تفاوت میان نسخه‌های «آذر»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{TOClimit}} | {{TOClimit}} | ||
===زندگی‌نامه=== | ===زندگی‌نامه=== | ||
آذر از زنان هنرمند، [[چهره پرداز|چهره‌پرداز]] و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.<ref>رجبی، محمدحسن (1374). ''مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه''. تهران: سروش. ص1.</ref> تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده‌ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.<ref>عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی، حبیبه (1382). ''زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی''. تهران: نوید اسلام. </ref><ref>کریم‌زاده تبریزی، محمدعلی (1369). ''احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی''. لندن: ساتراپ.</ref> | آذر از زنان هنرمند، [[چهره پرداز|چهره‌پرداز]] و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.<ref>رجبی، محمدحسن (1374). ''مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه''. تهران: سروش. ص1.</ref> تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده‌ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. بر روی دیگر تصویر گروهی به حال خضوع و خشوع در مقابل پروردگار نقش بسته است و از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.<ref>عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی، حبیبه (1382). ''زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی''. تهران: نوید اسلام. ص503. </ref><ref>کریم‌زاده تبریزی، محمدعلی (1369). ''احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی''. لندن: ساتراپ.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
<references /><br />تدوین: سمیه سادات هاشمی | <references /><br />تدوین: سمیه سادات هاشمی | ||
[[رده:زنان هنرمند]] | [[رده:زنان هنرمند]] | ||
[[رده:زنان نقاش]] | [[رده:زنان نقاش]] | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۳
زندگی‌نامه
آذر از زنان هنرمند، چهره‌پرداز و نقاش قرن دوازده هجری قمری بود.[۱] تنها اثر به جای مانده از وی قلمدان مصوری است که تصویر حضرت عیسی (ع) و عده‌ای زن و مرد در حالت احترام در برابر ایشان در آن نقش بسته است. بر روی دیگر تصویر گروهی به حال خضوع و خشوع در مقابل پروردگار نقش بسته است و از گوشه راست قلمدان، نور روشن و خیره‌کننده‌ای که در ضمیر نقّاش، هاله‌ای از نور ایزدی بوده به چهره مؤمنین تابیده و مجلس را روحانی‌تر نموده است.[۲][۳]
منابع
- ↑ رجبی، محمدحسن (1374). مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه. تهران: سروش. ص1.
- ↑ عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی، حبیبه (1382). زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی. تهران: نوید اسلام. ص503.
- ↑ کریم‌زاده تبریزی، محمدعلی (1369). احوال و آثار نقاشان قدیم ایران و برخی از مشاهیر نگارگر هند و عثمانی. لندن: ساتراپ.
تدوین: سمیه سادات هاشمی