تفاوت میان نسخههای «چلّاب»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایششده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:چلاب.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:شیله و چلاب.jpg|بندانگشتی|251x251پیکسل|زنی با شیله بر سر که به وسیله چلاب آن را بر سر محکم کرده است]]چلّاب یا چلّابه<ref name=":1">منفرد، افسانه (1396). ''زیورآلات''. دانشنامه جهان اسلام. ج 22. ذیل مدخل زیورآلات. </ref> /<big>č</big>o(a)llabe(a)/ گیره ایست از جنس طلا یا نقره که [[شیله]]، [[عصابه]] یا [[دستار]] را بر سر محکم میکند.[http://alef-dall.com/note/2/%D8%B2%D9%8A%D9%88%D8%B1-%D8%A2%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%B2%D9%86-%D8%B9%D8%B1%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%B2%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86]{{TOClimit}}[[پرونده:چلاب.jpg|بندانگشتی|چلّابی با نگین فیروزه|جایگزین=|250x250پیکسل]] | ||
گیره | |||
احتمالا این واژه معرب قلاب است. زنان عرب عراقی و | ===کاربرد=== | ||
احتمالا این واژه معرب قلاب است.<ref>یادداشت مؤلف</ref> زنان عرب عراقی و خوزستانی [[شال|شالی]] مشکی به نام [[شیله]] بر سر کرده و آن را دور سر میپیچند، به گونهای که موها، گردن و سینه را میپوشاند. سپس برای محکم کردن آن از یک گیره استفاده میکنند. این گیره که چلّاب نام دارد از طلا یا نقره و دارای نگینی از جواهرات مختلف مانند فیروزه است.<ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعهشناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان. ص373.</ref> گاهی از آن سه تا پنج هلال آویزان است.<ref name=":1" /> | |||
<br /> | <br /> | ||
<references />نویسنده: حکمت بروجردی | ==منابع== | ||
<references /> | |||
نویسنده: حکمت بروجردی | |||
[[رده:زنان جنوب ایران]] | |||
[[رده:زیورآلات]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۰
چلّاب یا چلّابه[۱] /čo(a)llabe(a)/ گیره ایست از جنس طلا یا نقره که شیله، عصابه یا دستار را بر سر محکم میکند.[۱]
کاربرد
احتمالا این واژه معرب قلاب است.[۲] زنان عرب عراقی و خوزستانی شالی مشکی به نام شیله بر سر کرده و آن را دور سر میپیچند، به گونهای که موها، گردن و سینه را میپوشاند. سپس برای محکم کردن آن از یک گیره استفاده میکنند. این گیره که چلّاب نام دارد از طلا یا نقره و دارای نگینی از جواهرات مختلف مانند فیروزه است.[۳] گاهی از آن سه تا پنج هلال آویزان است.[۱]
منابع
نویسنده: حکمت بروجردی