تفاوت میان نسخه‌های «مستوره افشار»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:نسوان وطنخواه.jpg|بندانگشتی|هیئت مدیره جمعیت نسوان وطنخواه ایران، نشسته از چپ به راست: نفر اول فخر آفاق پارسای، ملوک اسکندری، کبری چنانی، مستوره افشار، نصرت مشیری، صفیه اسکندری، عصمت الملوک شریفی. ایستاده بانوان: نفر اول مهرانگیز اسکندری، بانو چنانی، هایده افشار، عباسه پایور، قدسیه مشیری<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. تهران: ابن سینا. ص53.</ref>|جایگزین=]]
[[پرونده:نسوان وطنخواه.jpg|بندانگشتی|هیئت مدیره جمعیت نسوان وطنخواه ایران، نشسته از چپ به راست: نفر اول فخر آفاق پارسای، ملوک اسکندری، کبری چنانی، مستوره افشار، نصرت مشیری، صفیه اسکندری، عصمت الملوک شریفی. ایستاده بانوان: نفر اول مهرانگیز اسکندری، بانو چنانی، هایده افشار، عباسه پایور، قدسیه مشیری<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. تهران: ابن سینا. ص53.</ref>|جایگزین=]]
[[پرونده:مستوره افشار.jpg|بندانگشتی|دعوت اداره تعلیمات نسوان از عذره و مستوره افشار برای مشاوره در امر تعلیم صنایع لازمه دختران، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]]
[[پرونده:مستوره افشار.jpg|بندانگشتی|دعوت اداره تعلیمات نسوان از عذره و مستوره افشار برای مشاوره در امر تعلیم صنایع لازمه دختران، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]]
مستوره افشار (1259-1324) فرزند مجدالسلطنه افشار رییس انجمن «[[جمعیت نسوان وطنخواه ایران]]» پس از محترم اسکندری بود.  
مستوره افشار (1259-1324) فرزند مجدالسلطنه افشار رییس انجمن [[جمعیت نسوان وطنخواه ایران]] پس از محترم اسکندری بود.  


{{TOClimit}}
{{TOClimit}}


===زندگی‌نامه===
===زندگی‌نامه===
مستوره افشار اورمی دختر مجدالسلطنه افشار اورمی از مردان روشنفکر ارومیه و مادرش دختر امامقلی میرزا ملک قاسمی شخص مقتدر و مهین‌پرست آذربایجان بود.<ref name=":0">بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. تهران: ابن سینا. صص49-50.</ref> برادر مستوره افشار پروفسور جلال افشار اورمی پدر علم حشره شناسی ایران، خواهرش توران افشار از نامداران علم و ادب ایران و دو خواهر دیگر مستوره افشار، آلچا و هایده نیز از اعضای فعال جمعیت نسوان وطنخواه ایران بودند.
مستوره افشار اورمی دختر مجدالسلطنه افشار اورمی از مردان روشنفکر ارومیه و مادرش دختر امامقلی میرزا ملک قاسمی شخص مقتدر و مهین‌پرست آذربایجان بود.<ref name=":0">بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. تهران: ابن سینا. صص49-50.</ref>برادر مستوره افشار پروفسور جلال افشار اورمی پدر علم حشره شناسی ایران، خواهرش توران افشار از نامداران علم و ادب ایران و دو خواهر دیگر مستوره افشار، آلچا و هایده نیز از اعضای فعال جمعیت نسوان وطنخواه ایران بودند.


مستوره افشار از همان دوران کودکی جدای از زبان مادری خود ترکی آذربایجانی، زبان‌های فرانسه، روس، انگلیسی و فارسی را نیز فرا گرفت. او دوران نوجوانی را در تفلیس و جوانی را در استانبول سپری کرد. در بازگشت به ایران و دستگیری پدر توسط قوای انگلیس مستوره به همراه خانواده‌اش به سبب تبعید پدر به تهران، بالاجبار در پایتخت سکونت می‌گزینند. مستوره به همراه خواهرش توران افشار ضمن پیگیری حقوق مسلمانان ارومیه در فاجعه جیللوق و تلاش برای برگرداندن کتابخانه و اموال به غارت رفته پدرشان توسط قوای روس به فعالیت‌های اجتماعی و احقاق حقوق زنان نیز روی می‌آورد.
مستوره افشار از همان دوران کودکی جدای از زبان مادری خود ترکی آذربایجانی، زبان‌های فرانسه، روس، انگلیسی و فارسی را نیز فرا گرفت. او دوران نوجوانی را در تفلیس و جوانی را در استانبول سپری کرد. در بازگشت به ایران و دستگیری پدر توسط قوای انگلیس مستوره به همراه خانواده‌اش به سبب تبعید پدر به تهران، بالاجبار در پایتخت سکونت می‌گزینند. مستوره به همراه خواهرش توران افشار ضمن پیگیری حقوق مسلمانان ارومیه در فاجعه جیللوق و تلاش برای برگرداندن کتابخانه و اموال به غارت رفته پدرشان توسط قوای روس به فعالیت‌های اجتماعی و احقاق حقوق زنان نیز روی می‌آورد.


مستوره افشار اورمی به کمک  محترم اسکندری جمعیت نسوان وطنخواه ایران را در سال ۱۳۰۱شمسی تشکیل داد. پس از مرگ محترم اسکندری در سال ۱۳۰۳ شمسی، مستوره افشار به ریاست جمعیت دفاع از حقوق زنان برگزیده شد. مستوره در کودکی با زبان و ادبیات فارسی و سپس زبان روسی، ترکی و فرانسه آشنا شد و آنها را آموخت.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص73.</ref> او در بزرگسالی به عضویت «[[جمعیت نسوان وطنخواه ایران]]» درآمد<ref>ساناساریان، الیز (1384). ''جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷)''. ترجمه نوشین احمدی خراسانی. تهران: اختران. ص73.</ref> و پس از [[محترم اسکندری]] به ریاست آن انجمن منصوب شد. وی از سخنرانان [[کنگره نسوان شرق]] بود که در سال 1311 در تهران برگزار شد.
مستوره افشار اورمی به کمک  محترم اسکندری جمعیت نسوان وطنخواه ایران را در سال ۱۳۰۱شمسی تشکیل داد. پس از مرگ محترم اسکندری در سال ۱۳۰۳ شمسی، مستوره افشار به ریاست جمعیت دفاع از حقوق زنان برگزیده شد. مستوره در کودکی با زبان و ادبیات فارسی و سپس زبان روسی، ترکی و فرانسه آشنا شد و آنها را آموخت.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص73.</ref> او در بزرگسالی به عضویت [[جمعیت نسوان وطنخواه ایران]] درآمد<ref>ساناساریان، الیز (1384). ''جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷)''. ترجمه نوشین احمدی خراسانی. تهران: اختران. ص73.</ref> و پس از [[محترم اسکندری]] به ریاست آن انجمن منصوب شد. وی از سخنرانان [[کنگره نسوان شرق]] بود که در سال 1311 در تهران برگزار شد.


تشکیل کلاس‌های سواد آموزی مخصوص زنان، نگارش مقاله در نشریات مختلف با موضوع حقوق زنان، تشکیل جلسات سخنرانی با موضوع زنان از مهمترین فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مستوره افشار به شمار می‌رود.<ref>فرخ‌زاد، پوران (1381). ''کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز''. تهران: قطره. ص108.</ref>
تشکیل کلاس‌های سواد آموزی مخصوص زنان، نگارش مقاله در نشریات مختلف با موضوع حقوق زنان، تشکیل جلسات سخنرانی با موضوع زنان از مهمترین فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مستوره افشار به شمار می‌رود.<ref>فرخ‌زاد، پوران (1381). ''کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز''. تهران: قطره. ص108.</ref>
سطر ۳۲: سطر ۳۲:
پرونده:سنگ مقبره مستوره افشار.jpg|سنگ مقبره مستوره افشار، کتابخانه دانشگاه هاروارد
پرونده:سنگ مقبره مستوره افشار.jpg|سنگ مقبره مستوره افشار، کتابخانه دانشگاه هاروارد
</gallery>
</gallery>
نویسنده: حکمت بروجردی

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۵

هیئت مدیره جمعیت نسوان وطنخواه ایران، نشسته از چپ به راست: نفر اول فخر آفاق پارسای، ملوک اسکندری، کبری چنانی، مستوره افشار، نصرت مشیری، صفیه اسکندری، عصمت الملوک شریفی. ایستاده بانوان: نفر اول مهرانگیز اسکندری، بانو چنانی، هایده افشار، عباسه پایور، قدسیه مشیری[۱]
دعوت اداره تعلیمات نسوان از عذره و مستوره افشار برای مشاوره در امر تعلیم صنایع لازمه دختران، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران

مستوره افشار (1259-1324) فرزند مجدالسلطنه افشار رییس انجمن جمعیت نسوان وطنخواه ایران پس از محترم اسکندری بود.

زندگی‌نامه

مستوره افشار اورمی دختر مجدالسلطنه افشار اورمی از مردان روشنفکر ارومیه و مادرش دختر امامقلی میرزا ملک قاسمی شخص مقتدر و مهین‌پرست آذربایجان بود.[۲]برادر مستوره افشار پروفسور جلال افشار اورمی پدر علم حشره شناسی ایران، خواهرش توران افشار از نامداران علم و ادب ایران و دو خواهر دیگر مستوره افشار، آلچا و هایده نیز از اعضای فعال جمعیت نسوان وطنخواه ایران بودند.

مستوره افشار از همان دوران کودکی جدای از زبان مادری خود ترکی آذربایجانی، زبان‌های فرانسه، روس، انگلیسی و فارسی را نیز فرا گرفت. او دوران نوجوانی را در تفلیس و جوانی را در استانبول سپری کرد. در بازگشت به ایران و دستگیری پدر توسط قوای انگلیس مستوره به همراه خانواده‌اش به سبب تبعید پدر به تهران، بالاجبار در پایتخت سکونت می‌گزینند. مستوره به همراه خواهرش توران افشار ضمن پیگیری حقوق مسلمانان ارومیه در فاجعه جیللوق و تلاش برای برگرداندن کتابخانه و اموال به غارت رفته پدرشان توسط قوای روس به فعالیت‌های اجتماعی و احقاق حقوق زنان نیز روی می‌آورد.

مستوره افشار اورمی به کمک محترم اسکندری جمعیت نسوان وطنخواه ایران را در سال ۱۳۰۱شمسی تشکیل داد. پس از مرگ محترم اسکندری در سال ۱۳۰۳ شمسی، مستوره افشار به ریاست جمعیت دفاع از حقوق زنان برگزیده شد. مستوره در کودکی با زبان و ادبیات فارسی و سپس زبان روسی، ترکی و فرانسه آشنا شد و آنها را آموخت.[۳] او در بزرگسالی به عضویت جمعیت نسوان وطنخواه ایران درآمد[۴] و پس از محترم اسکندری به ریاست آن انجمن منصوب شد. وی از سخنرانان کنگره نسوان شرق بود که در سال 1311 در تهران برگزار شد.

تشکیل کلاس‌های سواد آموزی مخصوص زنان، نگارش مقاله در نشریات مختلف با موضوع حقوق زنان، تشکیل جلسات سخنرانی با موضوع زنان از مهمترین فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مستوره افشار به شمار می‌رود.[۵]

مستوره افشار در سال 1325 درگذشت.[۱]


منابع

  1. ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا. ص53.
  2. ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا. صص49-50.
  3. ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص73.
  4. ↑ ساناساریان، الیز (1384). جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷). ترجمه نوشین احمدی خراسانی. تهران: اختران. ص73.
  5. ↑ فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. ص108.


پیوند به بیرون

  1. کتابخانه هاروارد


نگارخانه

  • سنگ مقبره مستوره افشار، کتابخانه دانشگاه هاروارد


نویسنده: حکمت بروجردی

برگرفته از «https://portals.nlai.ir/zanan/index.php?title=مستوره_افشار&oldid=12043»