مندل

زنی با مندل، عکس از سفرنامه شاردن

مندل یا مندیل /mende(i)l/ سرپوشی است از جنس کتان یا تور که زنان آن را به گونه‌های مختلف در نقاط گوناگون ایران استفاده می‌کنند.

ریشه‌شناسی

این واژه برگرفته از واژه مندیل /mandil/ در عربی و به معنای دستمال است که خود از واژه لاتینی /mantil/ به معنای حوله، دستمال و رومال گرفته شده است.

کاربرد

مندل بیشتر هنگام کشاورزی و کارهای روزمره استفاده می‌شود. در مازندران به روسری‌‎ای که زنان کشاورز روی چارقد می‌بندند مندل می‌گویند. زنان مازنی آن را سه گوش کرده روی چارقد استفاده می‌کنند. برای ارامنه جلفا مندیل تور قرمز رنگی بود با حاشیه‌های طلایی که معمولاً آن را از هندوستان وارد می‌کردند. زنان این تور را که نقوش و حاشیهٔ طلایی رنگ داشت مانند پیش‌بند کودکان بر روی سینه و شانه‌ها می‌بستند و آن را در پشت گردن محکم می‌کردند. بلندی قد مندیل تا زیر سینه بود. مندیل بر روی تزیینات سینه بسته می‌شد. به مرور زمان و با نبود پارچهٔ مندیل سنتی در جلفا پارچه‌های ساده‌تری برای مندیل به کار گرفته شد.[۱] در خوزستان، خراسان جنوبی و در نواحی تربت جام و خواف به معنای دستار یا عمامه مردان به کار می‌رود و پارچه‌ای است که مردان به دور سر می‌پیچند و دنباله آن به طول نیم متر از پشت سر آویزان است. در سبزوار به چارقد مندیل می‌گویند.

پیوند به بیرون

1. فصلنامه فرهنگی پیمان

نویسنده: حکمت بروجردی