تفاوت میان نسخه‌های «استاتیرا دختر داریوش سوم»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
استاتیرا دختر داریوش سوم، از سرداران هخامنشی و بانویی شجاع بود.<ref>رامتین، ایرج (1390). ''پرتو ایزدی بانو: جایگاه و مقام زن در ایران باستان''. تهران: آیین تربیت. ص92.</ref> | استاتیرا دختر داریوش سوم، از سرداران هخامنشی و بانویی شجاع بود.<ref>رامتین، ایرج (1390). ''پرتو ایزدی بانو: جایگاه و مقام زن در ایران باستان''. تهران: آیین تربیت. ص92.</ref> | ||
پس از شکست در نبرد ایسوس (333 ق.م.) خانواده داریوش سوم (حک: 336 – 330 ق.م.)، از جمله دخترش استاتیرا اسیر شدند. داریوش با پیشنهاد واگذاری سرزمین‌های غربی قلمرو خود و پرداخت 10 هزار تالان نقره خواستار آزادی خانواده بخصوص دخترش استاتیرا شد. اسکندر این پیشنهاد را نپذیرفت و پس از تصرف شوش به دست مقدونیان (330 ق.م.)، جشن بزرگی برپا شد و تعدادی از دختران هخامنشی به همسری سرداران مقدونی درآمده، اسکندر نیز با استاتیرا ازدواج کرد. | پس از شکست در نبرد ایسوس (333 ق.م.) خانواده داریوش سوم (حک: 336 – 330 ق.م.)، از جمله دخترش استاتیرا اسیر شدند. داریوش با پیشنهاد واگذاری سرزمین‌های غربی قلمرو خود و پرداخت 10 هزار تالان نقره خواستار آزادی خانواده بخصوص دخترش استاتیرا شد. اسکندر این پیشنهاد را نپذیرفت و پس از تصرف شوش به دست مقدونیان (330 ق.م.)، جشن بزرگی برپا شد و تعدادی از دختران هخامنشی به همسری سرداران مقدونی درآمده، اسکندر نیز با استاتیرا ازدواج کرد.<ref>ب‍راس‍ی‍وس، م‍اری‍ا (1381). ''زنان هخامنشی''. ترجمه مشایخ، هایده. تهران: هرمس. ص104.</ref> | ||
در ایام بیماری یا همزمان با مرگ اسکندر (323 ق.م.)، دیگر همسر ایرانی او، [[رکسانه]]، که دختر اُکسیارتس (شهربان بلخ و به روایتی از بزرگان سُغد) بود، کینه استاتیرا و خواهرش را به دل گرفت. وی با نامه‌ای دروغین از سوی اسکندر، استاتیرا را به کاخ دعوت کرد و با همکاری پردیکاس ـ سردار با نفوذ اسکندر ـ استاتیرا و خواهرش را کشت و جسد آنها را در چاهی انداخت. | در ایام بیماری یا همزمان با مرگ اسکندر (323 ق.م.)، دیگر همسر ایرانی او، [[رکسانه]]، که دختر اُکسیارتس (شهربان بلخ و به روایتی از بزرگان سُغد) بود، کینه استاتیرا و خواهرش را به دل گرفت. وی با نامه‌ای دروغین از سوی اسکندر، استاتیرا را به کاخ دعوت کرد و با همکاری پردیکاس ـ سردار با نفوذ اسکندر ـ استاتیرا و خواهرش را کشت و جسد آنها را در چاهی انداخت. | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
<br /> | <br /> | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
دان‍دام‍ای‍ف، م‍ح‍م‍د (1381). ''ت‍اری‍خ س‍ی‍اس‍ی ه‍خ‍ام‍ن‍ش‍ی‍ان''. مترجم بهادری، خشایار. تهران: کارنگ. | دان‍دام‍ای‍ف، م‍ح‍م‍د (1381). ''ت‍اری‍خ س‍ی‍اس‍ی ه‍خ‍ام‍ن‍ش‍ی‍ان''. مترجم بهادری، خشایار. تهران: کارنگ. | ||
[[رده:همسران پادشاهان]] | [[رده:همسران پادشاهان]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۰
زندگی‌نامه
استاتیرا دختر داریوش سوم، از سرداران هخامنشی و بانویی شجاع بود.[۱]
پس از شکست در نبرد ایسوس (333 ق.م.) خانواده داریوش سوم (حک: 336 – 330 ق.م.)، از جمله دخترش استاتیرا اسیر شدند. داریوش با پیشنهاد واگذاری سرزمین‌های غربی قلمرو خود و پرداخت 10 هزار تالان نقره خواستار آزادی خانواده بخصوص دخترش استاتیرا شد. اسکندر این پیشنهاد را نپذیرفت و پس از تصرف شوش به دست مقدونیان (330 ق.م.)، جشن بزرگی برپا شد و تعدادی از دختران هخامنشی به همسری سرداران مقدونی درآمده، اسکندر نیز با استاتیرا ازدواج کرد.[۲]
در ایام بیماری یا همزمان با مرگ اسکندر (323 ق.م.)، دیگر همسر ایرانی او، رکسانه، که دختر اُکسیارتس (شهربان بلخ و به روایتی از بزرگان سُغد) بود، کینه استاتیرا و خواهرش را به دل گرفت. وی با نامه‌ای دروغین از سوی اسکندر، استاتیرا را به کاخ دعوت کرد و با همکاری پردیکاس ـ سردار با نفوذ اسکندر ـ استاتیرا و خواهرش را کشت و جسد آنها را در چاهی انداخت.
منابع
دان‍دام‍ای‍ف، م‍ح‍م‍د (1381). ت‍اری‍خ س‍ی‍اس‍ی ه‍خ‍ام‍ن‍ش‍ی‍ان. مترجم بهادری، خشایار. تهران: کارنگ.