تفاوت میان نسخه‌های «آذر»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۸ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
{{TOClimit}}
{{TOClimit}}
===زندگی‌نامه===
===زندگی‌نامه===
آذر از زنان هنرمند،  [[چهره پرداز]] و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.<ref>رجبی، محمد حسن (1374). '''مشاهیر زنان ایرانی و پارسی گوی.''' تهران: سروش.</ref> تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.<ref>عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی حبیبه (1382). '''زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی.''' تهران: نوید اسلام. </ref><ref>کریم زادة تبریزی، محمد علی (1369). '''احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی.''' لندن: ساتراپ.</ref>
آذر از زنان هنرمند، [[چهره پرداز|چهره‌پرداز]] و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.<ref>رجبی، محمدحسن (1374). ''مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه''. تهران: سروش. ص1.</ref> تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده‌ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. بر روی دیگر تصویر گروهی به حال خضوع و خشوع در مقابل پروردگار نقش بسته است و از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.<ref>عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی، حبیبه (1382). ''زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی''. تهران: نوید اسلام. ص503. </ref><ref>کریم‌زاده تبریزی، محمدعلی (1363). ''احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی''. ج1. لندن: ساتراپ. ص2.</ref>


===منابع===
<br />
==منابع==
<references /><br />تدوین: سمیه سادات هاشمی
<references /><br />تدوین: سمیه سادات هاشمی
[[رده:زنان هنرمند]]
[[رده:زنان هنرمند]]
[[رده:زنان نقاش]]
[[رده:زنان نقاش]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۶

زندگی‌نامه

آذر از زنان هنرمند، چهره‌پرداز و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.[۱] تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده‌ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. بر روی دیگر تصویر گروهی به حال خضوع و خشوع در مقابل پروردگار نقش بسته است و از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.[۲][۳]


منابع

  1. رجبی، محمدحسن (1374). مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه. تهران: سروش. ص1.
  2. عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی، حبیبه (1382). زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی. تهران: نوید اسلام. ص503.
  3. کریم‌زاده تبریزی، محمدعلی (1363). احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی. ج1. لندن: ساتراپ. ص2.


تدوین: سمیه سادات هاشمی