تفاوت میان نسخه‌های «مهین افشار»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۳: سطر ۳:


===زندگی‌نامه===
===زندگی‌نامه===
مهین افشار فارغ­­‌التحصیل [[مدرسه ژاندارک]] و نخستین زن بازرگان ایرانی است.[https://www.magiran.com/article/2903224] او که نوه «ملک‌­التجار» از بازرگانان بزرگ ایرانی بود<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص162.</ref> با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایه­‌ای فراهم کند و به عنوان نخستین زن بازرگان به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایه‌‍­ای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد. مهین افشار در سن 28 سالگی با مهندس افشار کارمند پتروشیمی ازدواج کرد.  
مهین افشار فارغ­­‌التحصیل [[مدرسه ژاندارک]] و نخستین زن بازرگان ایرانی است.[https://www.magiran.com/article/2903224] او که نوه «ملک‌­التجار» از بازرگانان بزرگ ایرانی بود<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص162.</ref> با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایه­‌ای فراهم کند و به عنوان نخستین زن بازرگان به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایه‌‍­ای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد.<ref name=":0" /> وی مدیر شرکت هواپیمایی حمل و نقل اسکای ویز بود.<ref>خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص256.</ref> مهین افشار در سن 28 سالگی با مهندس افشار کارمند پتروشیمی ازدواج کرد.  


افشار نمایندگی شرکت­‌هایی مانند «یورماستر اندون و یوخ» دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را بر عهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشین‌­های بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری حمل و نقل دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقه­‌داری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیت‌های این بانوی تاجر بود. مهین افشار مدتی نیز منشی گروه «زنان ملیون» بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص60.</ref>  
افشار نمایندگی شرکت­‌هایی مانند «یورماستر اندون و یوخ» دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را بر عهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشین‌­های بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری برای امور حمل و نقل و گمرک دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقه­‌داری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیت‌های این بانوی تاجر بود. مهین افشار مدتی نیز منشی گروه «زنان ملیون» بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت.<ref name=":0">دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص60.</ref>  


<br />
<br />

نسخهٔ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۸

مهین افشار، نخستین زن بازرگان ایرانی[۱]

زندگی‌نامه

مهین افشار فارغ­­‌التحصیل مدرسه ژاندارک و نخستین زن بازرگان ایرانی است.[۱] او که نوه «ملک‌­التجار» از بازرگانان بزرگ ایرانی بود[۲] با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایه­‌ای فراهم کند و به عنوان نخستین زن بازرگان به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایه‌‍­ای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد.[۳] وی مدیر شرکت هواپیمایی حمل و نقل اسکای ویز بود.[۴] مهین افشار در سن 28 سالگی با مهندس افشار کارمند پتروشیمی ازدواج کرد.

افشار نمایندگی شرکت­‌هایی مانند «یورماستر اندون و یوخ» دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را بر عهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشین‌­های بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری برای امور حمل و نقل و گمرک دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقه­‌داری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیت‌های این بانوی تاجر بود. مهین افشار مدتی نیز منشی گروه «زنان ملیون» بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت.[۳]


منابع

  1. خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش.
  2. پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص162.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص60.
  4. خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص256.


پیوند به بیرون

  1. مگیران