تفاوت میان نسخه‌های «تاج‌الدوله»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
دیگر دل بیچاره صبوری نتواند | دیگر دل بیچاره صبوری نتواند | ||
<br /> | |||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
اح‍م‍دم‍ی‍رزا عضدی (1376). ''تاریخ عضدی''. تهران: نشرعلم. | اح‍م‍دم‍ی‍رزا عضدی (1376). ''تاریخ عضدی''. تهران: نشرعلم. | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۶
تاج‌الدوله یکی از همسران فتحعلی‌شاه و از زنان شاعر قرن سیزدهم ق. بود.
زندگی‌نامه
طاووس خانم مشهور به تاج‌الدوله در سال 1209ق. در خاندانی گرجی تبار در شهر اصفهان متولد شد. تاج‌الدوله شاگرد عبدالوهاب اصفهانی معروف به نشاط بود. نشاط در حق تاج‌الدوله پدری و استادی کرده و فنون ادب و هنر و رموز نویسندگی را به وی آموخت. تاج‌الدوله که زنی ادیب، شاعر و خطاط بود در پانزده سالگی به عنوان چهل و دومین همسر فتحعلی شاه به عقد شاه قاجار در آمد. شاه به مناسبت این ازدواج نام تخت جواهرنشان خورشید را به تخت طاووس تغییر داد. وی خارج از حرمخانه شاهی، قصری مجلل داشت و هر ساله از روز اول نوروز تا پایان روز سیزدهم عید میزبان شاه و شاهزادگان قاجاری بود. قرب و منزلت تاج‌الدوله نزد شاه چنان بود که بخشی از خزانه شاهی تحت عنوان «خزانه مخصوص» به او سپرده شد.
تاج‌الدوله شش فرزند به نام‌های سلطان محمد میرزا سیف‌الدوله، شیرین‌جان خانم، فرخ‌سیر میرزا نیرالدوله، سلطان احمد میرزا عضدالدوله (نویسنده کتاب تاریخ عضدی)، خورشید کلاه خانم شمس‌الدوله و مرصع خانم داشت.[۱]
پس از مرگ فتحعلی‌شاه او نقش نگین را چنین کرد:
خاک غم ریخت فلک بر سر شاه[۱]
سپس تاج‌الدوله مدتی از بیم درگیری شاهزادگان به روحانی معروف اصفهان، سید محمدباقر شفتی پناه برد.
بعد از تاج‌گذاری محمد شاه، تاج‌الدوله تمام جواهرات خود را به شاه بخشید و به همراه پسرش سیف‌الدوله به عتبات سفر کرد. او پس از چندبار سفر به حج، تا پایان عمر در نجف ماند. تاج‌الدوله در اوایل دهه ۱۲۶۰ق. در نجف درگذشت و در صحن آرامگاه حضرت علی (ع) دفن شد.
از اشعار تاج‌الدوله می‌توان به ابیات زیر اشاره کرد:
باد از سر کوی تو گذشتن نتواند
پیغام من دلشده را پس که رساند
تا کی به صبوری بفریبم دل خود را
دیگر دل بیچاره صبوری نتواند
منابع
اح‍م‍دم‍ی‍رزا عضدی (1376). تاریخ عضدی. تهران: نشرعلم.
ب‍ام‍داد، م‍ه‍دی (1384). شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری. تهران: فردوس.
رجبی، محمدحسن (1374). مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه. تهران: سروش.
ک‍ش‍اورز ص‍در، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی (--13). از راب‍ع‍ه تا پ‍روی‍ن قرن ۳ - قرن ۱۴. تهران: کاویان (چاپخانه).
م‍ش‍ی‍ر س‍ل‍ی‍م‍ی، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (--13). زنان س‍خ‍ن‍ور: از ی‍ک‌ه‍زار سال پ‍ی‍ش تا ام‍روز که به زب‍ان پ‍ارس‍ی س‍خ‍ن گ‍ف‍ت‍ه‌ان‍د. تهران: ش‍رک‍ت س‍ه‍ام‍ی چ‍اپ و ان‍ت‍ش‍ارات ک‍ت‍ب ایران.