچنین در بیمارستان باهنر به خدمت پرداخت.[۱]
فعالیتهای سیاسی
پس از درگذشت مهندس محمد قادرپناه نماینده دوره بیست و سوم گرگان در سال 1352، دکتر مهیندخت گرگانی در انتخابات میان دورهای دوره بیست و سوم قانونگذاری شرکت کرد و موفق شد با اکثریت 9143 رأی از 13603 رأی به عنوان نماینده مردم گرگان به مجلس شورای ملی راه یابد. وی اولین نماینده زن از بین ترکمنها[۲] و عضو کمیسیون بهداری مجلس بود.[۱]
منابع