تفاوت میان نسخه‌های «عالم نسوان»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
نشریه عالم نسوان پنجمین روزنامه مربوط به زنان ایران است که به صاحب امتیازی خانم [[نوابه صفوی]] از مهر سال 1299 ش. تا آبان 1311 در تهران منتشر می‌شد. این نشریه یکی از فعالیت‌های جمعيت فارغ‌التحصيلان مدرسه عالی اناثيه آمريكايی ايران (بيت ئيل) بود. این مدرسۀ دخترانه را مبلغان مسیحی آمریکایی در دوران سلطنت ناصرالدین شاه تأسیس کرده بودند و تحصیل تمامی دختران مسیحی، یهودی، زرتشتی و مسلمان در آن آزاد بود؛ ولی پس از انقلاب مشروطه حضور دختران مسلمان در این مدرسه بیش از پیش افزایش یافت. این مجله اولين نشريه‌ای است كه در ايران تحت نظارت هيأت تحريريه اداره می‌شد.[https://sana.nlai.ir/handle/123456789/11407] اين مجله 12 سال متوالی منتشر شد و بيشتر مقالات آن را فارغ‌التحصيلان مدرسه بيت ئيل می‌نوشتند. | نشریه عالم نسوان پنجمین روزنامه مربوط به زنان ایران است که به صاحب امتیازی خانم [[نوابه صفوی]] از مهر سال 1299 ش. تا آبان 1311 در تهران منتشر می‌شد. این نشریه یکی از فعالیت‌های جمعيت فارغ‌التحصيلان مدرسه عالی اناثيه آمريكايی ايران (بيت ئيل) بود. این مدرسۀ دخترانه را مبلغان مسیحی آمریکایی در دوران سلطنت ناصرالدین شاه تأسیس کرده بودند و تحصیل تمامی دختران مسیحی، یهودی، زرتشتی و مسلمان در آن آزاد بود؛ ولی پس از انقلاب مشروطه حضور دختران مسلمان در این مدرسه بیش از پیش افزایش یافت. این مجله اولين نشريه‌ای است كه در ايران تحت نظارت هيأت تحريريه اداره می‌شد.[https://sana.nlai.ir/handle/123456789/11407] اين مجله 12 سال متوالی منتشر شد و بيشتر مقالات آن را فارغ‌التحصيلان مدرسه بيت ئيل می‌نوشتند. | ||
مجلۀ عالم نسوان که از آغاز تحول فکری زنان ایران به وجود آمد گرچه نقشی مؤثر در تحولات آزادی بانوان نداشت، ولی چون به مدت طولانی منتشر می‌شد، می‌توان آن را از نشریات مؤثر در پیشرفت بانوان ایرانی دانست.<ref name=":2">خدری‌زاده، علی اکبر (1398). ''مسائل زنان در دهۀ نخست عصر رضاشاه | مجلۀ عالم نسوان که از آغاز تحول فکری زنان ایران به وجود آمد گرچه نقشی مؤثر در تحولات آزادی بانوان نداشت، ولی چون به مدت طولانی منتشر می‌شد، می‌توان آن را از نشریات مؤثر در پیشرفت بانوان ایرانی دانست.<ref name=":2">خدری‌زاده، علی اکبر (1398). ''مسائل زنان در دهۀ نخست عصر رضاشاه بر پایۀ مقالات دو نشریۀ زنان''. گنجینۀ اسناد، سال 29، دفتر اول، بهار، شماره پیاپی 113.</ref> | ||
این نشریه هر دو ماه یک بار در 38 صفحه به قطع خشتی کوچک منتشر می‌شد. هزینه اشتراک سالانه آن در مرکز ده قران و در خارج از مرکز 12 قران و تک شماره دو قران بود. | این نشریه هر دو ماه یک بار در 38 صفحه به قطع خشتی کوچک منتشر می‌شد. هزینه اشتراک سالانه آن در مرکز ده قران و در خارج از مرکز 12 قران و تک شماره دو قران بود. | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
ما را عقیده بر آن است که عوض آنکه همّ خود را صرف سیاست بی‌معنی نماییم، بهتر است که سیاه روزگاری خود را اصلاح کنیم و به هر نحوی که ممکن است درصدد ترویج علوم، ایجاد مؤسسات علمی و تشکیل محافل و مجالس اخلاقی و ادبی برای رفع نواقص نسوان، تحصیل حقوق و اختیارات آنان، تحصیل آزادی برای تعلیم و تربیت آنان برآییم تا شاید بشود خوشبختی برای نسوان بدبخت این سرزمین فراهم آوریم.<ref>عالم نسوان، سال 5، شمارۀ 1، مهر 1303، ص4.</ref> | ما را عقیده بر آن است که عوض آنکه همّ خود را صرف سیاست بی‌معنی نماییم، بهتر است که سیاه روزگاری خود را اصلاح کنیم و به هر نحوی که ممکن است درصدد ترویج علوم، ایجاد مؤسسات علمی و تشکیل محافل و مجالس اخلاقی و ادبی برای رفع نواقص نسوان، تحصیل حقوق و اختیارات آنان، تحصیل آزادی برای تعلیم و تربیت آنان برآییم تا شاید بشود خوشبختی برای نسوان بدبخت این سرزمین فراهم آوریم.<ref>عالم نسوان، سال 5، شمارۀ 1، مهر 1303، ص4.</ref> | ||
از نظر عالم نسوان تغییر و تحول زن و مشارکت او در زندگانی اجتماعی بر هر امر دیگری مقدم است. این نشریه جل و نادانی زنان را امری ناپسند شمرده و خود زنان را در رفتاری که با آنها می‌شود مقصر می‌دانست. اعتقاد زنان به خرافات را که از پیامدهای جهل و نادانی آنان است سبب تخیف و تحقیر زنان از سوی مردان می‌انگاشت: | از نظر عالم نسوان تغییر و تحول زن و مشارکت او در زندگانی اجتماعی بر هر امر دیگری مقدم است. این نشریه جل و نادانی زنان را امری ناپسند شمرده و خود زنان را در رفتاری که با آنها می‌شود مقصر می‌دانست. اعتقاد زنان به خرافات را که از پیامدهای جهل و نادانی آنان است سبب تخیف و تحقیر زنان از سوی مردان می‌انگاشت:<blockquote><br /> | ||
....مردان پیوسته پست‌ترین جایگاه و مقام و حقیرترین موقع را در معیشت فردی و اجتماعی خویش نصیب ما می‌سازند.<ref>عالم نسوان، سال 5، شمارۀ 3، شهریور 1304، صص 25-27.</ref></blockquote> | |||
از نظر این نشریه مادری می‌توانست فرزندان شایسته‌ای تربیت کند که خود از آموزش کافی بهره‌مند باشد:<blockquote><br /> | |||
... تا اصول موهومات منهدم و زنان این سرزمین عالِم نشوند هر سعی که در ترقی وطن کنند مانند خانه ایست که بنیان آن را بر گِل گذارند.<ref>عالم نسوان، سال 5، شمارۀ 3، شهریور 1304، صص 25-27.</ref></blockquote> | |||
از نظر این نشریه مادری می‌توانست فرزندان شایسته‌ای تربیت کند که خود از آموزش کافی بهره‌مند باشد: | |||
... تا اصول موهومات منهدم و زنان این سرزمین عالِم نشوند هر سعی که در ترقی وطن کنند مانند خانه ایست که بنیان آن را بر گِل گذارند.<ref>عالم نسوان، سال | |||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۷
عالم نسوان نام نشریهای مربوط به زنان ایران به صاحب امتیازی خانم نوابه صفوی است که از سال ۱۲۹۹ش تا آبان 1311 به مدت دوازده سال در تهران منتشر می‌شد.
تاریخچه
نشریه عالم نسوان پنجمین روزنامه مربوط به زنان ایران است که به صاحب امتیازی خانم نوابه صفوی از مهر سال 1299 ش. تا آبان 1311 در تهران منتشر می‌شد. این نشریه یکی از فعالیت‌های جمعيت فارغ‌التحصيلان مدرسه عالی اناثيه آمريكايی ايران (بيت ئيل) بود. این مدرسۀ دخترانه را مبلغان مسیحی آمریکایی در دوران سلطنت ناصرالدین شاه تأسیس کرده بودند و تحصیل تمامی دختران مسیحی، یهودی، زرتشتی و مسلمان در آن آزاد بود؛ ولی پس از انقلاب مشروطه حضور دختران مسلمان در این مدرسه بیش از پیش افزایش یافت. این مجله اولين نشريه‌ای است كه در ايران تحت نظارت هيأت تحريريه اداره می‌شد.[۱] اين مجله 12 سال متوالی منتشر شد و بيشتر مقالات آن را فارغ‌التحصيلان مدرسه بيت ئيل می‌نوشتند.
مجلۀ عالم نسوان که از آغاز تحول فکری زنان ایران به وجود آمد گرچه نقشی مؤثر در تحولات آزادی بانوان نداشت، ولی چون به مدت طولانی منتشر می‌شد، می‌توان آن را از نشریات مؤثر در پیشرفت بانوان ایرانی دانست.[۱]
این نشریه هر دو ماه یک بار در 38 صفحه به قطع خشتی کوچک منتشر می‌شد. هزینه اشتراک سالانه آن در مرکز ده قران و در خارج از مرکز 12 قران و تک شماره دو قران بود.
اجازه انتشار
مجلۀ عالم نسوان در نخستین روزهای پس از کودتای سوم اسفند 1299 از دولت سیدضیاءالدین تقاضای انتشار کرد. در تاریخ 1299 ش. با نامۀ سیدضیاءالدین طباطبایی به حکومتِ نظامی تهران این مجله اجازۀ انتشار یافت. در این نامه آمده است:
مدرسۀ اناثیۀ امریکائی به موجب شرحی تقاضای طبع و توزیع مجلۀ عالم نسوان را نموده‌اند. چون این مجله به هیچوجه دارای مسائل سیاسی نخواهد بود [ناخوانا] نمائید اجازه طبع و نشر مجلۀ مزبور داده شود.[۲]
متعاقب آن ایالت و بلدیۀ تهران در نامۀ مورخ 18 حوت 1299ش خطاب به مدرسۀ اناثیۀ آمریکایی اعلام داشت:
حسب الامر [ناخوانا] حضرت اشرف اعظم آقای رئیس الوزرا دامت عظمته طبع و نشر مجلۀ نسوان آزاد خواهد بود. به وزارت جلیلۀ معارف و اوقاف نیز توصیه شد که از طبع و نشر مجله ممانعت ننماید.[۲]
علاوه بر آن در بخشی از نامۀ ایالت و بلدیۀ تهران خطاب به وزارت معارف و اوقاف دربارۀ انتشار عالم نسوان چنین آمده است:
سواد دستخط نمرۀ 12166 ریاست وزراء عظام دامت عظمته در خصوص طبع و نشر مجلۀ نسوان [ناخوانا] تقدیم می‌گردد. [ناخوانا] فرمایید در طبع و نشر مجلۀ مزبور ممانعت ننمایند.[۲]
موضوع
مطالب و مقالات عالم نسوان به شش حوزه موضوعی «صحيه»، «دستور پرستاری و تربيت اطفال»، «اداره امور بيتی»، «مدل‌های لباس زنانه»، «اخبار ترقی نسوان و خدمات آنان در كل جهان و خصوصاً ايران» و «مقالات ادبی و آثار منظوم و منثور محترمات اديبه ايرانی» تقسیم‌بندی می‌شدند.[۳] در نخستين شماره آن یعنی ميزان 1299 (ذی‌الحجه 1338ق.)
مجلۀ عالم نسوان در همان آغاز خود را این چنین معرفی کرد:
غرض از تأسیس عالم نسوان تعاون در تعالی و ترقی نسوان و تشویق آنان به خدمت به وطن و خانواده و حسن ادارۀ امور تربیتی می‌باشد. مجلۀ عالم نسوان هر دو ماه یک نمره طبع و توزیع می‌شود. ابداً قصد انتشار اخبار سیاسی که در روزنامه‌های یومیه خوانده می‌شود نداشته؛ فقط مطالبی را که برای زنان ایران نهایت لزوم و اهمیت را دارد مورد بحث قرار خواهد داد.[۴]
این نشریه به شدت سیاست غیرسیاسی بودن را تعقیب می‌کرد و شاید به همین دلیل توانست برای مدت طولانی بدون توقیف انتشار یابد.
ما را عقیده بر آن است که عوض آنکه همّ خود را صرف سیاست بی‌معنی نماییم، بهتر است که سیاه روزگاری خود را اصلاح کنیم و به هر نحوی که ممکن است درصدد ترویج علوم، ایجاد مؤسسات علمی و تشکیل محافل و مجالس اخلاقی و ادبی برای رفع نواقص نسوان، تحصیل حقوق و اختیارات آنان، تحصیل آزادی برای تعلیم و تربیت آنان برآییم تا شاید بشود خوشبختی برای نسوان بدبخت این سرزمین فراهم آوریم.[۵]
از نظر عالم نسوان تغییر و تحول زن و مشارکت او در زندگانی اجتماعی بر هر امر دیگری مقدم است. این نشریه جل و نادانی زنان را امری ناپسند شمرده و خود زنان را در رفتاری که با آنها می‌شود مقصر می‌دانست. اعتقاد زنان به خرافات را که از پیامدهای جهل و نادانی آنان است سبب تخیف و تحقیر زنان از سوی مردان می‌انگاشت:
....مردان پیوسته پست‌ترین جایگاه و مقام و حقیرترین موقع را در معیشت فردی و اجتماعی خویش نصیب ما می‌سازند.[۶]
از نظر این نشریه مادری می‌توانست فرزندان شایسته‌ای تربیت کند که خود از آموزش کافی بهره‌مند باشد:
... تا اصول موهومات منهدم و زنان این سرزمین عالِم نشوند هر سعی که در ترقی وطن کنند مانند خانه ایست که بنیان آن را بر گِل گذارند.[۷]
خانواده یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه نویسندگان عالم نسوان بود. این نشریه حیاتی‌ترین مسائل زندگی خانوادگی را ازدواج دختران خردسال، نکاح موقت (صیغه)، چندزنی، امراض مقاربتی (بیماری‌های آمیزشی) و سایر تهدیدات علیه زنان می‌دانست.[۱]
سرانجام این نشریه آخرین شماره خود را در آبان 1311ش. منتشر کرد و پس از آن تعطیل شد.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ خدری‌زاده، علی اکبر (1398). مسائل زنان در دهۀ نخست عصر رضاشاه بر پایۀ مقالات دو نشریۀ زنان. گنجینۀ اسناد، سال 29، دفتر اول، بهار، شماره پیاپی 113.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، سند شماره 293/5763.
- ↑ ببران، صدیقه (1381). نشریات ویژه زنان: سیر تاریخی نشریات زنان در ایران معاصر. تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
- ↑ عالم نسوان، سال 1، شمارۀ 1، مهر 1299، ص2.
- ↑ عالم نسوان، سال 5، شمارۀ 1، مهر 1303، ص4.
- ↑ عالم نسوان، سال 5، شمارۀ 3، شهریور 1304، صص 25-27.
- ↑ عالم نسوان، سال 5، شمارۀ 3، شهریور 1304، صص 25-27.
نگارخانه
نامه بلدیه تهران به مدرسه دخترانه در خصوص اجازه نشر نشریه عالم نسوان، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
مجوز عالم نسوان، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
