تفاوت میان نسخه‌های «زینت امین»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲۰: سطر ۲۰:
[[رده:زنان فعال سیاسی]]
[[رده:زنان فعال سیاسی]]
[[رده:زنان معلم]]
[[رده:زنان معلم]]
<references />نویسنده سمیه سادات هاشمی
<references />
 
 
نویسنده: سمیه سادات هاشمی

نسخهٔ ‏۲۴ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۶

زندگی نامه

زینب امین دختر سید عبدالله اتابیکی از مشروطه خواهان بود. وی بنیانگذار انجمن نسوان وطن، آموزگار مدرسه دخترانه شاه آباد و شاعر بود.

پس از اولتیماتوم دولت روسیه در پاییز 1289 (29 نوامبر سال 1911) به دولت ایران در مورد مشورت مجلس ایران با دو دولت روس و انگلیس پیش از اتخاذ هر تصمیمی، و تهدید به حمله نظامی به پایتخت در صورت انجام عملی خلاف اولتیماتوم، هزاران زن در تظاهرات اعتراض آمیز از مجلس خواستند در مقابل این تهدید بایستد. سخنرانی زینب امین در گردهمایی اعتراض آمیز زنان مقابل مجلس شورای ملی برای اولین بار صدای آزادی خواهی زن ایرانی را از یک تظاهرات علنی به گوش جهانیان رساند.[۱]

خبرنگار نشریه تایمز در همان روز گزارشی به این شرح مخابره کرد.

«تظاهرات زنان ایرانی، در برابر مجلس و نیز تحریم کالاهای خارجی به وسیله آنها مرحله جدیدی در جنبش زنان ایران به شمار می آید. در یک گردهمایی که در مدرسه سپهسالار (شهید مطهری) برگزار شد زنان سخنور که از بلاغت بسیار برخوردار بودند، خطاب به مردم سخن گفتند و یکی از زنان اعلام کرد که گرچه اسلام زنان را از شرکت در جنگ بازداشته است، اما با اینهمه، ایشان در جهاد شرکت خواهند کرد.»

زینب امین در آن روز بر سکویی ایستاده و شعری درباره وطن پرستی و دفاع از آب و خاک را که خود سروده بود برای جمعیت تظاهرکننده خواند. سپس سیصد زن که در زیر لباسهای خود اسلحه حمل می کردند به نمایندگی از تظاهرکنندگان برای ملاقات با رییس وقت مجلس شورای ملی به مجلس رفتند. قدرت نفوذ کلام زینب امین در آن روز سبب شد شرکت کنندگان در تظاهرات آمادگی خود را برای فروش زیور آلات خود اعلام کرده تا از عواید حاصل از فروش آن بابت پرداخت قسمتی از بدهی دولت ایران به دولت تزاری روسیه پرداخت گردد و این گونه از گسترش نفوذ روسیه در دستگاه حاکم ایران پیشگیری شود.

در همین گردهمایی ها زنان اعلام کردند تمام اجناس و کالاهای خارجی را تحریم می کنند. آنها کالسکه و تنها خط آهن تهران- ری (حرم حضرت عبدالعظیم حسنی) را که نمادی از کالای غربی بود تحریم کردند. این امر سبب شد که چهار روز پس از اولتیماتوم روسیه، همه وسایل نقلیه آن روز خالی ماند.[۲]

منابع

  1. دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم.
  2. پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران


نویسنده: سمیه سادات هاشمی