سرگیس

سرگیس یا اکستنشن مو

سرگیس /sargis/

تعریف

گیسوهای عاریه که بر گیس طبیعی برای آراستن مو می‌افزایند.

پیشینه

سرگیس یکی از انواع آرایش‌هایی است که زنان موهای خود را بدان وسیله پر پشت و بلند نشان می‌دادند. روش آرایش مو بدین صورت بود که گیس‌ها را در پشت سر به رشته‌های زیاد بافته و در هر رشته نواری می‌بستند که غالباً سکه‌های طلا یا دانه‌های مروارید یا زینت‌هایی به شکل دانه‌های نقره‌ای تو خالی از انتهای آن می‌آویختند. هر قدر این گیس‌های بافته بلندتر و ضخیم‌تر بود بیشتر مورد پسند قرار می‌گرفت. چنان که گاهی با همه فراوانی گیسوهای طبیعی، گیسوهای عاریه بر آنها می‌افزودند و به آن سرگیس می‌گفتند. به گونه‌ای که گاهی وزن گیس‌ها آنچنان زیاد می‌شد که خانم‌ها به زحمت سر خود را تکان می‌دادند. بافتن گیسوها بعد از هر حمام بود و تا حمام بعدی باز نمی‌شد، زیرا باز کردن و بافتن مجدد آن کار زمان بر و پر زحمتی بود.

سرگیس در رنگ‌های مختلف

انواع

امروزه به جای سرگیس واژه فرنگی اکستنشن متداول است و منظور از آن افزودن مو به موهای کوتاه است. بدین ترتیب زنانی که موهای کوتاه یا کم پشت دارند به هنگام آرایش مو از موهای مصنوعی یا طبیعی اضافی برای درست کردن شینیون یا مدل‌های دیگر استفاده می‌کنند. به سبب تنوع رنگی موهای افزوده می‌توان به جای مش یا رنگ از این موهای افزودنی استفاده کرد و از آسیب ناشی از مواد شیمیایی به موها جلوگیری کرد.

منابع

نویسنده: حکمت بروجردی