تفاوت میان نسخههای «رکسانه»
(صفحهای تازه حاوی «زندگی نامه رکسانه که به رکسانا و روشنک نیز معروف است دختر یکی از نجیب زادگان...» ایجاد کرد) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایششده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
رکسانه /roksane/ یا رکسانا /roksana/، (درگذشته حدود 310 قبل از میلاد، آمفیپولیس، یونان)<ref name=":0" /> همسر ایرانی اسکندر مقدونی بود. [[پرونده:رکسانه.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|تصویر نقاشی منسوب به روشنک یا روکسانا همسر ایرانی اسکندر مقدونی، اثر استاد شکیبا<ref>رامتین، ایرج (1390). ''پرتو ایزدی بانو: جایگاه و مقام زن در ایران باستان''. تهران: آیین تربیت. ص61.</ref>]] | |||
رکسانه که به رکسانا و روشنک نیز معروف است دختر یکی از | {{TOClimit}} | ||
رکسانه پس از مرگ اسکندر (323 | |||
===زندگینامه=== | |||
رکسانه که به رکسانا و روشنک نیز معروف است دختر یکی از نجیبزادگان سغد به نام اوکسیارتس بود.<ref>دهخدا، علیاکبر (1377). ''لغتنامه''. ج8. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref> بنا بر روایتی وقتی اسکندر در سال 328 ق.م. به سغد حمله کرد اوکسیارتس، حاکم سغدی یک از دژهای منطقه، تسلیم شد و اسکندر و همراهانش را به مهمانی بزرگی دعوت کرد. در این مهمانی، اسکندر رکسانه را برای همسری پسندید و با او ازدواج کرد.<ref>پیرنیا، حسن (1385). ''تاریخ ایران باستان''. تهران: نامک. صص1241-1242.</ref> حاصل این [[ازدواج]] پسری به نام اسکندر (معروف به اسکندر چهارم) بود که برای مدتی پادشاه شد. | |||
رکسانه پس از مرگ اسکندر (323 ق.م.) دستور قتل [[استاتیرا دختر داریوش سوم]]، دیگر همسر ایرانی اسکندر، را صادر کرد.<ref>براسیوس، ماریا (1381). ''زنان هخامنشی''. ترجمه هایده مشایخ. تهران: هرمس. ص104.</ref> پس از این ماجرا، اسکندر چهارم جانشین پدر شده و تحت حمایت الیمپیاس ـ مادر اسکندر ـ در آمد. الیمپیاس نیز برای اینکه فرزند رکسانه تنها وارث حکومت باشد آریدائوس، برادر ناتنی اسکندر، را مسموم کرد. در سال 319 ق.م. رکسانا به مادر اسکندر، المپیاس، در اپیروس پیوست، اما در سال 316 در مقدونیه توسط کاساندر، که بعداً عنوان پادشاه مقدونیه را گرفت، دستگیر شد. او رکسانا را در آمفیپولیس زندانی کرد و سپس در در 310 ق.م. او و پسرش را اعدام کرد.<ref name=":0">Britannica, T. Editors of Encyclopaedia (2019, November 6). ''Roxana''. ''Encyclopedia Britannica''. <nowiki>https://www.britannica.com/biography/Roxana</nowiki></ref> با مرگ فرزند رکسانا نسل اسکندر منقرض شد.[https://www.worldhistory.org/Roxanne/] | |||
<br /> | |||
==منابع== | |||
[[رده:همسران پادشاهان]] | |||
<references /> | |||
== پیوند به بیرون == | |||
# [https://www.britannica.com/biography/Roxana Encyclopedia of Britanica] | |||
# [https://www.livius.org/articles/person/roxane/ Livius - Biography of Roxane] | |||
# https://www.worldhistory.org/Roxanne/ | |||
نویسنده: سمیه سادات هاشمی | |||
[[رده:زنان هخامنشی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۰
رکسانه /roksane/ یا رکسانا /roksana/، (درگذشته حدود 310 قبل از میلاد، آمفیپولیس، یونان)[۱] همسر ایرانی اسکندر مقدونی بود.
زندگینامه
رکسانه که به رکسانا و روشنک نیز معروف است دختر یکی از نجیبزادگان سغد به نام اوکسیارتس بود.[۳] بنا بر روایتی وقتی اسکندر در سال 328 ق.م. به سغد حمله کرد اوکسیارتس، حاکم سغدی یک از دژهای منطقه، تسلیم شد و اسکندر و همراهانش را به مهمانی بزرگی دعوت کرد. در این مهمانی، اسکندر رکسانه را برای همسری پسندید و با او ازدواج کرد.[۴] حاصل این ازدواج پسری به نام اسکندر (معروف به اسکندر چهارم) بود که برای مدتی پادشاه شد.
رکسانه پس از مرگ اسکندر (323 ق.م.) دستور قتل استاتیرا دختر داریوش سوم، دیگر همسر ایرانی اسکندر، را صادر کرد.[۵] پس از این ماجرا، اسکندر چهارم جانشین پدر شده و تحت حمایت الیمپیاس ـ مادر اسکندر ـ در آمد. الیمپیاس نیز برای اینکه فرزند رکسانه تنها وارث حکومت باشد آریدائوس، برادر ناتنی اسکندر، را مسموم کرد. در سال 319 ق.م. رکسانا به مادر اسکندر، المپیاس، در اپیروس پیوست، اما در سال 316 در مقدونیه توسط کاساندر، که بعداً عنوان پادشاه مقدونیه را گرفت، دستگیر شد. او رکسانا را در آمفیپولیس زندانی کرد و سپس در در 310 ق.م. او و پسرش را اعدام کرد.[۱] با مرگ فرزند رکسانا نسل اسکندر منقرض شد.[۱]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Britannica, T. Editors of Encyclopaedia (2019, November 6). Roxana. Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/biography/Roxana
- ↑ رامتین، ایرج (1390). پرتو ایزدی بانو: جایگاه و مقام زن در ایران باستان. تهران: آیین تربیت. ص61.
- ↑ دهخدا، علیاکبر (1377). لغتنامه. ج8. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا. ذیل مدخل.
- ↑ پیرنیا، حسن (1385). تاریخ ایران باستان. تهران: نامک. صص1241-1242.
- ↑ براسیوس، ماریا (1381). زنان هخامنشی. ترجمه هایده مشایخ. تهران: هرمس. ص104.
پیوند به بیرون
نویسنده: سمیه سادات هاشمی