تفاوت میان نسخه‌های «اُمّا شدن»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۶: سطر ۶:


===موارد کاربرد===
===موارد کاربرد===
پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی کرده و به اصطلاح ویار کند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد.<ref name=":0">ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت‌نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref>  
پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی کرده و به اصطلاح ویار کند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد.<ref name=":0">ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت‌نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.<ref name=":0" />  


این عروس ما کنون آبستن است
این عروس ما کنون آبستن است
سطر ۱۴: سطر ۱۴:
ترسم او این بوی خوش چون بشنود
ترسم او این بوی خوش چون بشنود


هفت قرآن در میان، اُمّا شود<ref>دهخدا، علی‌اکبر (1334). ''مجموعه اشعار دهخدا''. به اهتمام معین، محمد. تهران: زوار‏‫‏‏.</ref>
هفت قرآن در میان، اُمّا شود


<br />
<br />

نسخهٔ ‏۱۴ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۵

/ommā/ به معنای بیماری‌ای است که فرد در اثر نرسیدن به آنچه هوس کند بدان مبتلا شود. بر ورم کردن صورت در اثر ندادن غذایی که فرد خواسته است نیز دلالت دارد.[۱]

ریشه شناختی

اُمّا یا امّه کوتاه شده واژه امّاخ /ommāx/ در ترکی است.[۲]


موارد کاربرد

پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی کرده و به اصطلاح ویار کند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد.<ref name=":0">ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.[۲]

این عروس ما کنون آبستن است

چار ماهش تا بگاه زادن است

ترسم او این بوی خوش چون بشنود

هفت قرآن در میان، اُمّا شود


منابع

  1. ج‍م‍ال‌زاده‌، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی (1341)‌. ف‍ره‍ن‍گ‌ ل‍غ‍ات‌ ع‍ام‍ی‍ان‍ه‌. ت‍ه‍ران‌: فرهنگ ایران‌ زمین. ذیل مدخل.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ متنی برای ارجاع‌های با نام :0 وارد نشده‌است


نویسنده: حکمت بروجردی