تفاوت میان نسخه‌های «رکسانه»
H-ghahremani (بحث | مشارکت‌ها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:رکسانه.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|تصویر نقاشی منسوب به روشنک یا روکسانا همسر ایرانی اسکندر مقدونی، اثر استاد شکیبا]] | [[پرونده:رکسانه.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|تصویر نقاشی منسوب به روشنک یا روکسانا همسر ایرانی اسکندر مقدونی، اثر استاد شکیبا<ref>رامتین، ایرج (1390). ''پرتو ایزدی بانو: جایگاه و مقام زن در ایران باستان''. تهران: آیین تربیت. ص61.</ref>]] | ||
{{TOClimit}} | {{TOClimit}} | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۹
زندگی‌نامه
رکسانه که به رکسانا و روشنک نیز معروف است دختر یکی از نجیب‌زادگان سغد به نام اوکسیارتس بود.[۲] اسکندر وی را در صف اسیران سغدی دید و عاشقش شد. بنابر روایتی دیگر، وقتی اسکندر در سال 328 ق.م. به سغد حمله کرد اوکسیارتس، حاکم سغدی یک از دژهای منطقه، تسلیم شد و اسکندر و همراهانش را به مهمانی بزرگی دعوت کرد. در این مهمانی، اسکندر رکسانه را برای همسری پسندید و با او ازدواج کرد. حاصل این ازدواج پسری به نام اسکندر (معروف به اسکندر چهارم) بود.
رکسانه پس از مرگ اسکندر (323 پ.م.) دستور قتل استاتیرا دختر داریوش سوم، دیگر همسر ایرانی اسکندر، را صادر کرد.[۳] پس از این ماجرا، اسکندر چهارم جانشین پدر شده و تحت حمایت الیمپیاس ـ مادر اسکندر ـ در آمد. الیمپیاس نیز برای اینکه فرزند رکسانه تنها وارث حکومت باشد آریدائوس، برادر ناتنی اسکندر، را مسموم کرد. در سال 316 ق.م. کاساندر فرزند یکی از سرداران اسکندر، الیمپیاس، رکسانه و فرزندش را به اسارت گرفت و دستور قتل آنها را صادر کرد.
منابع
پیرنیا، حسن (1385). تاریخ ایران باستان. تهران: نامک.