تفاوت میان نسخه‌های «آذر»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{TOClimit}}
===زندگی‌نامه===
===زندگی‌نامه===
آذر از زنان هنرمند،  چهره پرداز و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود. تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. از گوشه راست قلمدان، نور روشن وخیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌ترنموده است.
آذر از زنان هنرمند، [[چهره پرداز|چهره‌پرداز]] و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.<ref>رجبی، محمدحسن (1374). ''مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه''. تهران: سروش. ص1.</ref> تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده‌ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. بر روی دیگر تصویر گروهی به حال خضوع و خشوع در مقابل پروردگار نقش بسته است و از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.<ref>عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی، حبیبه (1382). ''زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی''. تهران: نوید اسلام. ص503. </ref><ref>کریم‌زاده تبریزی، محمدعلی (1363). ''احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی''. ج1. لندن: ساتراپ. ص2.</ref>
 
<br />
<br />
 
==منابع==
 
<references /><br />تدوین: سمیه سادات هاشمی
<references />رجبی، محمد حسن (1374). '''مشاهیر زنان ایرانی و پارسی گوی.''' تهران: سروش.
[[رده:زنان هنرمند]]
 
[[رده:زنان نقاش]]
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی حبیبه (1382). '''زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی.''' تهران: نوید اسلام.
 
کریم زادة تبریزی، محمد علی (1369). '''احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی.''' لندن: ساتراپ.

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۶

زندگی‌نامه

آذر از زنان هنرمند، چهره‌پرداز و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.[۱] تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده‌ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. بر روی دیگر تصویر گروهی به حال خضوع و خشوع در مقابل پروردگار نقش بسته است و از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.[۲][۳]


منابع

  1. رجبی، محمدحسن (1374). مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه. تهران: سروش. ص1.
  2. عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی، حبیبه (1382). زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی. تهران: نوید اسلام. ص503.
  3. کریم‌زاده تبریزی، محمدعلی (1363). احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی. ج1. لندن: ساتراپ. ص2.


تدوین: سمیه سادات هاشمی