تفاوت میان نسخه‌های «سرگیس»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
<br /> | <br /> | ||
===پیشینه=== | ===پیشینه=== | ||
سرگیس یکی از انواع آرایش‌هایی است که زنان موهای خود را بدان وسیله پر پشت و بلند نشان می‌دادند.<ref>غیبی، مهرآسا (1384). ''هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی''. تهران: هیرمند.</ref> روش آرایش مو بدین صورت بود که گیس‌ها را در پشت سر به رشته‌های زیاد بافته و در هر رشته نواری می‌بستند که غالباً سکه‌های طلا یا دانه‌های مروارید یا زینت‌هایی به شکل دانه‌های نقره‌ای تو خالی از انتهای آن می‌آویختند. هر قدر این گیس‌های بافته بلندتر و ضخیم‌تر بود بیشتر مورد پسند قرار می‌گرفت. چنان که گاهی با همه فراوانی گیسوهای طبیعی، گیسوهای عاریه بر آنها می‌افزودند و به آن سرگیس می‌گفتند. به گونه‌ای که گاهی وزن گیس‌ها آنچنان زیاد می‌شد که خانم‌ها به زحمت سر خود را تکان می‌دادند. بافتن گیسوها بعد از هر حمام بود و تا حمام بعدی باز نمی‌شد، زیرا باز کردن و بافتن مجدد آن کار زمان بر و پر زحمتی بود.<ref>ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره‌کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه.</ref> | سرگیس یکی از انواع آرایش‌هایی است که زنان موهای خود را بدان وسیله پر پشت و بلند نشان می‌دادند.<ref>غیبی، مهرآسا (1384). ''هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی''. تهران: هیرمند. ص597.</ref> روش آرایش مو بدین صورت بود که گیس‌ها را در پشت سر به رشته‌های زیاد بافته و در هر رشته نواری می‌بستند که غالباً سکه‌های طلا یا دانه‌های مروارید یا زینت‌هایی به شکل دانه‌های نقره‌ای تو خالی از انتهای آن می‌آویختند. هر قدر این گیس‌های بافته بلندتر و ضخیم‌تر بود بیشتر مورد پسند قرار می‌گرفت. چنان که گاهی با همه فراوانی گیسوهای طبیعی، گیسوهای عاریه بر آنها می‌افزودند و به آن سرگیس می‌گفتند. به گونه‌ای که گاهی وزن گیس‌ها آنچنان زیاد می‌شد که خانم‌ها به زحمت سر خود را تکان می‌دادند. بافتن گیسوها بعد از هر حمام بود و تا حمام بعدی باز نمی‌شد، زیرا باز کردن و بافتن مجدد آن کار زمان بر و پر زحمتی بود.<ref>ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره‌کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه.</ref> | ||
[[پرونده:سرگیس 3.jpg|بندانگشتی|سرگیس در رنگ‌های مختلف]]<br /> | [[پرونده:سرگیس 3.jpg|بندانگشتی|سرگیس در رنگ‌های مختلف]]<br /> | ||
===انواع=== | ===انواع=== | ||
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۹
سرگیس /sargis/
تعریف
گیسوهای عاریه که بر گیس طبیعی برای آراستن مو می‌افزایند.
پیشینه
سرگیس یکی از انواع آرایش‌هایی است که زنان موهای خود را بدان وسیله پر پشت و بلند نشان می‌دادند.[۱] روش آرایش مو بدین صورت بود که گیس‌ها را در پشت سر به رشته‌های زیاد بافته و در هر رشته نواری می‌بستند که غالباً سکه‌های طلا یا دانه‌های مروارید یا زینت‌هایی به شکل دانه‌های نقره‌ای تو خالی از انتهای آن می‌آویختند. هر قدر این گیس‌های بافته بلندتر و ضخیم‌تر بود بیشتر مورد پسند قرار می‌گرفت. چنان که گاهی با همه فراوانی گیسوهای طبیعی، گیسوهای عاریه بر آنها می‌افزودند و به آن سرگیس می‌گفتند. به گونه‌ای که گاهی وزن گیس‌ها آنچنان زیاد می‌شد که خانم‌ها به زحمت سر خود را تکان می‌دادند. بافتن گیسوها بعد از هر حمام بود و تا حمام بعدی باز نمی‌شد، زیرا باز کردن و بافتن مجدد آن کار زمان بر و پر زحمتی بود.[۲]
انواع
امروزه به جای سرگیس واژه فرنگی اکستنشن متداول است و منظور از آن افزودن مو به موهای کوتاه است. بدین ترتیب زنانی که موهای کوتاه یا کم پشت دارند به هنگام آرایش مو از موهای مصنوعی یا طبیعی اضافی برای درست کردن شینیون یا مدل‌های دیگر استفاده می‌کنند. به سبب تنوع رنگی موهای افزوده می‌توان به جای مش یا رنگ از این موهای افزودنی استفاده کرد و از آسیب ناشی از مواد شیمیایی به موها جلوگیری کرد.[۳]
منابع
- ↑ غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند. ص597.
- ↑ ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره‌کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه.
- ↑ سنت ژرمن، کلیف، مترجم زهرا احمدزاده (1389). آموزش علمی اکستنشن (افزودن موهای متری) تکه‌بافی و کلاه گیس‌بافی. تهران: شرکت انتشارات ویستا نشر.
نویسنده: حکمت بروجردی