تفاوت میان نسخه‌های «دارالمعلمات»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «در اواخر جنگ جهانی اول در سال 1336ق/1297ش دولت برای اولین بار اقدام به تربیت معلم زن کرد و دارالمعلمات در تهران تأسیس شد. در این آموزشگاه محصلان با تصدیق نامه ابتدایی می توانستند به دوره متوسطه راه یابند. آموزگاران دبستانها نیز هفته ای یکبار در کلا...» ایجاد کرد) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
دارالمعلمات (1297 تا 1313 ه.ش) اولین مدرسه تربیت معلم دخترانه بود که در سال 1297 تأسیس شد و در نهایت جای خود را به دانشسراهای تربیت معلم دختران سپرد. | |||
=== تاریخچه === | |||
در سال 1297ش دولت [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D8%AB%D9%88%D9%82%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%88%D9%84%D9%87 وثوق‌الدوله] برای اولین بار اقدام به تربیت معلم زن کرد و دارالمعلمات در تهران تأسیس شد. محل دارالمعلمات خیابان یوسف آباد مقابل خیابان پاریس یعنی [[مدرسه فرانکو پرسان]] معین شد. نصیرالدوله وزیر فرهنگ اداره تعلیمات نسوان یعنی ده مدرسه ابتدایی و یک دارالمعلمات را به مؤدب‌الملک که شایستگی و تجربه داشت واگذار کرد. دخترانی که دوره ابتدایی را تمام کرده بودند می‌توانستند به دوره متوسطه راه یابند. سال اول سی نفر که دارای مدرک پایان تحصیلات ابتدایی بودند جهت تحصیل پذیرفته شدند.<ref>بامداد، بدرالملوک (1347). ''زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید''. ج2. تهران: ابن سینا. صص64-65.</ref>آموزگاران دبستانها نیز هفته‌ای یکبار در کلاسهای مخصوص تعلیم و تربیت این مرکز شرکت می‌کردند. بعد از اتمام این دوره به فارغ‌التحصیلان مدرک دیپلم داده می‌شد. مراکز تربیت معلم با تصویب قانون آن در سال 1312 ش. از گسترش و سامان بیشتری برخوردار شد.<ref>ت‍راب‍ی ف‍ارس‍ان‍ی، س‍ه‍ی‍لا (1378). ''اس‍ن‍ادی از مدارس دختران از مشروطیت تا پ‍ه‍ل‍وی''. تهران: سازمان اسناد ملی ایران، پ‍ژوه‍ش‍ک‍ده اسناد. ص نوزده.</ref>دارالمعلمات در نهایت جای خود را به دانشسراهای تربیت معلم دختران سپرد.<ref>یوسفی‌فر، شهرام (1400). ''اسناد تاریخی تربیت معلم در ایران''. ج2. تهران: دانشگاه فرهنگیان. ص3.</ref> | |||
=== مدیران === | |||
در بدو تأسیس (1297)، اداره دارالمعلمات به مؤدب‌الملک مدیر [[مدرسه فرانکو پرسان]] واگذار شد. دارالمعلمات در 1300 شمسی از فرانکوپرسان جدا شد و فصیح‌الملوک مهام به مدیریت دارالمعلمات تعیین گردید.<ref name=":0" /> در سال 1302ش. سیدمحمد حجت مدیر سابق مدرسه سلطانی بعد از منحل شدن مدرسه مذکور به سمت مدیریت مدرسه دارالمعلمات نایل شد.<ref>سند شماره 297/013303، آرشیو ملی ایران.</ref>در سال 1304 ش، که [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%DB%8C%D8%B3%DB%8C_%D8%B5%D8%AF%DB%8C%D9%82 عیسی صدیق] ریاست تعلیمات نسوان را عهده‌دار بود زنی فرانسوی به نام مادام آندره هس را برای اداره امور دارالمعلمات تعیین کرد. او تغییرات مهمی در روش تدریس و مواد آموزشی به عمل آورد و دروس تدبیر منزل و تعلیم و تربیت و روانشناسی کودک را به مواد درسی اضافه نمود و خود به تدریس آنها پرداخت. [[بدرالملوک بامداد]] ناظم دبیرستان و مترجم مادام هس بود و کتاب‌هایی که او تدریس می‌کرد را به فارسی ترجمه می‌نمود. از جمله این کتاب‌ها ''تدبیر منزل'' و ''اخلاق و آداب معاشرت'' بود که بعدها چاپ و منتشر شد.<ref name=":1">یزدانی، مرضیه (1378). تأسیس دارالمعلمات (دانشسرای دختران) و تحصیلات بانوان. ''گنجینه اسناد''. شماره ۳۵ و ۳۶. صص47-53.</ref>در سال 1311 ش. [[هاجر تربیت]] پس از بازگشت به تهران به سبب تجربیاتی که در خدمت به فرهنگ آذربایجان در تبریز کرده بود به ریاست دارالمعلمات برگزیده شد.<ref name=":0" /> | |||
< | === بودجه === | ||
عایدی مدرسه دارالمعلمات در سالهای 1298 و 1299 هم به صورت شهریه از شاگردهای غیردولتی و هم از طریق وزارت معارف، به اسم مدرسه فرانکوپرسان تأمین می‌شد. در این مدرسه برخی از محصلان با پرداخت شهریه و برخی دیگر به طور رایگان به تحصیل می‌پرداختند. در سال 1304ش. تعداد 96 نفر از شاگردان این مدرسه به طور رایگان تحصیل می‌کردند و 14 نفر شهریه می‌پرداختند. (اسناد) | |||
=== دروس و معلمان === | |||
مواد درسی این مرکز شامل تاریخ، جغرافیا، فیزیک، شیمی، ریاضیات، فارسی، عربی، تاریخ طبیعی، حفظ الصحه و برخی دروس دیگر بود. در ابتدا خود مؤدب‌الملک و فاضل فقیه‌الملک که مردی نابینا بود و از همین‌رو به دختران عربی و فرانسه درس می‌داد تدریس را برعهده داشتند. برخی دیگر از معلم‌های مدرسه عبارت بودند از: | |||
[[هاجر تربیت]] مدیر مدرسه؛ صدیقه ریاضی ناظم مدرسه؛ بتول همایون علامیر معلم ریاضی کلاسهای چهارم و پنجم متوسطه و روش تدریس (که با عنوان پداگوژی تدریس می‌شد) کلاس پنجم متوسطه؛ محمودخان شیمی معلم شیمی کلاسهای چهارم و پنجم متوسطه و بهداشت (که با عنوان حفظ‌الصحۀ تدریس می‌شد) کلاس سوم متوسطه؛ میرزا عبدالحسین خان گودرزی ستوده معلم ادبیات سیکل اول و سیکل دوم متوسطه؛ میرزا علیمحمدخان محققی معلم تاریخ و جغرافی سیکل اول و دوم و فیزیک و تاریخ طبیعی سیکل دوم؛ شیخ محمدحسین گنابادی معلم عربی کلاسهای چهارم و پنجم متوسطه؛ [[بدرالملوک بامداد]] معلم اخلاق و تدبیر منزل سیکل اول و روانشناسی (که با عنوان معرفة‌النفس تدریس می‌شد) کلاس چهارم متوسطه؛ فخرایران قدیمی معلم زبان فرانسه سیکل دوم متوسطه؛ میرزا احمدخان محققی معلم عربی و فقه و ریاضیات سیکل اول متوسطه؛ فخرعظمی ارغون معلم زبان فرانسه سیکل اول متوسطه؛ مه لقا برهان معلم خیاطی سیکل اول و کلاس چهارم متوسطه؛ شوکت‌الملوک عضدی معلم طبخ و شستشوی سیکل اول متوسطه؛ عزت اسکندری معلم نقاشی سیکل اول متوسطه؛ منیره دبیری معلم خوشنویسی (که با عنوان مشق خط تدریس می‌شد) کلاسهای اول و دوم و سوم و چهارم متوسطه؛ فرخنده فرهمندی (معلم ورزشی سیکل اول متوسطه).<ref>سند شماره 297/013275، آرشیو ملی ایران.</ref> | |||
یکی از مهم‌ترین دروسی که به آن توجه زیادی می‌شد پداگوژی بود که در دو قسمت اخلاق برای سالهای اول تا سوم و پداگوژی یا تعلیم و تربیت برای سالهای چهارم و پنجم در نظر گرفته شده بود.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص148-149.</ref> | |||
=== دوره تحصیل === | |||
دوره تحصیل در دارالمعلمات پنج سال بود که در سالهای اول تا سوم دروس مقطع متوسطه و در سالهای چهارم و پنجم اصول تعلیم و تربیت آموزش داده می‌شد. دوره سه ساله اول دارالمعلمات به دو قسمت تقسیم می‌شد. قسمت اول سه سال متوسطه که مطابق برنامه مدارس متوسطه دختران تدریس می‌شد و شرط ورود به آن داشتن تحصیلات ابتدایی بود. قسمت دوم، دو سال بود و در آنجا شاگردان مطالب لازم برای چگونگی تدریس را آموزش می‌دیدند. در همین بخش دوره‌های کارآموزی و تدریس عملی نیز گنجانده شده بود. شرط ورود به این مقطع داشتن تصدیق‌نامه سه ساله متوسطه بود و پس از انجام امتحانات و اتمام دوره مربوطه، دانش‌آموختگان موفق به اخذ دیپلم می‌شدند.<ref name=":1" /> | |||
=== فارغ‌التحصیلان === | |||
نام برخی از دانش‌آموختگان دارالمعلمات به شرح زیر است: بدرالملوک فردوسی، فرح‌انگیز عهدیه، عذرا مشیری، خان آغا قمشه، صغری راد، محترم اخوی، بدرالدوله قاجار، مرضیه توفیق، شاهزاده ندیمی، زری شکوه، توران تیموری، کبری جاریونی، گلی شکوه، صدیقه ریاضی، سعیده قزلباش و مریم راد در سال 1306 و 1307 از جمله فارغ‌التحصیلان بودند.<ref name=":1" /> فصیح الملوک مهام و درخشنده فسا از دیگر فارغ‌التحصیلان دارالمعلمات بودند که به عنوان بازرس مدارس ابتدایی استخدام شدند.<ref name=":0" /> | |||
=== مراکز شهرستانی === | |||
دارالمعلمات اصفهان در سال 1308ش. با مشکلات فراوان، با افزودن یک کلاس متوسطه به دبستانی دخترانه ایجاد شد و به تدریج توسعه یافت و در سال 1313 ش. به مدیریت عفت سهرابی کلاس چهارم متوسطه نیز در آن دایر گردید. سرانجام در سال 1314 به صورت یک دبیرستان کامل درآمد. در سال 1316 به جای کلاسهای چهارم و پنجم دو کلاس دانشسرای مقدماتی دختران در آن تأسیس شده و دانشسرای دختران نام گرفت. یکی دیگر از مراکزی که در آن دارالمعلمات تأسیس شد، دارالمعلمات تبریز بود که در سال 1305 ش. توسط [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B9%D9%84%DB%8C_%D8%AA%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%AA#:~:text=%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7%20%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B9%D9%84%DB%8C%20%D8%AE%D8%A7%D9%86%20%D8%AA%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%AA%20(%DB%B6,%D8%A7%D8%B2%20%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%20%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8%20%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%B7%D9%87%20%D8%A8%D9%88%D8%AF. محمدعلی تربیت] رئیس وقت معارف آذربایجان تأسیس شد. این مرکز بنای کوچکی بود و در سال 1313 عملیات ساختمانی در آن صورت گرفت و در همان سال توسط [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D8%B5%D8%BA%D8%B1_%D8%AD%DA%A9%D9%85%D8%AA علی اصغر حکمت] افتتاح و پس از ایجاد تحولاتی در نحوه فعالیت، به دانشسرای دختران تبریز تبدیل شد. در ۲۹ بهمن ۱۳۱۲ علی‌اصغر حکمت کفیل (سرپرست) وزارت معارف لایحه‌ای در مجلس شورای ملی به شور گذاشت تا برای برپایی ۲۵ «دارالمعلمین و دارالمعلمات» در سراسر کشور بودجه تأمین کند.[https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/%D8%AC%D9%84%D8%B3%D9%87-64-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%AD-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%DB%8C%DA%A9%D8%B4%D9%86%D8%A8%D9%87-29-%D8%A8%D9%87%D9%85%D9%86-%D9%85%D8%A7%D9%87-1312-3-%D8%B0%DB%8C%D9%82%D8%B9%D8%AF%D9%87-1352] | |||
== منابع == | |||
<references /> | |||
== پیوند به بیرون == | |||
# [https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/%D8%AC%D9%84%D8%B3%D9%87-64-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%AD-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%DB%8C%DA%A9%D8%B4%D9%86%D8%A8%D9%87-29-%D8%A8%D9%87%D9%85%D9%86-%D9%85%D8%A7%D9%87-1312-3-%D8%B0%DB%8C%D9%82%D8%B9%D8%AF%D9%87-1352 کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی] | |||
== نگارخانه == | |||
<gallery> | |||
پرونده:صورت اسامی کارکنان و آموزگاران دارالمعلمات .jpg|صورت اسامی کارکنان و آموزگاران دارالمعلمات مرکز، مورخ 19 دی 1312، سند شماره 297/013275، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران | |||
پرونده:حکم انتصاب سید محمد حجت به مدیریت در مدرسه دارالمعلمات.jpg|حکم انتصاب سید محمد حجت به مدیریت در مدرسه دارالمعلمات دولتی تهران، مورخ 16 سنبله 1302ش. سند شماره 297/013303، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران | |||
پرونده:قرارداد تمدید استخدام مادام آندره هس.jpg|قرارداد تمدید استخدام مادام آندره هس به عنوان مدیر و معلم دارالمعلمات، سند شماره 297/013426، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران | |||
</gallery>نویسنده: حکمت بروجردی | |||
[[رده:مدارس دختران]] | |||
[[رده:مدارس تهران]] | |||
[[رده:تربیت معلم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۰
دارالمعلمات (1297 تا 1313 ه.ش) اولین مدرسه تربیت معلم دخترانه بود که در سال 1297 تأسیس شد و در نهایت جای خود را به دانشسراهای تربیت معلم دختران سپرد.
تاریخچه
در سال 1297ش دولت وثوق‌الدوله برای اولین بار اقدام به تربیت معلم زن کرد و دارالمعلمات در تهران تأسیس شد. محل دارالمعلمات خیابان یوسف آباد مقابل خیابان پاریس یعنی مدرسه فرانکو پرسان معین شد. نصیرالدوله وزیر فرهنگ اداره تعلیمات نسوان یعنی ده مدرسه ابتدایی و یک دارالمعلمات را به مؤدب‌الملک که شایستگی و تجربه داشت واگذار کرد. دخترانی که دوره ابتدایی را تمام کرده بودند می‌توانستند به دوره متوسطه راه یابند. سال اول سی نفر که دارای مدرک پایان تحصیلات ابتدایی بودند جهت تحصیل پذیرفته شدند.[۱]آموزگاران دبستانها نیز هفته‌ای یکبار در کلاسهای مخصوص تعلیم و تربیت این مرکز شرکت می‌کردند. بعد از اتمام این دوره به فارغ‌التحصیلان مدرک دیپلم داده می‌شد. مراکز تربیت معلم با تصویب قانون آن در سال 1312 ش. از گسترش و سامان بیشتری برخوردار شد.[۲]دارالمعلمات در نهایت جای خود را به دانشسراهای تربیت معلم دختران سپرد.[۳]
مدیران
در بدو تأسیس (1297)، اداره دارالمعلمات به مؤدب‌الملک مدیر مدرسه فرانکو پرسان واگذار شد. دارالمعلمات در 1300 شمسی از فرانکوپرسان جدا شد و فصیح‌الملوک مهام به مدیریت دارالمعلمات تعیین گردید.[۴] در سال 1302ش. سیدمحمد حجت مدیر سابق مدرسه سلطانی بعد از منحل شدن مدرسه مذکور به سمت مدیریت مدرسه دارالمعلمات نایل شد.[۵]در سال 1304 ش، که عیسی صدیق ریاست تعلیمات نسوان را عهده‌دار بود زنی فرانسوی به نام مادام آندره هس را برای اداره امور دارالمعلمات تعیین کرد. او تغییرات مهمی در روش تدریس و مواد آموزشی به عمل آورد و دروس تدبیر منزل و تعلیم و تربیت و روانشناسی کودک را به مواد درسی اضافه نمود و خود به تدریس آنها پرداخت. بدرالملوک بامداد ناظم دبیرستان و مترجم مادام هس بود و کتاب‌هایی که او تدریس می‌کرد را به فارسی ترجمه می‌نمود. از جمله این کتاب‌ها تدبیر منزل و اخلاق و آداب معاشرت بود که بعدها چاپ و منتشر شد.[۶]در سال 1311 ش. هاجر تربیت پس از بازگشت به تهران به سبب تجربیاتی که در خدمت به فرهنگ آذربایجان در تبریز کرده بود به ریاست دارالمعلمات برگزیده شد.[۴]
بودجه
عایدی مدرسه دارالمعلمات در سالهای 1298 و 1299 هم به صورت شهریه از شاگردهای غیردولتی و هم از طریق وزارت معارف، به اسم مدرسه فرانکوپرسان تأمین می‌شد. در این مدرسه برخی از محصلان با پرداخت شهریه و برخی دیگر به طور رایگان به تحصیل می‌پرداختند. در سال 1304ش. تعداد 96 نفر از شاگردان این مدرسه به طور رایگان تحصیل می‌کردند و 14 نفر شهریه می‌پرداختند. (اسناد)
دروس و معلمان
مواد درسی این مرکز شامل تاریخ، جغرافیا، فیزیک، شیمی، ریاضیات، فارسی، عربی، تاریخ طبیعی، حفظ الصحه و برخی دروس دیگر بود. در ابتدا خود مؤدب‌الملک و فاضل فقیه‌الملک که مردی نابینا بود و از همین‌رو به دختران عربی و فرانسه درس می‌داد تدریس را برعهده داشتند. برخی دیگر از معلم‌های مدرسه عبارت بودند از:
هاجر تربیت مدیر مدرسه؛ صدیقه ریاضی ناظم مدرسه؛ بتول همایون علامیر معلم ریاضی کلاسهای چهارم و پنجم متوسطه و روش تدریس (که با عنوان پداگوژی تدریس می‌شد) کلاس پنجم متوسطه؛ محمودخان شیمی معلم شیمی کلاسهای چهارم و پنجم متوسطه و بهداشت (که با عنوان حفظ‌الصحۀ تدریس می‌شد) کلاس سوم متوسطه؛ میرزا عبدالحسین خان گودرزی ستوده معلم ادبیات سیکل اول و سیکل دوم متوسطه؛ میرزا علیمحمدخان محققی معلم تاریخ و جغرافی سیکل اول و دوم و فیزیک و تاریخ طبیعی سیکل دوم؛ شیخ محمدحسین گنابادی معلم عربی کلاسهای چهارم و پنجم متوسطه؛ بدرالملوک بامداد معلم اخلاق و تدبیر منزل سیکل اول و روانشناسی (که با عنوان معرفة‌النفس تدریس می‌شد) کلاس چهارم متوسطه؛ فخرایران قدیمی معلم زبان فرانسه سیکل دوم متوسطه؛ میرزا احمدخان محققی معلم عربی و فقه و ریاضیات سیکل اول متوسطه؛ فخرعظمی ارغون معلم زبان فرانسه سیکل اول متوسطه؛ مه لقا برهان معلم خیاطی سیکل اول و کلاس چهارم متوسطه؛ شوکت‌الملوک عضدی معلم طبخ و شستشوی سیکل اول متوسطه؛ عزت اسکندری معلم نقاشی سیکل اول متوسطه؛ منیره دبیری معلم خوشنویسی (که با عنوان مشق خط تدریس می‌شد) کلاسهای اول و دوم و سوم و چهارم متوسطه؛ فرخنده فرهمندی (معلم ورزشی سیکل اول متوسطه).[۷]
یکی از مهم‌ترین دروسی که به آن توجه زیادی می‌شد پداگوژی بود که در دو قسمت اخلاق برای سالهای اول تا سوم و پداگوژی یا تعلیم و تربیت برای سالهای چهارم و پنجم در نظر گرفته شده بود.[۴]
دوره تحصیل
دوره تحصیل در دارالمعلمات پنج سال بود که در سالهای اول تا سوم دروس مقطع متوسطه و در سالهای چهارم و پنجم اصول تعلیم و تربیت آموزش داده می‌شد. دوره سه ساله اول دارالمعلمات به دو قسمت تقسیم می‌شد. قسمت اول سه سال متوسطه که مطابق برنامه مدارس متوسطه دختران تدریس می‌شد و شرط ورود به آن داشتن تحصیلات ابتدایی بود. قسمت دوم، دو سال بود و در آنجا شاگردان مطالب لازم برای چگونگی تدریس را آموزش می‌دیدند. در همین بخش دوره‌های کارآموزی و تدریس عملی نیز گنجانده شده بود. شرط ورود به این مقطع داشتن تصدیق‌نامه سه ساله متوسطه بود و پس از انجام امتحانات و اتمام دوره مربوطه، دانش‌آموختگان موفق به اخذ دیپلم می‌شدند.[۶]
فارغ‌التحصیلان
نام برخی از دانش‌آموختگان دارالمعلمات به شرح زیر است: بدرالملوک فردوسی، فرح‌انگیز عهدیه، عذرا مشیری، خان آغا قمشه، صغری راد، محترم اخوی، بدرالدوله قاجار، مرضیه توفیق، شاهزاده ندیمی، زری شکوه، توران تیموری، کبری جاریونی، گلی شکوه، صدیقه ریاضی، سعیده قزلباش و مریم راد در سال 1306 و 1307 از جمله فارغ‌التحصیلان بودند.[۶] فصیح الملوک مهام و درخشنده فسا از دیگر فارغ‌التحصیلان دارالمعلمات بودند که به عنوان بازرس مدارس ابتدایی استخدام شدند.[۴]
مراکز شهرستانی
دارالمعلمات اصفهان در سال 1308ش. با مشکلات فراوان، با افزودن یک کلاس متوسطه به دبستانی دخترانه ایجاد شد و به تدریج توسعه یافت و در سال 1313 ش. به مدیریت عفت سهرابی کلاس چهارم متوسطه نیز در آن دایر گردید. سرانجام در سال 1314 به صورت یک دبیرستان کامل درآمد. در سال 1316 به جای کلاسهای چهارم و پنجم دو کلاس دانشسرای مقدماتی دختران در آن تأسیس شده و دانشسرای دختران نام گرفت. یکی دیگر از مراکزی که در آن دارالمعلمات تأسیس شد، دارالمعلمات تبریز بود که در سال 1305 ش. توسط محمدعلی تربیت رئیس وقت معارف آذربایجان تأسیس شد. این مرکز بنای کوچکی بود و در سال 1313 عملیات ساختمانی در آن صورت گرفت و در همان سال توسط علی اصغر حکمت افتتاح و پس از ایجاد تحولاتی در نحوه فعالیت، به دانشسرای دختران تبریز تبدیل شد. در ۲۹ بهمن ۱۳۱۲ علی‌اصغر حکمت کفیل (سرپرست) وزارت معارف لایحه‌ای در مجلس شورای ملی به شور گذاشت تا برای برپایی ۲۵ «دارالمعلمین و دارالمعلمات» در سراسر کشور بودجه تأمین کند.[۱]
منابع
- ↑ بامداد، بدرالملوک (1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج2. تهران: ابن سینا. صص64-65.
- ↑ ت‍راب‍ی ف‍ارس‍ان‍ی، س‍ه‍ی‍لا (1378). اس‍ن‍ادی از مدارس دختران از مشروطیت تا پ‍ه‍ل‍وی. تهران: سازمان اسناد ملی ایران، پ‍ژوه‍ش‍ک‍ده اسناد. ص نوزده.
- ↑ یوسفی‌فر، شهرام (1400). اسناد تاریخی تربیت معلم در ایران. ج2. تهران: دانشگاه فرهنگیان. ص3.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص148-149.
- ↑ سند شماره 297/013303، آرشیو ملی ایران.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ یزدانی، مرضیه (1378). تأسیس دارالمعلمات (دانشسرای دختران) و تحصیلات بانوان. گنجینه اسناد. شماره ۳۵ و ۳۶. صص47-53.
- ↑ سند شماره 297/013275، آرشیو ملی ایران.
پیوند به بیرون
نگارخانه
صورت اسامی کارکنان و آموزگاران دارالمعلمات مرکز، مورخ 19 دی 1312، سند شماره 297/013275، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
حکم انتصاب سید محمد حجت به مدیریت در مدرسه دارالمعلمات دولتی تهران، مورخ 16 سنبله 1302ش. سند شماره 297/013303، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
قرارداد تمدید استخدام مادام آندره هس به عنوان مدیر و معلم دارالمعلمات، سند شماره 297/013426، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
نویسنده: حکمت بروجردی