تفاوت میان نسخه‌های «نزهت نفیسی»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
نزهت نفیسی (1300- 1381) از نخستین زنانی است که به نمایندگی مجلس شورای ملی درآمد.[[پرونده:نزهت نفیسی.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|نزهت نفیسی نماینده دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی]]
نزهت نفیسی (1300- 1381) از نخستین زنانی است که به نمایندگی مجلس شورای ملی درآمد.[[پرونده:نزهت نفیسی.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|نزهت نفیسی، نماینده دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی|جایگزین=]]
[[پرونده:نزهت نفیسی (کارنامک).jpg|بندانگشتی|500x500پیکسل|بیوگرافی مختصر نزهت نفیسی (کارنامک)، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]]
[[پرونده:نزهت نفیسی (کارنامک).jpg|بندانگشتی|500x500پیکسل|بیوگرافی مختصر نزهت نفیسی (کارنامک)، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]]
{{TOClimit}}
{{TOClimit}}

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۲

نزهت نفیسی (1300- 1381) از نخستین زنانی است که به نمایندگی مجلس شورای ملی درآمد.

نزهت نفیسی، نماینده دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی
بیوگرافی مختصر نزهت نفیسی (کارنامک)، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران

زندگینامه

نزهت نفیسی در سال 1300 در سیرجان از توابع کرمان به دنیا آمد.[۱] پدرش لقمان نفیسی پزشک و نماینده مجلس بود. وی پس از طی دوران ابتدایی و متوسطه به انگلستان و فرانسه رفت و سپس با احمد نفیسی، شهردار تهران، ازدواج کرد. او در دوره ۲۱ مجلس شورای ملی (1342 تا 1346) از بافت کرمان به نمایندگی انتخاب شد.[۲] وی یکی از شش زنی بود که پس از انقلاب سفید به مجلس شورای ملی راه یافت.[۱] در طول 4 سال دوره نمایندگی اش یک بار هم سخنرانی نکرد.[۳] نزهت نفیسی دارای دو فرزند به نام های آذر و رسول بود. آذر نفیسی (زادهٔ آذر ۱۳۳۴ خورشیدی) نویسنده و استاد دانشگاه ایرانی مقیم آمریکا است.

فعالیتهای سیاسی

نزهت نفیسی فعالیتهای اجتماعی و سیاسی خود را از سال 1337 آغاز کرد و پس از چندی به ریاست کمیته رفاه خانواده انجمن دوشیزگان و بانوان منصوب گردید. او عضو جمعیت حمایت از مسلولین، حمایت از زندانیان و انجمن حمایت از زنان و کودکان بود.[۴] او مدتی در کنگره آزاد زنان و آزاد مردان عضویت داشت. او عضو حزب مردم ایران شد و از طرف این حزب به مجلس شورای ملی راه یافت. نفیسی در جلسه مورخ 27 فروردین 1343 مجلس شورای ملی، به جای مهندس مجید عدل به سمت منشی هیئت رئیسه برگزیده شد و تا 23 مهر همان سال در این سمت باقی ماند.[۲] وی همچنین در کمیسیون همکاری مجلسین، منشی در کمیسیون امور خارجه و در کمیسیون تحقیق به همراه آقای سید محمد میرهادی جزو نواب رییس بودند.[۳] او در سال ۱۳۸۱ از دنیا رفت.[۵]

منابع

  1. زندگینامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی) (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع رسانی زنان.
  2. نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانونگذاری ایران (۱۲۸۵ـ۱۳۹۵ش). تهران: کویر، ص205.
  3. کولایی، الهه؛ جدا، خدیجه (1397). زن در تاریخ مجلس‌های ایران. تهران: خرسندی، ص211.


نویسنده: حکمت بروجردی