تفاوت میان نسخه‌های «دارالمعلمات»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
=== تاریخچه === | === تاریخچه === | ||
در سال 1297ش دولت وثوق الدوله برای اولین بار اقدام به تربیت معلم زن کرد و دارالمعلمات در تهران تأسیس شد. محل دارالمعلمات خیابان یوسف آباد مقابل خیابان پاریس یعنی [[مدرسه فرانکو پرسان]] معین شد. نصیرالدوله وزیر فرهنگ اداره تعلیمات نسوان یعنی ده مدرسه ابتدایی و یک دارالمعلمات را به مؤدب الملک که شایستگی و تجربه داشت واگذار کرد. دخترانی که دوره ابتدایی را تمام کرده بودند می توانستند به دوره متوسطه راه یابند. سال اول سی نفر که دارای مدرک پایان تحصیلات ابتدایی بودند جهت تحصیل پذیرفته شدند<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج2. تهران: ابن سینا. صص64-65</ref>. آموزگاران دبستانها نیز هفته ای یکبار در کلاسهای مخصوص تعلیم و تربیت این مرکز شرکت می کردند | در سال 1297ش دولت وثوق الدوله برای اولین بار اقدام به تربیت معلم زن کرد و دارالمعلمات در تهران تأسیس شد. محل دارالمعلمات خیابان یوسف آباد مقابل خیابان پاریس یعنی [[مدرسه فرانکو پرسان]] معین شد. نصیرالدوله وزیر فرهنگ اداره تعلیمات نسوان یعنی ده مدرسه ابتدایی و یک دارالمعلمات را به مؤدب الملک که شایستگی و تجربه داشت واگذار کرد. دخترانی که دوره ابتدایی را تمام کرده بودند می توانستند به دوره متوسطه راه یابند. سال اول سی نفر که دارای مدرک پایان تحصیلات ابتدایی بودند جهت تحصیل پذیرفته شدند<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج2. تهران: ابن سینا. صص64-65</ref>. آموزگاران دبستانها نیز هفته ای یکبار در کلاسهای مخصوص تعلیم و تربیت این مرکز شرکت می کردند.بعد از اتمام این دوره به فارغ التحصیلان مدرک دیپلم داده می شد. مراکز تربیت معلم با تصویب قانون آن در سال 1312 ش از گسترش و سامان بیشتری برخوردار شد.<ref>ت‍راب‍ی ف‍ارس‍ان‍ی، س‍ه‍ی‍لا (1378). ''اس‍ن‍ادی از مدارس دختران از مشروطیت تا پ‍ه‍ل‍وی''. تهران: س‍ازم‍ان اسناد ملی ایران، پ‍ژوه‍ش‍ک‍ده اسناد. ص نوزده.</ref> | ||
<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص148-149.</ref> | <ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص148-149.</ref> | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
=== دوره تحصیل === | === دوره تحصیل === | ||
دوره تحصیل در دارالمعلمات پنج سال بوده است که در سالهای اول تا سوم دروس مقطع متوسطه و در سالهای چهارم و پنجم اصول تعلیم و تربیت آموزش داده می شد. | دوره تحصیل در دارالمعلمات پنج سال بوده است که در سالهای اول تا سوم دروس مقطع متوسطه و در سالهای چهارم و پنجم اصول تعلیم و تربیت آموزش داده می شد. دوره سه ساله اول دارالمعلمات به دو قسمت تقسیم می شد. قسمت اول سه سال متوسطه که مطابق برنامه مدارس متوسطه اناث تدریس می شد و شرط ورود به آن داشتن تحصیلات ابتدایی بود. قسمت دوم، دو سال بود و در آنجا شاگردان را برای معلمی آماده میکردند. در همین بخش دوره های کارآموزی و تدریس عملی در مدارس نیز گنجانده شده بود. شرط ورود به این مقطع داشتن تصدیقنامه سه ساله متوسطه بود و پس از انجام امتحانات و اتمام دوره مربوطه، دختران دانش آموخته موفق به اخذ دیپلم می شدند. | ||
=== فارغ التحصیلان === | === فارغ التحصیلان === | ||
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۹
دارالمعلمات (1297 تا 1313 ه.ش) اولین مدرسه تربیت معلم دخترانه بود که در سال 1297 تاسیس شد و در نهایت جای خود را به دانشسراهای تربیت معلم دختران سپرد.
تاریخچه
در سال 1297ش دولت وثوق الدوله برای اولین بار اقدام به تربیت معلم زن کرد و دارالمعلمات در تهران تأسیس شد. محل دارالمعلمات خیابان یوسف آباد مقابل خیابان پاریس یعنی مدرسه فرانکو پرسان معین شد. نصیرالدوله وزیر فرهنگ اداره تعلیمات نسوان یعنی ده مدرسه ابتدایی و یک دارالمعلمات را به مؤدب الملک که شایستگی و تجربه داشت واگذار کرد. دخترانی که دوره ابتدایی را تمام کرده بودند می توانستند به دوره متوسطه راه یابند. سال اول سی نفر که دارای مدرک پایان تحصیلات ابتدایی بودند جهت تحصیل پذیرفته شدند[۱]. آموزگاران دبستانها نیز هفته ای یکبار در کلاسهای مخصوص تعلیم و تربیت این مرکز شرکت می کردند.بعد از اتمام این دوره به فارغ التحصیلان مدرک دیپلم داده می شد. مراکز تربیت معلم با تصویب قانون آن در سال 1312 ش از گسترش و سامان بیشتری برخوردار شد.[۲]
مدیران
در بدو تأسیس (1297)، اداره دارالمعلمات به مودب الملک مدیر مدرسه فرانکو پرسان واگذار شد. دارالمعلمات در 1300 شمسی از فرانکوپرسان جدا شد و فصیح الملوک مهام به مدیریت دارالمعلمات تعیین گردید.[۳]در سال 1303ش. سیدمحمد حجت مدیر سابق مدرسه سلطانی بعد از منحل شدن مدرسه مذکور به سمت ریاست مدرسه دارالمعلمات نایل شد. در سال 1304 ش، در زمان تصدی عیسی صدیق به ریاست تعلیمات نسوان زنی فرانسوی به نام مادام هس را برای اداره امور دارالمعلمات تعیین کرد. او تغییرات مهمی در روش تدریس و مواد آموزشی به عمل آورد و دروس تدبیر منزل و تعلیم و تربیت و روانشناسی کودک را به مواد درسی اضافه نمود و خود به تدریس آنها پرداخت. بدرالملوک بامداد ناظم دبیرستان و مترجم خانم هس بود و کتابهایی که او تدریس می کرد را به فارسی ترجمه می نمود. از جمله این کتابها تدبیر منزل و اخلاق و آداب معاشرت بود که بعدها چاپ و منتشر شد. [۴]در سال 1311 ش هاجر تربیت پس از بازگشت به تهران به سبب تجربیاتی که در خدمت به فرهنگ آذربایجان در تبریز کرده بود به ریاست دارالمعلمات برگزیده شد. [۵]
بودجه
براساس اسناد، عایدی مدرسه دارالمعلمات در سالهای 1298 و 1299 هم به صورت شهریه از شاگردهای غیردولتی و هم از طریق وزارت معارف، به اسم مدرسه فرانکوپرسان تأمین می شد.در این مدرسه برخی از محصلان با پرداخت شهریه و برخی دیگر به طور رایگان به تحصیل می پرداختند. در سال 1304ش. تعداد 96 نفر از شاگردان این مدرسه به طور رایگان تحصیل می کردند و 14 نفر شهریه می پرداختند.
دروس و معلمان
مواد درسی این مرکز شامل تاریخ، جغرافیا، فیزیک، شیمی، ریاضیات، فارسی، عربی، تاریخ طبیعی، حفظ الصحه و برخی دروس دیگر بود. ابتدا خود مؤدب الملک و فاضل فقیه الملک تدریس را برعهده داشتند. دروس تدریس شده و معلمین آن عبارت بودند از:
معلمه های زبان فرانسه: مادام ولر، مادام استلا و ژوزفین؛ معلم ریاضی: میرزا اسدالله خان و صدیقه نجم آبادی (شیردل)؛ معلم و معلمه فیزیک و شیمی: دکتر محمدخان شیمی و بتول خانم ف؛ معلم و معلمه فارسی و عربی: آقای فاضل خراسانی و خانم خانمهای دانشور و مریم خانم برافروخته. معلم مشاقی: میرزا غلامرضا خان خوشنویس؛ معلم پداگوژی: فقیه الملک؛ معلمه تاریخ و حفظ الصحه: نصرت الملوک گل سرخی؛ معلمه نقاشی و نقشه کشی: فرح الزمان کاوسی و معلمه خیاطی: بتول ف (معلمه فیزیک و شیمی)؛ مدیر مدرسه: مؤدب الملک و ناظمه: مادام ولر. یکی از مهمترین دروسی که به آن توجه زیادی می شد پداگوژی بود که در دو قسمت اخلاق برای سالهای اول تا سوم و پداگوژی یا تعلیم و تربیت برای سالهای چهارم و پنجم در نظر گرفته شده بود. یکی از معلمین مدرسه فاضل مردی نابینا بود که در زبان فرانسه و عربی استاد بود و تمام قرآن را از برداشت و به علت نابینایی مزاحمتی از لحاظ حجاب برای دختران نداشت به همین دلیل تمام عمر در مدارس دخترانه تدریس کرد.[۶]
دوره تحصیل
دوره تحصیل در دارالمعلمات پنج سال بوده است که در سالهای اول تا سوم دروس مقطع متوسطه و در سالهای چهارم و پنجم اصول تعلیم و تربیت آموزش داده می شد. دوره سه ساله اول دارالمعلمات به دو قسمت تقسیم می شد. قسمت اول سه سال متوسطه که مطابق برنامه مدارس متوسطه اناث تدریس می شد و شرط ورود به آن داشتن تحصیلات ابتدایی بود. قسمت دوم، دو سال بود و در آنجا شاگردان را برای معلمی آماده میکردند. در همین بخش دوره های کارآموزی و تدریس عملی در مدارس نیز گنجانده شده بود. شرط ورود به این مقطع داشتن تصدیقنامه سه ساله متوسطه بود و پس از انجام امتحانات و اتمام دوره مربوطه، دختران دانش آموخته موفق به اخذ دیپلم می شدند.
فارغ التحصیلان
بدرالملوک فردوسی، فرح انگیز عهدیه، عذرا مشیری، خان آغا قمشه، صغری راد، محترم اخوی، بدرالدوله قاجار، مرضیه توفیق، شاهزاده ندیمی، زری شکوه، توران تیموری، کبری جاریونی، گلی شکوه، صدیقه ریاضی، سعیده قزلباش و مریم راد از جمله فارغ التحصیلان سال 1306 و 1307 و دارای تصدیقنامه رسمی متوسطه دارالمعلمات بودند. از جمله فارغ التحصیلان دارالمعلمات فصیح الملوک مهام و درخشنده فسا بودند که به عنوان بازرس مدارس ابتدایی استخدام شدند.
مراکز شهرستانی
دارالمعلمات اصفهان در سال 1308ش. با مشکلات فراوان، با افزودن یک کلاس متوسطه به دبستانی دخترانه ایجاد شده بود که به تدریج توسعه یافته و در سال 1313 ش. به مدیریت عفت سهرابی یک کلاس چهارم متوسطه نیز در آن دایر گردید. سرانجام در سال 1314 به صورت یک دبیرستان کامل درآمده و در سال 1316 به جای کلاسهای چهارم و پنجم دو کلاس دانشسرای مقدماتی دختران نیز در آن تأسیس شده و دانشسرای دختران نامیده شد. یکی دیگر از مراکزی که علیرغم مشکلات، در آن دارالمعلمات تأسیس شد، دارالمعلمات تبریز بود که در سال 1305 ش. توسط محمدعلی تربیت رئیس وقت معارف آذربایجان تأسیس شد. این مرکز بنای کوچکی بود و در سال 1313 عملیات ساختمانی در آن صورت گرفت و در همان سال توسط علی اصغر حکمت افتتاح و پس از ایجاد تحولاتی در نحوه فعالیت، به دانشسرای دختران تبریز تبدیل شد. در ۲۹ بهمن ۱۳۱۲ علی‌اصغر حکمت کفیل (سرپرست) وزارت معارف لایحه‌ای در مجلس شورای ملی به شور گذاشت تا برای برپایی ۲۵ «دارالمعلمین و دارالمعلمات» در سراسر کشور بودجه تأمین کند.[۱]
دارالمعلمات (1297 تا 1313 ه.ش) در نهایت جای خود را به دانشسراهای تربیت معلم دختران سپرد.[۷]
***در حال تکمیل
منابع
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج2. تهران: ابن سینا. صص64-65
- ↑ ت‍راب‍ی ف‍ارس‍ان‍ی، س‍ه‍ی‍لا (1378). اس‍ن‍ادی از مدارس دختران از مشروطیت تا پ‍ه‍ل‍وی. تهران: س‍ازم‍ان اسناد ملی ایران، پ‍ژوه‍ش‍ک‍ده اسناد. ص نوزده.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص148-149.
- ↑ یزدانی، مرضیه (1378). تأسیس دارالمعلمات (دانش سرای دختران) و تحصیلات بانوان. گنجینه اسناد. شماره ۳۵ و ۳۶. صص47-53.
- ↑ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص149.
- ↑ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص148-149.
- ↑ .یوسفی فر، شهرام (1400). اسناد تاریخی تربیت معلم در ایران. ج2. تهران: دانشگاه فرهنگیان. ص3.