تفاوت میان نسخه‌های «بهیندخت دارائی»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
بهیندخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات ایرانی بود. | بهیندخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات ایرانی بود. | ||
=== | === زندگینامه === | ||
بهیندخت در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مهیندخت متولد شد. | بهیندخت در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مهیندخت متولد شد. | ||
خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر | خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر بوده‌اند. جد پدری‌اش عبدالله میرزا دارا حاکم زنجان و یازدهمین پسر فتحعلی شاه قاجار و ستوده‌ی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی و طرف مکاتبه او بود. زندگینامه وی و نمونه‌هایی از اشعارش را رضاقلی هدایت در ''مجمع الفصحا''، زیر نام ''دارای قاجار'' آورده است. پدرش، امیرخسرو دارایی داستان‌های جاودانه کلیله و دمنه را به نظم درآورد و آن را ''شکرستان'' نام نهاد. امیرخسرو دارایی طبق شجره‌نامه‌ای که از خاندان دارایی‌ها باقی است سه بار ازدواج کرده بود. همسر دوم وی طلعت ملکوتی خلخالی بود و چهار دختر و یک پسر به نام‌های مهیندخت و بهیندخت (دوقلو)، پروین و آزاده و شهریار دارایی از این همسرش بودند. | ||
بهیندخت دوبار ازدواج کرد که هر دو به جدایی انجامید. از همسر نخستش دو دختر به | بهیندخت دوبار ازدواج کرد که هر دو به جدایی انجامید. از همسر نخستش دو دختر به نام‌های سوسن و شهلا به دنیا آورد. همسر دوم او سرهنگ محمد فرخزاد، پدر شاعر معاصر، [[فروغ فرخزاد]] بود که آن نیز دیری نپایید. او در سال 1381 درگذشت. | ||
=== تحصیلات === | === تحصیلات === | ||
بهیندخت دارائی لیسانس و دکترای ادبیات را از دانشگاه تهران گرفت. او رساله دکتری خود را با عنوان ''تصحیح تاریخ الحکمای قفطی'' تحت راهنمایی بدیع‌الزمان فروزانفر در سال 1345 دفاع کرد و در سال 1347 به چاپ رسانید. | |||
=== | |||
بهیندخت از سال 1346 به تدریس در مدرسه عالی دختران ایران | === فعالیتهای فرهنگی === | ||
بهیندخت از سال 1346 به تدریس در مدرسه عالی دختران ایران مشغول بود. وی در سال 1371 از رشت به زنجان آمد و دروسی را برای دانشجویان ادبیات تدریس میکرد در دانشگاه آزاد اسلامی زنجان تدریس میکرد. | |||
=== آثار === | === آثار === | ||
در سال 1372 کتابی از وی به نام '' | در سال 1372 کتابی از وی به نام ''پیام‌های پرورشی در شاهنامه'' با تلاش سعیدرضا بیات و با حمایت‌های محسن توفیقی و به سرمایه دانشگاه منتشر شد. از دیگر کتاب‌های وی سه کتاب داستان به نام های ''حرمان''، ''یک روح در سه قالب'' و ''دهگان ایران'' و از کارهای پژوهشی وی، ''اشتقاق و املا در فارسی'' (1350)، ''دستور نگارش فارسی'' (1353)، ''آیین نامه نگاری در فارسی امروزی'' (1353) و ''تصحیح تاریخ الحکمای قفطی'' (1371) که رساله دکتری اش بود و به سال 1345 و در دانشگاه تهران از آن دفاع کرد و در سال 1347 آن را به چاپ رسانید. | ||
=== مفاخر === | === مفاخر === | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۳
بهیندخت دارائی (1300 ـ 1386) نویسنده و استاد ادبیات ایرانی بود.
زندگینامه
بهیندخت در مردادماه سال 1300ش. در روستای بنارود طارم و همزاد با خواهری به نام مهیندخت متولد شد.
خاندان او همه از اهالی فرهنگ و شعر بوده‌اند. جد پدری‌اش عبدالله میرزا دارا حاکم زنجان و یازدهمین پسر فتحعلی شاه قاجار و ستوده‌ی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی و طرف مکاتبه او بود. زندگینامه وی و نمونه‌هایی از اشعارش را رضاقلی هدایت در مجمع الفصحا، زیر نام دارای قاجار آورده است. پدرش، امیرخسرو دارایی داستان‌های جاودانه کلیله و دمنه را به نظم درآورد و آن را شکرستان نام نهاد. امیرخسرو دارایی طبق شجره‌نامه‌ای که از خاندان دارایی‌ها باقی است سه بار ازدواج کرده بود. همسر دوم وی طلعت ملکوتی خلخالی بود و چهار دختر و یک پسر به نام‌های مهیندخت و بهیندخت (دوقلو)، پروین و آزاده و شهریار دارایی از این همسرش بودند.
بهیندخت دوبار ازدواج کرد که هر دو به جدایی انجامید. از همسر نخستش دو دختر به نام‌های سوسن و شهلا به دنیا آورد. همسر دوم او سرهنگ محمد فرخزاد، پدر شاعر معاصر، فروغ فرخزاد بود که آن نیز دیری نپایید. او در سال 1381 درگذشت.
تحصیلات
بهیندخت دارائی لیسانس و دکترای ادبیات را از دانشگاه تهران گرفت. او رساله دکتری خود را با عنوان تصحیح تاریخ الحکمای قفطی تحت راهنمایی بدیع‌الزمان فروزانفر در سال 1345 دفاع کرد و در سال 1347 به چاپ رسانید.
فعالیتهای فرهنگی
بهیندخت از سال 1346 به تدریس در مدرسه عالی دختران ایران مشغول بود. وی در سال 1371 از رشت به زنجان آمد و دروسی را برای دانشجویان ادبیات تدریس میکرد در دانشگاه آزاد اسلامی زنجان تدریس میکرد.
آثار
در سال 1372 کتابی از وی به نام پیام‌های پرورشی در شاهنامه با تلاش سعیدرضا بیات و با حمایت‌های محسن توفیقی و به سرمایه دانشگاه منتشر شد. از دیگر کتاب‌های وی سه کتاب داستان به نام های حرمان، یک روح در سه قالب و دهگان ایران و از کارهای پژوهشی وی، اشتقاق و املا در فارسی (1350)، دستور نگارش فارسی (1353)، آیین نامه نگاری در فارسی امروزی (1353) و تصحیح تاریخ الحکمای قفطی (1371) که رساله دکتری اش بود و به سال 1345 و در دانشگاه تهران از آن دفاع کرد و در سال 1347 آن را به چاپ رسانید.
مفاخر
بهین دارایی بخاطر کتاب املا و اشتقاق در زبان فارسی بالاترین جایزه‌ی ادبی سال را دریافت کرد.[۱]